Ευρισκόμενοι στο κατώφλι του καινούργιου χρόνου, τραγουδάμε –όσοι κρατάμε τα έθιμα- το «Πάει ο παλιός ο χρόνος» και ζητάμε από τον Γερο-Χρόνο να φύγει γιατί ήρθε ο νέος «με τα δώρα, με τραγούδια, με χαρά».

Δεν είναι βεβαίως τόσο ρόδινη και απλή η πραγματικότητα.

Και φυσικά ούτε ο απελθών Γερο-Χρόνος φταίει, αλλά ούτε στο χέρι του νέου είναι η δική μας ευτυχία και ευημερία.

Τα περισσότερα εξαρτώνται από εμάς. Για να μην πω όλα! Αρκεί να τα αντιμετωπίζουμε σωστά. Με πίστη στην Πρόνοια του Θεού!

Ήταν κάποτε ένα παιδάκι που ταξίδευε με τον πατέρα του με το πλοίο. Ξάφνου ένα μπουρίνι ταράζει την θάλασσα και το πλοίο παλεύει με τα κύματα. Όλοι τρέχουν να προφυλακτούν και μόνο το παιδάκι μένει ατάραχο στο κατάστρωμα και βλέπει να άγρια κύματα.

Σε ερώτηση γιατί δεν φοβάται, το παιδί απάντησε: «Δεν φοβάμαι, γιατί κυβερνήτης του πλοίου είναι ο πατέρας μου»!

Έτσι κι εμείς, αγαπητοί αναγνώστες, ας ατενίσουμε την νέα χρονιά με θάρρος και εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού. Ας αφήσουμε το πλοίο της ζωής μας, να το κυβερνήσει ο Ιησούς Χριστός και η Παναγία μητέρα του. Και τότε, είναι σίγουρο πως θα μας οδηγήσει σε απάνεμο λιμάνι. Θα κλωνιστούμε, αλλά δεν θα καταποντιστούμε.

Καλή χρονιά και ευλογημένη σε όλους!

Σας ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη σας.