«Κάθε φορά με την περιφορά του Επιταφίου, το “Ώ γλυκύ μου έαρ” και τα εγκώμια, τα μπομπάκια που σκάνε και τα λουλούδια της άνοιξης στις αυλές και στους κήπους…μυρίζει κι Ανάσταση» αναφέρει σε επιστολή του προς την “Αλήθεια” ο Δημήτρης Ζαφείρης σημειώνοντας:

«Φέτος την περιφορά του Επιταφίου όλη η γειτονιά την ξεκίνησε από την Αγία Παρασκευή στο Καστέλο… κι ήρθε κι ο Δεσπότης που τα είπε και πολύ συγκινητικά… και σε λίγο θα πάμε και στον Άγιο Λουκά και στο Τάγμα…

Κι’ αυτό επειδή φέτος συμπληρώνονται 100 στρογγυλά χρόνια Μικρασιατικής Μνήμης από τα οδυνηρά γεγονότα της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922 που έφεραν στη Χίο τους προγόνους μας (παππούδες και γιαγιάδες για μένα και προπαππούδες για άλλους… όχι και τόσο παλιά δηλαδή…) με τα Κα’ί’κια τους και μωρά παιδιά στην aγκαλιά κι ότι μπορούσαν να φέρουν (και φέρανε και τον Επιτάφιο)… για να στήσουν τελικά μια καινούργια ζωή εδώ, αν και δεν το φαντάζονταν τότε… Όλοι σκέφτονταν ότι κάποια στιγμή θα ξαναγυρίσουν στην Αγία Παρασκευή Κρήνης Μικράς Ασίας και στο Γιαλουδάκι τους… όπως έγινε και το 12…

Τελικά όλοι μείναμε εδώ και ”κατακτήσαμε τη Χίο με τη ζωή μας το πνεύμα, την ενεργητικότητα και το ταμπεραμέντο μας…” όπως μου πε μια φορά μια φίλη μου επίσης Μικρασιατικής καταγωγής, γνωστή ζωγράφος.

Σήμερα από τη γιορτή… γιατί γιορτή είναι αφού έρχεται κι Ανάσταση… δεν έλειπε ούτε ο Φάρος, ούτε ο Βούρος, ούτε ο Σύλλογος Αγιοπαρασκευουσίων, ούτε η Φιλαρμονική, ούτε ο Βουλευτής Χίου Νότης Μηταράκης, ούτε οι εκλεγμένοι της γειτονιάς Παντελής Μπουρνιάς… αλλά αυθόρμητη και αθρόα προσέλευση του κόσμου έδειξε πάλι ότι παρελθόν παρόν και μέλλον γίναν ένα ανάμεσα στις χαρούμενες φωνές των παιδιών και τα βαπόρια που σφυρίζανε».