Ιστορική και άγια μέρα ήταν η Δευτέρα 4 Ιουλίου 2022, η οποία σημάδεψε την ιστορική πορεία της Εκκλησίας και της Ομογένειάς μας με την τέλεση των ιερών εγκαινίων του Ιερού Ναού και Εθνικού Προσκυνήματος του Αγίου Νικολάου, που καθιερώθηκε επίσημα ως τόπος λατρείας του Ζώντος Θεού.
Κι ακόμα κατέστη το ορατό σημείο θύμησης μαρτυρίου τριών χιλιάδων αθώων ανθρώπων, οι οποίοι κίνησαν το πρωϊνό της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 να πάνε στις εργασίες τους για να εξοικονομήσουν τα προς το ζην των οικογενειών τους και δεν γύρισαν ποτέ πια στα σπίτια τους και τις οικογένειές τους.
Χάθηκαν μέσα στα συντρίμμια κι έλιωσαν κυριολεκτικά ανάμεσα στα πυρακτωμένα σιδερικά και τον αποπνικτικό κουρνιαχτό της καταστροφής και προτού προλάβουν να συνειδητοποιήσουν τι είχε συμβεί είχαν περάσει από τη ζωή στο θάνατο. Μ’ άλλα λόγια όταν τους αντάμωσε ο χάρος στους φλεγόμενους και θρυμματιζόμενους Δίδυμους Πύργους, εκείνοι είχαν «φύγει», αφήνοντας πίσω τους την πίκρα, τον πόνο και το αστείρευτο δάκρυ στα μάτια των συζύγων τους, των παιδιών, των συγγενών και φίλων τους.
Η μισαλλοδοξία και η κακότητα του νοσηρού θρησκευτισμού του στρατωνισμένου Ισλαμισμού, έσπειρε δυστυχώς την καταστροφή και το μαρτύριο στην μέχρι τότε άτρωτη και παντοδύναμη Αυτοκρατορία του σύγχρονου κόσμου, τις Ηνωμένες Πολιτείες, κονιορτοποιώντας την παντοδυναμία της και χτυπώντας την κατάκαρδα στο Εμπορικό της Κέντρο, το οποίο ήταν σημείο αναφοράς της ευδοκίμησης και επιτυχίας της.
Ο ιερός ναός του Αγίου Νικολάου ο οποίος ήταν ορθόστητος ανάμεσα στους Πύργους ως μία ορατή μαρτυρία της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, ισοπεδώθηκε ολοκληρωτικά παίρνοντας μαζί του τα χιλιάδες αγιοκέρια και τις μύριες ευχαριστήριες προσευχές των πρωτοπόρων Ελλήνων μεταναστών που έρχονταν στην Αμερική και ξεμπάρκαραν στο Ellis Island στη χώρα της ελευθερίας και την ελευθέρως πολλά παρέχουσα σε όλους για μια καλύτερη ζωή για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Κι ακόμα ήταν ο ναός του προστάτη των Ελλήνων ναυτικών, οι οποίοι έφταναν με τα παντός τύπου πλοία στην περιοχή κι έσπευδαν να ανάψουν ένα κερί ευχαριστίας μπροστά στο εικόνισμά του που κρατούσε το πηδάλιο του πλοίου τους και τους έφερνε ασφαλείς στη στεριά.
Αυτόν τον Ναό του Αγίου Νικολάου, σύμβολο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, αναστήλωσε μεγαλόπρεπο και εν «ετέρα μορφή» η πίστη, η αγάπη, η φιλανθρωπία και η αφοσίωση στα μέγιστα και ουσιώδη της Εκκλησίας και του Γένους ο Ελληνισμός της Αμερικής, ο οποίος συγκροτεί την άλλη Ελλάδα, την εκτός συνόρων της Ελλάδας. Κι αυτή η Ελλάδα η έστω μικρή και συρρικνωμένη γεωγραφικά σήμερα δεν παύει να είναι η πατρίδα των πατρίδων όλου του κόσμου διότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο τόπος ζωής, αλλά και τρόπος με οικουμενικά και παγκόσμια εξάλματα που δεν γνωρίζουν όρια και σύνορα. Αλλωστε ο Ελληνισμός δεν ήταν ποτέ περιορισμένος και περιοριστικός σε γεωγραφικά μεσότοιχα επειδή ακριβώς δεν είναι απλώς η ιστορία ενός κράτους, αλλά ενός Πολιτισμού με οικουμενικές διαστάσεις. Κι αυτός ο Ελληνισμός παραμένει ανέγγιχτος από τη φθαρτική διαδοχή του χρόνου, των συγκυριών και των πολιτικογεωγραφικών αλλαγών και μεταλλάξεων.
Αυτού του Ελληνισμού του «ιερού» και αενάως διαχρονικού θα φανερώνει ολημερίς, ολοχρονίς ο Ναός και το Εθνικό Προσκύνημα του Αγίου Νικολάου, και θα μεταποιεί το κάποτε «Σημείο Μηδέν», σε «Σημείο Μέγα», όπως είναι όλα τα Ιστορικά Μνημεία του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.
