Σε μία πρωτοφανή πρόκληση προχώρησε η πρόεδρος του τουρκόφωνου «Κόμματος Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας» (DEB) Τσιγδέμ Ασάφογλου εγκαλώντας την πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου γιατί δε συναντήθηκε μαζί της κατά την πρόσφατη επίσκεψή της στη Θράκη αφού η ίδια εκπροσωπεί «τη συντριπτική πλειοψηφία της τουρκικής μειονότητας της δυτικής Θράκης»!

Με βιντεοσκοπημένη δήλωσή της η πρόεδρος του DEB εγείρει μειονοτικό ζήτημα απευθυνόμενη προσωπικά στην πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας φτάνοντας στο σημείο να συστήσει στην ανώτατη πολιτειακή παράγοντα της χώρας ότι «η αγνόηση της αλήθειας και του πραγματικού δεν εξυπηρετεί σε κανέναν». Η δήλωση της κυρίας Ασάφογλου έχει ως εξής: «Αξιότιμη κυρία πρόεδρε της Δημοκρατίας. Παρακολούθησα από τον Τύπο την περιοδεία σας στη Δυτική Θράκη. Οπως είδα συναντηθήκατε και με γυναίκες από τη μειονότητα. Πράγμα πολύ σημαντικό. Ως μία γυναίκα και πρόεδρος ενός κόμματος που αντιπροσωπεύει θα λέγαμε την συντριπτική πλειοψηφία της τουρκικής μειονότητας της δυτικής Θράκης, αφού έχει προσέλθει δύο επανειλημμένες φορές ως πρώτο κόμμα στο νομό της Ξάνθης και της Ροδόπης, πιστεύω ότι θα ήταν πολύ πιο θετικό και δημοκρατικό, αν θα είχατε αφιερώσει λίγο χρόνο για έναν τόσο σημαντικό πολιτικό φορέα για τη μειονότητα. Η αγνόηση της αλήθειας και του πραγματικού δεν εξυπηρετεί σε κανέναν, παρά μόνο περιθωριοποιεί την αλήθεια και το πραγματικό».

Στο μεταξύ, ανακοίνωση εξέδωσε το DEB χαρακτηρίζοντας ως «απαράδεκτο και προκλητικό» το γεγονός της ανάρτησης ελληνικής σημαίας στο ιστορικό τζαμί του Διδυμοτείχου. «Θα θέλαμε να δηλώσουμε στην κοινή γνώμη ότι θεωρούμε απαράδεκτο και προκλητικό το περιστατικό που συνέβη στο ιστορικό τζαμί Τσελεμπί Σουλτάν Μεχμέτ στο Διδυμότειχο του Εβρου. Θετικό είναι το γεγονός ότι ο δήμαρχος του Διδυμοτείχου αντέδρασε και ενήργησε γρήγορα και με ευαισθησία απέναντι σε αυτό το προκλητικό περιστατικό. Με σεβασμό ανακοινώνουμε στην κοινή γνώμη ότι περιμένουμε ο δράστης ή οι δράστες του προκλητικού και με γεμάτο ερωτηματικά να βρεθούν και να προσαχθούν στη δικαιοσύνη το συντομότερο δυνατό».

Σε κάθε περίπτωση η κυρία Σακελλαροπούλου με χθεσινή ανάρτησή της στην προσωπική σελίδα της στο facebook περιέγραψε με νοσταλγία και βαθιά συναισθηματικό λόγο την επίσκεψή της στη Θράκη καθώς «είναι ο τόπος που γνωρίζω από παιδί, κι όμως κάθε φορά τον ανακαλύπτω απ’ την αρχή. Γνώριμα από παλιά οι μυρωδιές, οι εικόνες, τα ακούσματα, κι όμως πάντα καινούργια. Ξαναβρίσκω τη Ροδόπη, βαριά, μουντή, με μπόρες ξαφνικές, την βλάστηση που οργιάζει, τα δάση από βελανιδιές κι οξιές, τις ευωδιαστές πευκόφυτες πλαγιές. Στα όμορφα χωριά και τους ορεινούς οικισμούς, που ανάμεσά τους κυλάει ήρεμα ο Νέστος, η βραδινή ψύχρα κάνει τον καπνό να ανεβαίνει από τις καμινάδες ακόμα και τον Μάιο, στα λιθόστρωτα καλντερίμια, λειασμένα από τα βήματα όσων πέρασαν από εδώ πριν από μας, πλανιέται η μυρωδιά του ξύλου, καθησυχαστική και οικεία, στις γραμμές του τρένου που κάποτε ένωναν τον τόπο με τα μεγάλα αστικά κέντρα της Ευρώπης και συνέβαλαν στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, διατηρείται ακόμη το αποτύπωμα της Ελλάδας της εξωστρέφειας και της καινοτομίας και στον μεγάλο πλάτανο της πλατείας, σημείο βραδινής συνάντησης αλλά και τόπο όπου ανταμώνουν όλοι οι χωριανοί όταν σχολάει η κυριακάτικη λειτουργία, πληθαίνουν τα χαμόγελα, οι χαιρετισμοί, οι ζεστές ματιές...»

Τα λόγια της προέδρου της Δημοκρατίας αποτελούν ύμνο για τις γυναίκες της Θράκης ανεξαρτήτου θρησκείας. «Ωστόσο, τις πιο όμορφες στιγμές τις έζησα πλάι στις γυναίκες που γνώρισα στη Θράκη, εκείνες που με περιέβαλαν με τη θέρμη τους και με γέμισαν σεβασμό για την εφευρετικότητα και την εργατικότητά τους, την ευαισθησία και τη φαντασία τους. Μοιραστήκαμε προβληματισμούς, γελάσαμε μαζί, με εντυπωσίασαν με την αβίαστη φιλικότητά τους, με την απλότητα και την άνεση με την οποία συνυπάρχουν. Συνάντησα στη Γλαύκη τα κορίτσια που ετοιμάζονται με επιμονή κι ελπίδα για τις Πανελλήνιες τη Σαμπιχά που αγωνίζεται για τα παιδιά των Ρομά, τη Μαίρη που μόλις άνοιξε το εστιατόριό της και αγωνιά για την αυριανή μέρα, τη Νεσλιχάν που στα είκοσι δύο της χρόνια οδηγεί λεωφορείο και θέλει να γίνει εκπαιδεύτρια, τις δασκάλες Ιλκνούρ και Νεβίμ, Μπετιχά και Σουμεγιά, την ψυχολόγο Σερικέ, τη Ζωή, καθηγήτρια πανεπιστημίου, την Έλενα που διοικεί με στιβαρό χέρι ένα ολόκληρο νοσοκομείο, τις γυναίκες του συνεταιρισμού Γενισέας που κράτησαν τη συνταγή των μανάδων τους και φτιάχνουν από το ζαχαροκάλαμο πετιμέζι, την οινολόγο Μελίνα στους Κίκονες, την Εμμανουέλα στα Θρακικά εκκοκκιστήρια, γυναίκες δυναμικές που οφείλουν στην εκπαίδευση τη χειραφέτησή τους κι ανοίγουν δρόμο για τις επόμενες… Είναι αυτές που δίνουν παραπάνω ώθηση στην παραγωγική ανάπτυξη της Θράκης. Αυτές που την πλουτίζουν σε περιεχόμενο με την τόλμη, τις πρωτοβουλίες, την αφοσίωσή τους. Οι γυναίκες της Θράκης, οι γυναίκες της Ελλάδας».