Του π. Ηλία Μάκου
Ο Όσιος Συμεών, που διετέλεσε και ηγούμενος της Μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους, είναι μια ασκητική μορφή της Ορθοδοξίας, που η ψυχή του ξέφυγε από τον πεπερασμένο κόσμο, συνδέθηκε με το Θεό και παραμένει αθάνατη.
Στις 22 Αυγούστου η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει την ανάμνηση της εύρεσης της κάρας του, που κλάπηκε στον Εμφύλιο πόλεμο από τη Μονή Φλαμουρίου Πηλίου, της οποίας ο Όσιος υπήρξε ιδρυτής της, και βρέθηκε θαυματουργικά.
Καθώς η κρίση στον κόσμο μας μεγαλώνει, τέτοια γεγονότα, όχι πολύ παλαιά, δείχνουν ότι η πίστη σώζει και εμπνέει.
Και αυτό το κάνει όχι μόνο με τον απερίτμητο λόγο και την πλούσια λειτουργική και αγιοπατερική παράδοση της Εκκλησίας, αλλά και με μορφές, όπως ο άγιος Συμεών , οι οποίες με το πέρασμά τους σκορπίζουν αισιοδοξία και θάρρος και μαρτυρούν πως ο Θεός δεν είναι προνόμιο μιας ή ορισμένων εποχών, αλλά της κάθε εποχής.
Δύο χρόνια μετά το θάνατο του αγίου, το 1596, τα λείψανά του μεταφέρθηκαν από την Κωνσταντινούπολη, όπου είχε ταφεί με τιμές, στη Μονή Φλαμουρίου.
Όπως περιγράφεται σε κείμενα, τα λείψανα ευωδίαζαν τόσο πολύ, που φανέρωναν ότι είχε πάρει μέσα του τη ζωή του Χριστού.
Η κάρα του τοποθετήθηκε, ξεχωριστά, σε πολύτιμο κουβούκλιο, που το δώρισε φυματικός, που θεραπεύτηκε προσκυνώντας την.
Μάλιστα περιγράφονται πολλά θαύματα από τα λείψανα του αγίου Συμεών, όπως η ίαση βαριά ασθενούς στην Εύβοια, που ήταν πρησμένος σε όλο του το σώμα και ετοιμοθάνατος.
Κατά την περίοδο του Εμφυλίου (1945-1949) δύο αντάρτες έκλεψαν το κουβούκλιο με την κάρα του Αγίου, καθώς και άλλα κειμήλια της Μονής Φλαμουρίου, και τα έκρυψαν σε βαρέλι, κοντά στο Μοναστήρι, σε δασώδη περιοχή, θαμμένο στη γη.
Τρία χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου, τον Αύγουστο του 1952, επέστρεψαν στον τόπο, για να τα πάρουν μαζί τους και στη συνέχεια να τα πουλήσουν.
Όμως το σχέδιό τους δεν ευοδώθηκε. Μόλις άνοιξαν το βαρέλι, ένα σμήνος από μέλισσες, που είχε φωλιάσει μέσα, χύμηξε καταπάνω τους.
Βρέθηκε ο ένας νεκρός, πέθανε ακαριαία από αλλεργικό σοκ, και ο άλλος δηλητηριασμένος και σε δεινή κατάσταση και τελικά δεν κατόρθωσε να επιζήσει, παρότι μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο.
Λίγο πριν ξεψυχήσει, όμως, τον επισκέφτηκε ο τότε ηγούμενος της Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Φλαμουρίου Δοσίθεος Μαχαιρίστσας, στον οποίο εξομολογήθηκε και του αποκάλυψε το μυστικό…
Ο Όσιος Συμεών, ζώντας με στερήσεις, ελάχιστα τρεφόταν και πολύ προσευχόταν, με βαθιά συναίσθηση της αδυναμίας του, με αληθινή μετάνοια και συντριβή, εκζητούσε το έλεος του Θεού. Και του δόθηκε απλόχερα…
Σ’ αυτό το έλεος στήριζε την πνευματική του ζωή. Από αυτό αντλούσε δύναμη και παρηγοριά. Από αυτό χαριτώθηκαν τα λείψανά του.
Και σε αυτά αμέτρητες πονεμένες ψυχές βρίσκουν παρηγοριά.
Ήξερε καλά ότι μόνο με τις ανθρώπινες δυνάμεις του ήταν αδύνατον να επιτύχει τον καταρτισμό του και τη σωτηρία του.
Γι’ αυτό κατέφευγε ταπεινά στην ευσπλαχνία του Θεού, στο πλούσιο έλεος Του και έτσι κατόρθωσε όχι μόνο να σωθεί και να ελεηθεί ο ίδιος, αλλά να σώζει και να ελεεί και άλλους.
Τέτοια δύναμη έχει η καταφυγή, με ακλόνητη πίστη, στην προστασία του Θεού. Και κανένας δεν διαψεύστηκε. Και αν θέλουμε να το διαπιστώσουμε, δεν έχουμε παρά να το επιχειρήσουμε.
Όσοι στηρίζουν αταλάντευτα την ελπίδα τους σ’ Αυτόν, βλέπουν πάνω στα πράγματα αληθινά θαύματα, σαν και αυτά, που γίνονται μέσω των λειψάνων του οσίου Συμεών.
Τα λείψανα των αγίων είναι ένα από τα… όπλα μας στον πνευματικό αγώνα. Και μας αποκαλύπτουν έναν άλλο κόσμο. Έναν κόσμο, που δεν περιορίζεται στα στενά πλαίσια της κοντόθωρης ανθρώπινης λογικής, αλλά ξανοίγεται στο φως της πίστης.
Και η “λογική της πίστης” δείχνει πως την πορεία μας την καθορίζει μόνο ο Θεός. Πάνω και πέρα από το προσωρινό, που είναι ζοφερό κατά κανόνα, υπάρχει και το αιώνιο και ελπιδοφόρο.
Ακριβώς αυτό επιβεβαιώνουν και τα αγιασμένα λείψανα του Οσίου Συμεών. Τα σύννεφα θα φύγουν. Ο ήλιος και πάλι θα λάμψει.
Αρκεί να λάμπει στις ψυχές μας ο Θεός. Αρκεί να μην αμφιβάλλουμε, αλλά να είμαστε βέβαιοι, για την παντοδύναμη προστασία Του στα αγωνιώδη προβλήματά μας.
Για τη λύτρωση του καθενός, μας καλεί ο Θεός σε συνεργασία. Χωρίς αυτή, είναι αδύνατη η λύτρωσή μας.
Ό,τι κάνει ο Θεός, δεν μπορεί να το κάνει ο άνθρωπος. Και ό,τι πρέπει να κάνει ο άνθρωπος, δεν το κάνει ο Θεός, αν δεν θέλει ο άνθρωπος.
Ο Όσιος Συμεών μας θυμίζει ότι τα υψηλά πετάγματα, που έχουν ως ισχυρό εσωτερικό υπόβαθρο το Θεού το θέλημα και όχι το προσωπικό θέλω, πραγματοποιούνται από αληθινά μεγάλους ανθρώπους, που δεν σέρνονται σαν τις σαύρες, αλλά είναι ουρανοδρόμοι αετοί, που κατακτούν τις κορυφές.
