Με μία απλή και φαινομενικά αυτονόητη απόφαση ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θυμήθηκε τον παλιό καλό εαυτό του, ταξίδεψε έως την Σόφια και προέστη της Εξοδίου Ακολουθίας του Πατριάρχη Βουλγαρίας Νεοφύτου, προσδίνοντας έτσι με την παρουσία του μεγάλο κύρος και στον τεθνεώτα Πατριάρχη αλλά και στην Εκκλησία της Βουλγαρίας και στον πιστό λαό της. Δεν είναι τυχαίο που όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία της Βουλγαρίας,εγχώρια και διεθνή, είχαν ως κύριο θέμα και πρώτη είδηση  την παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη  στην κηδεία του Νεοφύτου.
Με την κίνηση αυτή ο Πατριάρχης πέτυχε δυο μεγάλα, ας μου επιτραπεί η έκφραση, γκολ!

Πρώτον: εξαφάνισε το Πατριαρχείο της Μόσχας από ένα μεγάλο πανορθόδοξο γεγονός όπως είναι η κηδεία ενός Προκαθημένου. Αν δεν πήγαινε ο Οικουμενικός στην Βουλγαρία , το βέβαιο ήταν ότι  θα καπέλωνε την κηδεία με πολυμελή αντιπροσωπεία και ενδεχομένως και με την παρουσία του ο ίδιος ο Πατριάρχης  Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλος ο οποίος έχει την εντύπωση ότι έχει τις Εκκλησίες των Βαλκανίων του χεριού του.

Και δεύτερον: άνοιξε με το ταξίδι αυτό ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης  τις πόρτες της Εκκλησίας της Βουλγαρίας για τον Μητροπολίτη Κιέβου Επιφάνιο, η Εκκλησία και η χώρα του οποίου δοκιμάζονται από έναν αδίστακτο και απολυταρχικό ηγέτη, όπως είναι ο Πούτιν, του οποίου συνεπικουρεί και ευλογεί τις πράξεις του ο  ομοϊδεάτης Κύριλλος. Μπορεί οι δηλώσεις του Τοποτηρητή, Μητροπολίτη Βάρνας κ. Ιωάννη να ήταν λίγο διπλωματικές, αλλά απέδειξε δια της πλαγίας οδού ότι άνοιξε η επικοινωνία με τον Επιφάνιο και την Ορθόδοξη Εκκλησία του Κιέβου. Μάλιστα ο Επιφάνιος  με την ευγενική και διακριτική στάση του έγινε αποδεκτός με αγάπη από όλους τους Μητροπολίτες της Βουλγαρίας, άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο και φάνηκε ένα φως στον ορίζοντα.
Ωστόσο θα εκφράσουμε μία παρατήρηση και ευελπιστούμε να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τον Πατριάρχη μας  όταν πηγαίνει σε Πατριαρχεία ή Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, όμορες της Εκκλησίας της Ελλάδος. Καλό θα είναι στη συνοδεία του  να βάζει όχι μόνο  Ιεράρχες από την Κωνσταντινούπολη, αλλά και  Μητροπολίτες των Νέων Χωρών, με τους οποίους οι Ιεράρχες εν προκειμένω της Βουλγαρίας  έχουν συνεργασία και ανταλλάσουν επισκέψεις. Θα μπορούσε ας πούμε στη συνοδεία του να συμμετέχει ο Σεβ. Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνός, ο οποίος συχνά καλεί στην Μητρόπολή του Ιεράρχες της Βουλγαρίας, αλλά και άλλοι. Μόνο καλό θα κάνουν αυτά τα ανοίγματα έστω και την τελευταία στιγμή. Και θυμήθηκα εξ αφορμής του γεγονότος αυτού τον αείμνηστο Μητροπολίτη Λαγκαδά Ιωάννη, τον τολμηρό και ρηξικέλευθο εκείνο Ιεράρχη ο οποίος λειτουργούσε με άλλες ταχύτητες, όταν  είχε καλέσει στην Μητρόπολή του Ιεράρχες από την Εκκλησία της Βουλγαρίας αλλά από την Αυτοκέφαλη Εκκλησία  του Κιέβου και συλλειτούργησαν σε μία εποχή που το θέμα αυτό δίχαζε εξαιτίας της στάσης, κυρίως,  της Εκκλησίας της Ρωσίας και προσωπικά του Κυρίλλου αλλά και των ακραίων του εκκλησιαστικού χώρου οι οποίοι  είχαν βρει αφορμή για να βγάλουν τα αντιπατριαρχικά τους αισθήματα.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης τα υπέμεινε όλα με καρτερία και υπομονή αλλά και ηγετική επιμονή και τώρα  παρά την ηλικία του, αποδεικνύει ότι είναι ακμαίος πνευματικά και πηδαλιουχεί με μαεστρία την νοητή ολκάδα της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας -και όχι μόνο- και δίνει μαθήματα προς τις νέες γενιές Ιεραρχών.