Του π. Ηλία Μάκου
Με κεντρικό θέμα “Η γέννηση του Χριστού δίνει χαρά στον κόσμο”, το Γραφείο Νεότητας της Αρχιεπισκοπής Τιράνων, έχοντας την άδεια και την ευλογία του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, οργάνωσε Συνέδριο Νεολαίας, όπου συμμετείχαν αντιπροσωπείες νέων από ολόκληρη την Αλβανία.
Το συνέδριο, ξεκίνησε μέσα στο πνεύμα της λατρευτικής ενότητας, αφού προηγήθηκε θεία λειτουργία στον καθεδρικό ναό “Ανάσταση”, που οι νέοι/νέες με κοινή προσευχή ανέδειξαν την ανάγκη της ομοψυχίας και στης αδελφοσύνης στους δύσκολους και κρίσιμους καιρούς, που διανύουμε.
Στην τοποθέτησή του ο υπεύθυνος του Γραφείου Νεότητας της Αρχιεπισκοπής Τιράνων π. Γρηγόριος Πελούσι υπογράμμισε: “Ας προσπαθήσουμενα διαδώσουμε το φως του Χριστού όπου κι αν βρισκόμαστε και να το ζούμε. Η δύναμη του σκότους παρότι στην αρχή επεδίωξε να σβήσει το Φως, που γεννήθηκε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, τελικά απέτυχε. Πόσες ιδεολογίες, πόσοι ισχυροί άνθρωποι, πόσοι αυτοκράτορες και βασιλιάδες και ηγέτες προσπάθησαν να σβήσουν το Φως, αλλά απέτυχαν και κατατροπόθηκαν”.
Και κατέληξε: “Ας σκορπίσουμε το Φως της Βηθλεέμ σε κάθε ανθρώπινη ψυχή, αρχίζοντας από εμάς, την οικογένεια, τους συγγενείς, τους φίλους και όλους όσους συναντάμε κάθε μέρα! Αυτός είναι ο στόχος μας, αυτός είναι ο στόχος κάθε Χριστιανού!”.
Στην ομιλία του ο εφημέριος του ναού του αγίου Προκοπίου Τιράνων π. Ηλίας Μαζνίκου αναφέρθηκε στο νόημα και τη σημασία της γέννησης του Χριστού, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι “δεν είναι απλά ένα ιστορικό γεγονός, κάτι που συνέβη σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αλλά ένα γεγονός που βιώνουμε σήμερα”.
Και πρόσθεσε: “Το κάλεσμα των Χριστουγέννων είναι να γίνουμε μαθητές του Θεού, να είμαστε ταπεινοί και να βάλουμε τη διάνοιά μας στην υπηρεσία του Θεού. Ο Χριστός έρχεται στις απλές και ταπεινές καρδιές”.
Εξάλλου παιδιά του κατηχητικού στο Ελμπασάν έκαναν χειροτεχνίες για την εορτή των Χριστουγέννων, εμβαθύνοντας με αυτό τον τρόπο στην πνευματική της αξία.
Τα παιδιά και οι νέοι χρειάζονται τον γεννηθέντα Χριστό, για να τους γίνει “η οδός και η ζωή”.
Για να τα θερμάνει με την αγάπη Του, στη Θεία Του αγκάλη.
Αν σε ολόκληρο τον κόσμο βρεθεί και μία μόνο καρδιά, που δεν αγαπά, που να μη διψά για αγάπη, θα πούμε πως ανακαλύψαμε μια εξαίρεση παράδοξη.
Η αγάπη είναι μια δίψα του ανθρώπου, είναι ένας καημός του, που καίει την καρδιά του.
Είναι μια δίψα, ένας καημός, που τον συνοδεύει στον τάφο και δεν σβήνει, όσα κύπελα ευτυχίας και προσφέρει η ζωή.
Όλοι οι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι αναζητούν κάποια όαση, που το νερό της δεν αναβλύζει από τα σπλάχνα της γης. Γιατί η γη προσφέρει υλικά αγαθά, η αγάπη, όμως δεν ευρίσκεται στα πολλά αγαθά μας, ούτε και στα πιο ακριβά. Η αγάπη, έτσι, όπως τη ζητά η ψυχή μας, ξεπερνά τα όριων των πεπερασμένων ανθρώπινων δυνατοτήτων.
Η γέννηση του Χριστού προσφέρει μια τέτοια αγάπη, που γεμίζει το κενό της καρδιάς μας και γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ της φθαρτής και της άφθαρτης ζωής.
Ο γεννηθείς Χριστός είναι ο φορέας της αγάπης. Μια αγάπης αιώνιας και πραγματικής, που δεν την κάμπτουν ούτε οι αθλιότητές μας ακόμη. Που είναι παρούσα αιώνες τώρα και θα είναι για να συγκρατεί τη ζωή.
Μια αγάπη, που δεν εγκαταλείπει τον άνθρωπο όταν χαίρεται σε ευφρόσυνα τραπέζια, ούτε όταν αντιμετωπίζει προβλήματα συγκλονιστικά.
Όμως ο δρόμος να φτάσει το βρέφος της Βηθλεέμ είναι ακόμη μακρός. Ο καθένας μας για να αγγίξει το μυστήριο της αγάπης αυτό το δρόμο πρέπει να τον διαβεί προσωπικά.
Έτσι γλυκαίνεται το μέσα μας και απομακρύνονται τα σύννεφα του ψυχικού πόνου και της ψυχικής δυστυχίας.
Το βρέφος Ιησούς είναι ο καινούργιος άνθρωπος. Και γεννάται ακριβώς γι’ αυτό, για να μεταδώσει το καινούργιο σε όσους έχουν βαρυνθεί με την παλαιότητα, με τη φθορά και τη διαφθορά και είναι ο ανακαινιστής.
Τα Χριστούγεννα, λοιπόν, δεν είναι μια τυπική εορτή, ευκαιρία ανταλλαγής άχρωμων ευχών και πλούσιου τραπεζώματος, είναι η εορτή του μεγάλου γεγονότος της γέννησής μας σε νέα κατάσταση, της αναχώνευσής μας σε νέο άφθορο και πολύτιμο μέταλλο.
