Η εκκλησία δεν είναι καφενείο

Η Εκκλησία δεν είναι καφενείο. Η Εκκλησία δεν είναι οργανισμός, ούτε σωματείο μιας μερίδας ανθρώπων. Η Εκκλησία είναι η ίδια η κοινωνία μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Η Εκκλησία δεν είναι θεσμός. Η Εκκλησία είναι μια οντότητα. Κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Ιησούς Χριστός και σώμα εμείς οι χριστιανοί. Στην Ορθόδοξη παράδοση της Εκκλησίας μας, δεν γίνεται διαχωρισμός σε τάξεις κληρικών και λαϊκών. Την Εκκλησία του Χριστού δεν την αποτελεί μόνο ο κλήρος, αλλά ούτε και μόνο ο λαός και οι δυο αυτές τάξεις συνυπάρχουν αρμονικά ως σώμα με κεφαλή τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Αυτοί που ταυτίζουν την Εκκλησία μόνο με τους Επισκόπους ή τον κλήρο, δεν έχουν καμία σχέση με την Ορθόδοξη παράδοση, διότι αυτές οι απόψεις προέρχονται από τη δυτική θεολογία. Στην Εκκλησία φανερώνεται η δόξα του Θεού. Η Εκκλησία είναι βίωμα και ζωή. Η Εκκλησία δεν είναι άτομο, δεν είναι ο εαυτός μας, αλλά η κοινωνία των ανθρώπων που μοιράζονται την αγάπη τους, τη χαρά τους, την βοήθειά τους, τη λύπη τους, την πίστη τους, το χρόνο τους. Η Εκκλησία δεν είναι εφεύρεση των ανθρώπων, αλλά το Θεανθρώπινο Σώμα του Χριστού και έχει ως σκοπό τη σωτηρία του ανθρώπου. Όπου για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται ο άνθρωπος να έχει συναίσθηση σε αυτό που κάνει. Το να μετέχει στην Εκκλησία δεν είναι μια τυπική διαδικασία, μόνο και μόνο για το θεαθήναι. Η Εκκλησία ως οντότητα, αλλά και η εκκλησία με την έννοια του ναού, δεν είναι καφενείο. Δεν μπορούμε να πηγαίνουμε όποτε θέλουμε και όποια ώρα θέλουμε, όταν ο ιερέας βρίσκεται από τις 7:00 το πρωί. Άλλος θα έρθει στις 8.00 π.μ., άλλος στις 9:00π.μ., άλλος μετά το Ευαγγέλιο, άλλος μετά την Μεγάλη Είσοδο, ο άλλος λίγο πριν από τη Θεία Κοινωνία. Κοιτάμε πολλές φορές να είμαστε στην ώρα μας σε διάφορα ραντεβού ή σε κοινωνικές εκδηλώσεις ή σε τραπέζια ή ακόμα και σε επίσημα τραπέζια και απέναντι στο τραπέζι που μας ετοιμάζει ο Χριστός στην Αγία Τράπεζα, δείχνουμε όλη μας την ασέβεια. Ο καθένας ό,τι του καπνίσει κάνει και ό,τι του καπνίσει εφαρμόζει. Μέχρι και η προσευχή που κάνουμε πολλές φορές γίνεται μόνο και μόνο για να λέγεται, χωρίς κανένα νόημα και χωρίς να υπάρχει επικοινωνία με τον Θεό. Μόνο και μόνο για τον τύπο, να πούμε ότι κάναμε το καθήκον μας. Χωρίς να εξετάζουμε το πόσο κοροϊδεύουμε τον Θεό. Η Εκκλησία λοιπόν δεν είναι καφενείο. Η Εκκλησία αγιάζει τον άνθρωπο, τον άνθρωπο όμως που θέλει να φτάσει στην αγιότητα. Ο άνθρωπος που του λέει ο γιατρός να κόψει το τσιγάρο για να σώσει την υγεία του και το εφαρμόζει, τότε εκείνος θέλει να γίνει καλά, ο άλλος όμως που δεν ακούει τον γιατρό και δεν κόβει το τσιγάρο, δεν φταίει ο γιατρός που δεν γίνεται καλά, αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος.