Λένε γιά τόν ἀετό, ὅτι ἔχει τόση μεγάλη δύναμη,
ποῦ κανένα πουλί δέν μπορεῖ νά τά βάλει μαζί του.
Τό μόνο πουλί ποῦ τολμᾶ νά ἀνέβει στή ράχη του, γιά νά τοῦ κάνει κακό, εἶναι τό κοράκι.
Τό ὁποῖο τί κάνει ἀκριβῶς;
Πηγαίνει κάθεται στήν πλάτη τοῦ καί τόν τσιμπάει στό λαιμό!
Καί ό ἀετός πῶς τό ἀντιμετωπίζει αὐτό τό πρόβλημα;
Εἶναι τόσο ἀρχοντικός, ποῦ δέν ἀσχολεῖται μαζί του.
Δέν ἐπιτίθεται στόν κόρακα, κι ἔτσι δέν χάνει οὔτε χρόνο μαζί του, οὔτε καί τίς δυνάμεις του.
Τό μόνο ποῦ κάνει εἶναι ὅτι ἁπλώνει τά φτερά τοῦ καί ἀρχίζει νά ἀνεβαίνει ψηλά στόν οὐρανό.
Κί ὅσο πιό ψηλά ἀνεβαίνει, τόσο πιό δύσκολο εἶναι γιά τό κοράκι, ξέρετε.
Γιατί δέν μπορεῖ νά ἀναπνεύσει,
ἀφοῦ τό ὀξυγόνο ὅλο καί λιγοστεύει, ὅταν βρισκόμαστε ψηλά.
Ἔτσι σέ λίγο τό κοράκι πέφτει μισολιπόθυμο ἀπ’τά φτερά τοῦ ἀετοῦ!
Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ὑπεροχή, ἀλλά καί τήν ἀρχοντιά,
μᾶς δίνει ἤ ἀθωότητα.
Δέν μᾶς ἀφήνει νά χάνουμε τό χρόνο καί τίς δυνάμεις μας ἀσχολούμενοι μέ τά….. κοράκια!
Τό μήνυμα τῆς ἀθωότητας εἶναι τοῦτο :
Φερθεῖτε ἀνώτερα, πηγαίνετε ψηλότερα, ἀνεβεῖτε, καί τότε θά δεῖτε ἀμέσως νά ἐξαφανίζεται κάθε τί ποῦ σᾶς ἐπιβουλεύεται
