Είναι πανθομολογούμενο ότι η υμνολογία της Εκκλησίας μας είναι ένας μεγάλος πνευματικός θησαυρός.
«Οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι Πατέρες» της Εκκλησίας μας έχουν περιελάβει σε όλο τον λειτουργικό ενιαύσιο κύκλο γεγονότα από την Παλαιά Διαθήκη, από την Καινή Διαθήκη, από τους Συναξαριστές και από την Ιερά προφορική Παράδοση.
Ο πλούτος αυτός κορυφώνεται χωρίς αμφιβολία στους ύμνους και τα γεγονότα για τα οποία «μνείαν ποιούμεθα» κατά την αγία και Μεγάλη Εβδομάδα.
Ένα λαοφιλές, αριστουργηματικό ποίημα είναι το λεγόμενο τροπάριο της Κασσιανής, που ψάλλεται την Μεγάλη Τρίτη το βράδυ. «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσσούσα γυνή»… ποιόν δεν συνεκλόνισε και ποιόν δεν συγκίνησε το τροπάριο αυτό;
Μια ευαίσθητη επισκοπική καρδιά που πάλλεται από θερμή αγάπη για τον Νυμφίο Χριστό, εμπνεόμενη από το κατανυκτικότατο αυτό Δοξαστικό των αποστίχων του όρθρου της Μεγάλης Τετάρτης, συνέταξε ένα ποίημα. Η γραφίδα απλή, ζεστή, ανθρώπινη που κατανύσσει την ψυχή και την οδηγεί σε μετάνοια. Η επισκοπική καρδιά και γραφίδα ανήκει στον γλυκύ, ρηξικέλευθο και αναντικατάστατο Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο όταν ήταν Μητροπολίτης Δημητριάδος. Σχετική ανάλυση δημοσιεύουμε σε άλλη στήλη της ιστοσελίδς μας. Διασώθηκε από τον Σεβ. Μητροπολίτη Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσέβιο, από τα χρόνια που υπηρετούσε ως διάκονος κοντά του.