Έφυγε από τη ζωή  ο Δήμαρχος Ιωαννίνων Μωυσής Ελισάφ . Ένας σπουδαίος άνθρωπος.

Έδωσε μια σύντομη αλλά άνιση μάχη και τελικά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την δημαρχιακή του θητεία. Άνθρωπος με τεράστια προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, ως γιατρός και Πανεπιστημιακός, προερχόμενος από Εβραϊκή οικογένεια και  από  γονείς που ανήκαν στους Εβραίους  των Ιωαννίνων- μόλις 9%- και κατόρθωσαν να επιζήσουν από το κολαστήριο του Άουσβιτς.

Τον γνώρισα σε ταξίδι μου στα Ιωάννινα με τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Και έμεινα άφωνος μπροστά σε αυτό τον σπουδαίο Έλληνα Εβραίο με το εύρος των γνώσεων που είχε  και της φιλοσοφημένης αντίληψης της ζωής! Και ένιωσα τόσο μικρός μπροστά του!

Άνθρωπος γλυκύς, ευγενής, αξιοπρεπής, ανοιχτόμυαλος και σοφός. Είχε  πάντα μια καλή κουβέντα για όλους.  Θεωρώ τιμή μου που τον γνώρισα. Είναι μια μεγάλη απώλεια για τα Ιωάννινα, για την  Αυτοδιοίκηση, για την ιατρική, για την Ελλάδα.

Στη φωτογραφία ο αείμνηστος Δήμαρχος Ιωαννίνων με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο κατά την ανακήρυξη του Παναγιωτάτου σε Επίτιμο  Δημότη Ιωαννίνων. Την ημέρα της ανακήρυξης, ο σοφός δήμαρχος Ιωαννίνων  Μωυσής Ελισάφ,μεταξύ των

άλλων  είχε τονίσει κατά την προσφώνηση του και τα εξής τα οποία απεδείκνυαν μέχρι κεραίας το περιεχόμενο του ανδρός. Μας άφησε  άφωνους:

“Παναγιώτατε, Εσείς είστε μια λαμπάδα και ένας λύχνος στην λυχνία της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης, που δαπανάται χάριν της αγάπης αυτών που έχει να φωτίσει. Περάσατε από την σοφία της τραγωδίας του Σοφοκλή «Φιλοκτήτης», που μας διδάσκει ότι «ο τοξότης είναι ευφυής, όταν με τα βέλη του ουσιαστικά στοχεύει όχι απλώς ένα εξωτερικό στόχο, αλλά τον εαυτό του» και συνεχίσατε με την διδασκαλία της Γραφής (που περιλαμβάνεται στο 21ο κεφάλαιο του Δευτερονομίου), ότι οι πιστεύοντες είναι μία οικογένεια και στις κοινωνίες τους όποιος βρίσκει ένα πράγμα ή ένα ζώο το φυλάει μέχρι να βρεθεί ο ιδιοκτήτης.”

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της ηπειρωτικής γης που θα τον σκεπάσει!