Δημητριάδος Ιγνάτιος: «Η Ορθόδοξη πίστη μας θα κρατήσει τον λαό και την πατρίδα μας όρθιους»
Τιμήθηκε ιεροπρεπώς η μνήμη των Αγίων Αθανασίου και Αντωνίου στην Μητρόπολη Δημητριάδος
Με την δέουσα ιεροπρέπεια, η Τοπική μας Εκκλησία τίμησε την μνήμη του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου, Πατριάρχου Αλεξανδρείας. Την παραμονή της εορτής ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος χοροστάτησε στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό στον Πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Βελεστίνου, παρουσία πλήθους ευλαβούς λαού.
Στο κήρυγμά του ο κ. Ιγνάτιος αναφέρθηκε στις διαδοχικές εορτές των Αγίων Αντωνίου και Αθανασίου, στην έναρξη κάθε νέας χρονιάς, επισημαίνοντας ότι οι δύο αυτές μορφές «οριοθετούν τον τρόπο της ζωής μας μέσα στην Εκκλησία, καθώς αποκαλύπτουν τί σημαίνει να είναι κανείς μέλος του Σώματος του Χριστού… ο μεν Αντώνιος, χωρίς ιδιαίτερη κοσμική μόρφωση, έγινε η απαρχή του αναχωρητισμού, θεμελιώνοντας, στην έρημο, μέσα από την θεολογία της ασκήσεως, τον Ορθόδοξο μοναχικό βίο, μέχρι και σήμερα. Ο μαθητής του Αθανάσιος, έχοντας εξαιρετική Παιδεία, ανέλαβε αγώνα κατά τον αιρέσεων και ιδιαίτερα αυτής του Αρείου, που αμφισβητεί την Θεότητα του Χριστού, Τον θεωρεί κτίσμα κι έτσι καταστρέφει την προοπτική της σωτηρίας για τους ανθρώπους. Ο Αθανάσιος αγωνίστηκε να διασώσει την αλήθεια της πίστεως…».
Στη συνέχεια, ο κ. Ιγνάτιος παρατήρησε ότι, «σ’ αυτές τις μορφές, μπορούμε να εντοπίσουμε τρία σημεία, που σφραγίζουν την ζωή μας μέσα στην Εκκλησία: το πρώτο είναι το ασκητικό φρόνημα, που αφορά, καταρχάς, την απόκτηση της αυτογνωσίας. Μέσα απ’ αυτήν, μπορούμε ν’ αποκτήσουμε την αληθινή ταπείνωση και να συνυπάρξουμε συγχωρητικά με τους άλλους, γιατί θα γνωρίζουμε πόσο ανάγκη έχουμε, πρώτα εμείς, από την συγχώρεση του Θεού. Το δεύτερο είναι η αγάπη, όπως εκφράζεται στην Αγία Τριάδα, αυτήν για την οποία θεολόγησε ο Αθανάσιος. Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη των Τριών Προσώπων, ώστε να είναι Ένα, χωρίς, να χάνουν την αυτοτέλειά τους κι έτσι γίνονται υπόδειγμα για την δική μας αληθινή και ουσιαστική αγάπη. Γι΄ αυτό, δεν μπορεί να υπάρχει Χριστιανός, που να μην συναντά τον άλλο εν αγάπη, που η ζωή του δεν είναι μια διαρκής και έμπρακτη αγάπη. Το τρίτο σημείο είναι το αποκορύφωμα, η Ευχαριστία. Κάθε Θεία Λειτουργία είναι η πραγμάτωση της ζωής του Χριστού, όπως τότε. Είναι ο τρόπος της μεταξύ μας ενότητας και μαζί Του. Έτσι συγκροτείται η Εκκλησία, ως κοινότητα Ευχαριστίας…». Καταλήγοντας, ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε ότι «στην εποχή μας έχουμε ανάγκη από την εγκράτεια της ασκήσεως, από την αγάπη και την αλληλεγγύη, από την ενότητα και την δύναμη που μας δίδει η κοινή Ορθόδοξη πίστη μας. Αυτή θα μας σώσει και θα κρατήσει τον λαό και την πατρίδα μας όρθιους».
Ανήμερα της εορτής, ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε τον Θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ν. Αγχιάλου και ακολούθως μετέβη στον Οινοποιητικό Συνεταιρισμό «ΔΗΜΗΤΡΑ», όπου ευλόγησε την πρωτοχρονιάτικη Βασιλόπιτα.
Την προηγούμενη, ημέρα μνήμης του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου, ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε, στον Πανηγυρικό Εσπερινό, στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Βόλου και κατά ην Αγιώνυμο ημέρα λειτούργησε στον Ναό του Αγίου Αντωνίου στην Αγιά, όπου πραγματοποιήθηκε και η λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος του Αγίου, παρουσία τα λαού της γύρω περιοχής.
