Του π. Ηλία Μάκου
Μέλη της διοίκησης και των τμημάτων νεολαίας και γυναικών του Διαθρησκευτικού Συμβουλίου Αλβανίας, στο οποίο συμμετέχει και η Ορθόδοξη Εκκλησία της χώρας, πραγματοποίησε διήμερη εξόρμηση στο Αργυρόκαστρο, όπου συμμετείχε σε φόρουμ με τοπικούς εκπροσώπους θρησκευτικών κοινοτήτων και ενημερώθηκε για το κοινωνικό και εκπαιδευτικό τους έργο.
Ακόμη επισκέφθηκαν, μεταξύ άλλων, τον Ορθόδοξο καθεδρικό ναό Τιράνων “Ανάσταση”, έργο εκ θεμελίων του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, που είναι αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα για την πόλη, το τζαμί, το μουσείο, την παλαιά αγορά κ.λπ.
Επίσης συναντήθηκαν με αυτοδιοικητικούς παράγοντες της επαρχίας Αργυροκάστρου και αντάλλαξαν απόψεις.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το Διαθρησκευτικό Συμβούλιο Αλβανίας δώρισε πρόσφατα υγειονομικό εξοπλισμού στο νοσοκομείο Τεπελενίου, αξίας 5000 δολαρίων.
Σήμερα ο κάθε άνθρωπος, αν σκεφθεί ήρεμα, παραμερίζοντας κάπως για λίγο τα προσωπικά του προβλήματα, θα διαπιστώσει ότι δύο κυρίως είναι τα μεγάλα και επείγοντα αιτήματα της εποχής.
Η ειρηνική συνύπαρξη και η εξασφάλιση για όλους τους ανθρώπους, τόσο από υλική όσο και από πνευματική άποψη, μιας αληθινά ανθρώπινης ζωής, με σβησμένο κάθε τι, που την ασχημίζει και βασανίζει το κάθε άτομο.
Αυτή είναι και η επιδίωξη των θρησκειών της Αλβανίας. Δεν παραβιάζουν τα πιστεύω τους, δεν κάνουν παρεκκλίσεις από την πίστη τους, ωστόσο συνεργάζονται για κοινούς κοινωνικούς σκοπούς, σφυρηλατώντας τη συνύπαρξη και την ενότητα του λαού, κάτι που από την πρώτη στιγμή επιδιώκει ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος.
Αυτό όχι μόνο δεν θεωρείται καλό, αλλά είναι και επιβαλλόμενο στις σύγχρονες πολυσυλλεκτικές και πολιτισμικές κοινωνίες.
Πρέπει και από τις θρησκείες να καταπολεμηθεί το σάπιο θεμέλιο, που φέρνει αντιμέτωπους τον έναν προς τον άλλον, άτομα, ομάδες, τάξεις, έθνη, γενικά τον άνθρωπο με τον άνθρωπο.
Χωρίς την εκρίζωση του σάπιου θεμελίου και την κυριαρχία της αγάπης ούτε γενική καλυτέρευση της ζωής μας μπορούμε να περιμένουμε, ούτε και τα δεινά θα λείψουν, ούτε το ξέφρενο κατρακύλισμά μας στον κατήφορο θα σταματήσει.
Οι θρησκείες, με τα δικά τους δεδομένα η κάθε μία, καλούνται να αναζωογονήσουν τις ηθικές αρχές, που μαραίνονται και χωρίς αυτές ο πραγματικός πολιτισμός καταρρέει και νεκρώνεται σιγά-σιγά, μη έχοντας οξυγόνο να αναπνεύσει.
Αυτό, που χρειάζεται η κάθε κοινωνία, για να ευημερήσει πραγματικά, είναι να αποβάλλει τις αδυναμίες, που την κατατρίβουν και να αποδοθεί στην ανακάλυψη του αληθινού νοήματος της ζωής.
