«Η Εκκλησία μάς προσκαλεί σε μια «ένθεη έπαρση», άνοδο δηλαδή στα Θεία Σκηνώματα, ως μια κίνηση όχι τοπική αλλά τροπική» αναφέρει στο μήνυμά του για τα Χριστούγεννα ο Μητροπολίτης Ρεθύμνης Ευγένιος.
Αναλυτικά το μήνυμα:
Προς
τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες
και τον ευσεβή λαό
της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου
«Δεύτε πιστοί επαρθώμεν ενθέως,
και κατίδωμεν συγκατάβασιν θεϊκήν άνωθεν…»
Αγαπητά μου παιδιά,
Και πάλι σήμερα η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει Χριστούγεννα, και μας καλεί, με τους λόγους αυτούς του ιερού υμνογράφου, να προσεγγίσομε το Θείο Σπήλαιο, να γίνομε αυτόπτες μάρτυρες της του Χριστού Γέννας, να εμβαθύνομε στο μέγα Μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του Κυρίου, να εισέλθομε στην ουσία της «Μητροπόλεως» των Εορτών, για να κατανοήσομε «την άκραν του Θεού προς ημάς συγκατάβασιν».
Τούτο το προτρεπτικό «δεύτε» της Εκκλησίας μας αποτελεί την πρόσκληση Της να «κατίδωμεν» με τους πνευματικούς μας οφθαλμούς το μέγα τούτο Μυστήριο και ταυτόχρονα την αφετηρία της απόφασής μας να το ζήσομε. Πιστοποιεί ακόμη την ανάγκη να μετακινηθούμε με την προσωπική μας θέληση, ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση αυτή, από την όποια κατάστασή μας και να συνεργήσομε στο Θείο Θέλημα, που «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι», με το να κινηθούμε σωστικά και αγιαστικά προς Εκείνον, ο Οποίος κινήθηκε φιλάνθρωπα και αγαπητικά εξ Ουρανού, «δι’ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν».
Είναι αλήθεια, ιδιαίτερα στους δύσκολους καιρούς μας, ότι ποικίλα αδιέξοδα μας εγκλωβίζουν και πολλών ειδών κρίσεις περιορίζουν συνεχώς τους πνευματικούς ορίζοντες και τους άγιους στόχους μας. Γι’ αυτό, και τούτο το «δεύτε» της Εκκλησίας ανοίγει ενώπιόν μας μια άλλη προοπτική και κατεύθυνση. Μια σωτήρια συνάντηση και κοινωνία, που συντελείται στο μεγαλείο της «Θεϊκής Συγκάταβασης», που αναβιβάζει τον άνθρωπο στην πρωτόκτιστη δόξα του. Το συγκεφαλαίωσε σε λίγες μόνο λέξεις ο Μέγας Αθανάσιος όταν έγραφε ότι το μήνυμα των Χριστουγέννων είναι αυτό· «άνθρωπος γίνεται Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται». Οι πιστοί λοιπόν εντός του Σώματος του Χριστού, την Εκκλησία, γινόμαστε «θεοί κατά χάριν» και όχι όπως κάποιοι επιθυμούν να βλέπουν τον άνθρωπο μόνο σαν μια μηχανή παραγωγής και κατανάλωσης, σαν ανθρώπινο υλικό χρήσιμο η άχρηστο και άρα απορριπτέο, σαν ένα ον με βιολογικές μόνο ανάγκες, σαν αριθμό η εμπόρευμα που η αξία του στις περίφημες αγορές, στους πίνακες των διεθνών χρηματιστηρίων αυξομειώνεται.
Πόσες φορές, αλήθεια, στη ζωή μας, η εμμονή σε κάθε μορφής ιδεοληπτικές η άλλες αγκυλώσεις, δεν μας οδήγησε σε αδιέξοδα και εγκλωβισμούς; Πόσες φορές η απουσία μιας πρόσκλησης ή ακόμα η ανταπόκρισή μας σε λανθασμένες προσκλήσεις και προκλήσεις, δεν αποτέλεσε για την ύπαρξή μας, αιτία απελπισίας και απαρχή μιας απαράκλητης ζωής, χωρίς αληθινό νόημα και πνευματική χαρά;
Σε όλες αυτές τις καταστάσεις του καθημερινού μας βίου, τούτο το προσκλητήριο εόρτιο σάλπισμα της Εκκλησίας μας έρχεται να αφυπνίσει συνειδήσεις, να εμπνεύσει το βηματισμό μας, για να αναθεωρήσομε στόχους, να μας υπομνήσει το «πρωτόκτιστον κάλλος», να μας ενθαρρύνει στους αγώνες, να νοηματοδοτήσει πορείες, να μας επαυξήσει τον κατά Θεόν ζήλο, να αποτρέψει κάθε λογισμό απιστίας και απελπισίας.
Με την πρόσκληση του ιερού υμνογράφου η Εκκλησία μας προσκαλεί σε μια «ένθεη έπαρση», άνοδο δηλαδή στα Θεία Σκηνώματα, ως μια κίνηση όχι τοπική αλλά τροπική. Μας προσκαλεί να κατανοήσουμε το μέγεθος της δωρεάς και της ευεργεσίας, το μεγαλείο της Θείας Αγάπης, τον πλούτο της Χάριτος του Θεού στην ιστορία του Γένους των ανθρώπων. Μας προσκαλεί να ξενίσομε το Θείον Βρέφος στη Φάτνη της καρδιάς μας, στα πρόσωπα των αδύναμων, των κατατρεγμένων, των διωκόμενων, των πεινασμένων, των ασθενών, των ελάχιστων αδελφών Του. Να τον ξενίσομε με την καθαρότητα και τη δοξολογία των Αγγέλων, με την απλότητα και την αγνότητα των Ποιμένων, με την βεβαιότητα και την αποφασιστικότητα εκείνων που διήνυσαν δρόμο πολύ για να φθάσουν εμπρός Του και να του προσφέρουν τα δώρα της ανθρωπότητας· τον χρυσό των αρετών και της πίστεως, τον λίβανο της ευσέβειας και της ελπίδος και τα σμύρνα των αγαθών έργων της αγάπης.
Αν έτσι ενεργούμε, αν έτσι λειτουργούμε, αν τελικά αυτό συνειδητοποιούμε, τότε η χαρά των Χριστουγέννων θα κατακλύζει τις καρδιές μας και θα εκπέμπεται γύρω μας. Αυτή η αληθινή χαρά της μεγάλης Εορτής, που μαρτυρεί το μέγεθος της δωρεάς και της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, να πληρώνει την ύπαρξή μας, κάθε στιγμή της ζωής και του βηματισμού της. Και μόνο τότε μπορούμε να λέμε ότι τα εορτάζομε πραγματικά τα Χριστούγεννα και μάλιστα με παρόντα ουσιαστικά τον Εορτάζοντα και όχι απόντα με δική μας υπαιτιότητα.
Με αυτές τις απλές σκέψεις σας ευχόμαστε πατρικά, να εορτάσετε ευφρόσυνα και ευλογημένα Χριστούγεννα που θα πληρώσουν τους καρδιακούς σας χώρους με χαρά, δύναμη, αισιοδοξία, θάρρος και υπομονή, σας αγκαλιάζομε με την στοργή της Εκκλησίας και σας ασπαζόμαστε εόρτια με την αγάπη του Χριστού μας, ο Οποίος μας θέλει να ζούμε και να συμπορευόμαστε έτσι.
Χρόνια πολλά, ευλογημένα και θεάρεστα.
Ο Επίσκοπός σας
Ο Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Ευγένιος
Ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου