Xιλιάδες πιστοί στην λιτανεία της Τίμιας Κάρας του Απόστολου Ανδρέα – Τι ανέφερε ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος

“Πόλις Πατρέων ευφραίνεται, εν Κυρίω, σήμερον”: Με αυτά τα λόγια εχαιρέτησε τα πλήθη των Προσκυνητών του Αγίου Ανδρέου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος, στο τέλος της λαμπράς Πολυαρχιερατικής Θείας Λειτουργίας, η οποία ετελέσθη στον Νέο, περικαλλή Ιερό Ναό του Αποστόλου Ανδρέου, επί τη πανσεβασμίω μνήμη αυτού.

Σημειωτέον ότι κατά την διάρκεια της νυκτός ετελέσθη Ιερά Αγρυπνία, εν πληθούση Εκκλησία, κατά την οποία τους Ύμνους απέδωσε ο βυζαντινός χορός «Εύφωνον», του Ιερού Καθεδρικού Ναού της του Θεού Σοφίας Θεσσαλονίκης, με χοράρχην τον κ. Στυλιανόν Ζαχαρίου. Της νυκτερινής Θείας Λειτουργίας προέστη ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμ. π. Ειρηναίος Βογιατζής, του ως άνω Ιερού Ναού της Συμπρωτευούσης.

Της πρωινής Πολυαρχιερατικής Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, ο οποίος εκήρυξε τον θείο λόγο, προσφέροντας πνευματική τροφή και ευφραίνοντας τας καρδίας εν Κυρίω, μέσα από την λύρα της θεολογικής του γλώσσης.

Ο Σεβασμιώτατος ομιλητής ετόνισε ότι δοξάζουμε τον Θεό ο Οποίος πάλι μας αξίωσε να εορ­τα­σουμε τον άγιο Απόστολο Ανδρέα, τον Πρωτόκλητο, σε αυτόν τον μεγαλόπρεπο Ναό, όπου υπάρχουν τα ιερά θη­σαυ­ρίσματα, ο τάφος του, μέλη του σώματός του, η αγία κάρα του και ο Σταυρός του Μαρ­τυρίου του, ύστερα από προ­σκληση του φιλό­θεου και φιλάγιου Μητροπολίτου Πα­τρων κ. Χρυσο­στο­μου.

Η προσέλευση του λαού με τα μυστικά αιτήματά του δείχ­νει την δι­ψα της αθα­νασίας. Ο Θεός είναι κατά φύσιν αθάνατος και ο άνθρωπος κατά Χάριν αθάνατος, ποθεί την αιώνια ζωή, είναι ένα θεοδιψασμένο ον. Αυτό μας δείχνει ο άγιος Από­στο­λος Ανδρέας.

Η δίψα της αθανασίας φαίνεται από την επιθυμία να ζήση ο άνθρω­πος πολλά χρόνια, από τις εορταστικές εκδηλώσεις, από τα έργα τέχνης, από την δη­μιουργία οικο­δομημάτων, από την συγγραφή βιβλίων.

Υπάρχουν τέσσερα είδη αθανασίας, όπως το γράφει και ο άγιος Σωφρόνιος ο Αγιορείτης, δηλαδή η υλιστική αθανασία, ότι τα άτομα είναι αμετά­βλητα, η ιστορική αθανασία, κατά την οποία ο άνθρωπος ζει στην μνήμη των γενεών στους αιώνες, η πανθειστική αθανασία, που δέχεται ότι ο κόσμος προέρχεται από κάποια απόλυτη πηγή και πρέπει να επιστρέψει και να αφανισθή μέσα σε αυτήν, και η κατά Χριστόν αθα­νασία, η αιώνια ζωή εν Χριστώ.

Αυτή η κατά Χριστόν αθανασία έχει νόημα και είναι αλη­θινή. Ζούμε σε μια κοινωνία που τα πάντα μας δημιουργούν ασφυξία, επει­δη ποθούμε την αιώνια ζωή, αλλά έχουμε το θνητό και παθητό σώμα. Ο όσιος Ιουστίνος ο νέος (Πόποβιτς) λέγει ότι ο άνθρωπος χωρίς Χριστό «είναι ζευγμένος εις τον ζυγόν του χρόνου και του χώρου», αισθάνεται «μια παράξενη φιλοξενία σε αυτόν τον κόσμον» και ζη ως «μελλοθάνατος χωρίς ελπίδα», είναι «σαν μια πυγολαμπίδα μέσα στην νύκτα» και «η επίγεια ζωή του είναι μια αδιάκοπη πάλη με τον θάνατο».

Οι άγιοι, όπως ο άγιος Ανδρέας, μας δίδαξε ότι ο Χριστός αναστή­θηκε εκ νεκρών και ζη στους αιώνες. Αυτός είναι η αιώνια ζωή και με τον Χριστό εν τη Εκκλη­σία μπορούμε να ικανοποιήσουμε την δίψα της αθανασίας και της αιώ­νιας ζωής. Ζώντας μέσα στην Εκκλησία, όπως το δείχνει ο άγιος Απόστολος Ανδρέας, μπορούμε να μείνουμε στην μνήμη των ανθρώπων, αλλά κυρίως στην μνήμη του Θεού και της Εκκλησίας…».

Συνελειτούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίται:

Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος,

Ηλείας και Ωλένης κ. Αθανάσιος,

Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος,

Κινσάσας κ. Θεοδόσιος,

Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμος,

Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός,

Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Νικηφόρος,

οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι, Τεγέας κ. Θεόκλητος και

Κερνίτσης κ. Χρύσανθος και βεβαίως ο οικείος Ποιμενάρχης, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος.

Την Κυβέρνηση, εξεπροσώπησε ο Υφυπουργός Εξωτερικών, κ. Ανδρέας Κατσανιώτης.

Συμμετείχαν όλες οι Πολιτικές, Στρατιωτικές Αρχές, και των Σωμάτων Ασφαλείας και Εκπρόσωποι όλων των Αρχών και Φορέων.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ετελέσθη δοξολογία και ελιτανεύθησαν εις την πόλιν, η τιμία Κάρα και η ιερά Εικών του Αποστόλου Ανδρέου.

Η συμμετοχή του κόσμου ήτο αθρόα και άκρως συγκινητική.

Παραθέτομε την προσφώνηση μετά το πέρας της Δοξολογίας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου:

«Ευφραίνεται εν Κυρίω, σήμερον, πόλις των Πατρέων και Πατραχαία πάσα και η Ελλάς σύμπασα, αφού εορτάζει «Ανδρέας ο της Αποστολικής ανδρείας επώνυμος, ο πρώτος διδάσκαλον τον Δεσπότην επιγραψάμενος, η της αποστολικής χορείας αρχή…»

Εορτάζει «Ανδρέας, η πρώτη των Αποστόλων φυτεία,

ούτος ηνέωξε της Χριστού μαθητείας τας πύλας,

πρώτος τους καρπούς ετρύγησε,

πρώτος τον παρά πάντων προσδοκώμενον περιπτύσσεται

πρώτος τω Πέτρω τον Θησαυρόν δείκνυσι,

Ούτω μαθητής Ανδρέας και Καθηγητής».

Από την Αποστολικήν πόλιν και Μητρόπολιν των Πατρών, απευθύνομεν εν πλησμονή αγάπης ευχάς προς άπαντας τους αδελφούς τους εις τα πέρατα της Οικουμένης, Ορθοδόξως τον Θεόν λατρεύοντας, ευχαριστούντες τω Κυρίω, διότι μας ηξίωσεν διά μίαν εισέτι φοράν να εορτάσωμεν, μνήμην την πανέορτον και φωτοφόρον, Ανδρέου του ημών διδασκάλου, Πάτρωνος, πνευματικού πατρός και εφόρου, προστάτου και πολιούχου των Πατρών.

Αδελφοί μου, το πρώτον που σκεπτόμεθα όταν εορτάζωμε τον Απόστολον Ανδρέα είναι το: τι και πως θα ήτο η πόλις μας χωρίς τον Πρωτόκλητο.

Αλλά και πως θα ήτο η Πατρίδα μας χωρίς την διδασκαλία του πανευφήμου Αποστόλου. Διεσώθη ο πολιτισμός, η γλώσσα μας, τα συγγράμματα των Ελλήνων φιλοσόφων και ιδιαιτέρως ωραίσθη και πνευματικώς ανεκαινίσθη ο τόπος μας και ο Λαός μας εφωτίσθη, με το ανέσπερον φως του εκ Τάφου ανατείλαντος Σωτήρος ημών.

Νοερώς μεταφερόμεθα σήμερον με όχημα τον σεβασμόν εις την Βασιλεύουσαν των πόλεων, της οποίας την Εκκλησίαν ίδρυσεν ο Πρωτόκλητος και τας ευχάς και ευλογίας του Παναγιωτάτου και Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, του πρώτου της Ορθοδοξίας και του Γένους εξαιτούμεθα, δεόμενοι του Κυρίου υπέρ υγιείας και μακροημερεύσεως Αυτού και προσευχόμεθα αδιαλείπτως υπέρ της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.

Επίσης τας ευλογίας του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου επικαλούμεθα και της περί Αυτόν Ιεράς Συνόδου, υιικώς ευχόμενοι υγιείαν και μακροημέρευσιν προς εύκλειαν της καθ’ Ελλάδα ιεράς Ολκάδος. Αισθανόμεθα και αύθις επιτακτικόν το χρέος να ευχαριστήσωμεν και εξ’ ονόματος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου και του Ιερού Κλήρου, τους αδελφούς Αγίους Αρχιερείς, οι οποίοι με την συμμετοχή των εις την Εορτήν μας προσέθεσαν χαράν εις την χαράν μας και ευφροσύνην εις την πνευματικήν μας πανήγυριν.

Τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας:

Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεον,

Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγον,

Ηλείας και Ωλένης κ. Αθανάσιον,

Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητον,

Κινσάσας κ. Θεοδόσιον,

Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμον,

Aιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνόν,

Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Νικηφόρον,

και τον Θεοφιλέστατον Επίσκοπον Τεγέας κ. Θεόκλητον.

Ευχές, εν αγάπη απευθύνομεν προς τον Εκπρόσωπον της Ελληνικής Κυβερνήσεως, Εξοχώτατον Υφυπουργόν Εξωτερικών κ. Ανδρέαν Κατσανιώτην και προς απαξάπαντας τους εντιμοτάτους Άρχοντας, προς τον ιερόν Κλήρον και σύμπαντα τον ευσεβή Λαόν που κατέκλυσε τον περικλεή Ναόν, του Πρωτοκλήτου διά να δοξάση τον Θεόν και να τιμήση τον Άγιον Ανδρέαν.

Ας γονατίσωμεν ευλαβικά αδελφοί μου, κατασπαζόμενοι την τιμίαν Κάρα και τον Σταυρόν του Μαρτυρίου του Αποστόλου μας και ας ευχηθώμεν, να σπεύση εις τα μέρη απ΄ όπου διήλθε, να ειρηνεύση Λαούς και να καταπαύση πολέμους μεταξύ Λαών Ομοδόξων, να ικετεύση δε Κύριον τον Θεόν, ώστε να προστατεύη και την Πατρίδα μας, από τας επιβουλάς των αλλοτρίων και προαιωνίων εχθρών μας, να φωτίζη τους Άρχοντας της Χώρας μας, ώστε να σκέπτωνται και να αποφασίζουν προς το συμφέρον του Ορθοδόξου Λαού μας, ημάς δε πάντας να στερεώνη εις την πίστιν, ώστε να διατηρώμεν ως κόρην οφθαλμού και θησαυρόν ατίμητον την αποκεκαλλυμένην από τον Θεόν αλήθειαν, όπως την εδίδαξε και μαρτυρικώς την παρέδωκεν εις ημάς ο Απόστολος Ανδρέας, την αλήθειαν δηλαδή περί της Παναγίας Τριάδος, περί του Υιού και Λόγου του Θεού, περί της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και περί αυτής ταύτης της αξίας του ανθρώπου, ως δημιουργήματος του Θεού, έχοντος ως σκοπόν τον αγιασμόν, την σωτηρίαν και ζωήν την αιώνιον. Γένοιτο!