Του π. Ηλία Μάκου
“Πολλοί άνθρωποι αδελφοί μας υποφέρουν από τον κορωνοϊό. Ο παρήγορος λόγος του Κυρίου λέει: “Μη φοβού, μόνον πίστευε, και σωθήσεται”. Με πίστη όλα θα ξεπεραστούν και ο ήλιος φωτεινός θα λάμψει στη ζωή όλων των αδελφών μας”.
Αυτά υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ο αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, μιλώντας, προς το τέλος της Θείας Λειτουργίας στον καθεδρικό ναό “Ανάσταση” στα Τίρανα.
Ακόμη επεσήμανε: “Οι ασθένειες δεν είναι κάτι παράξενο είναι ένα κομμάτι της ζωής μας. Εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε έναν ειδικό τρόπο να τις αντιμετωπίζουμε. Το σημερινό Ευαγγέλιο μας μίλησε για μια χρόνια αρρώστια και για μια θανατηφόρα. Και το μήνυμα: “Μη φοβού, μόνον πίστευε, και σωθήσεται”.
Αυτές τι τρεις λέξεις ας τις κρατήσουμε και εμείς, αυτή την περίοδο της δοκιμασίας με την πολύ δύσκολη θανατηφόρα ασθένεια του κορωνοϊού”.
Πάντοτε με ουσία ο λόγος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας, αναδεικνύει την Αλήθεια.
Και με αφορμή τα σοφά και συνετά λόγια του σκεπτόμαστε: Όχι, δεν τιμωρεί ο Θεός. Δεν εξοντώνει ο Θεός. Αντίθετα εμείς οι ίδιοι με τις πράξεις μας τιμωρούμε και εξοντώνουμε τον εαυτό μας, αλλά και το Θεό!
Δεν ευθύνεται ο Θεός για τις ασθένειες. Οι αρρώστιες δεν είναι δημιούργημα του Θεού. Εκείνος είναι δημιουργός των καλών και όχι των δυσάρεστων και οδυνηρών.
Η αρρώστια, άρα και ο κορωνοϊός, που μας απασχολεί τόσο έντονα στις ημέρες μας, έχει να κάνει με το δικό μας ξεστράτισμα.Επομένως δεν είναι ορθό για κάθε κακό, που μας συμβαίνει, να το αποδίδουμε στο Θεό, και με ευκολία να ξεστομίζουμε ότι ο Θεός μας στέλνει το ένα ή μας στέλνει το άλλο…
Η Ορθοδοξία έχει κάποιους κανόνες ζωής, ώστε να μην ενεργούμε αυθαίρετα. Αλλά η εφαρμογή τους, είναι επιλογή μας. Αν θέλουμε τους ακολουθούμε, αν δεν θέλουμε δεν τους ακολουθούμε.
Όμως έχουμε ευθύνη και κυρίως συνέπειες και για το ΝΑΙ και για το ΟΧΙ που θα πούμε στο Θεό.
Όταν παραβιάζουμε κατάφορα το περιβάλλον, όταν είμαστε άπληστοι, όταν δεν οπλίζουμε με εσωτερικές αντιστάσεις τον εσωτερικό μας κόσμο, όταν χάνουμε την ψυχική μας ισορροπία,όταν προχωράμε στα τυφλά, όταν ενεργούμε ως υπεράνθρωποι και όχι ως άνθρωποι,όταν εκτροχιαζόμαστε από την ηθική, όταν περιφρονούμε τον συνάνθρωπο,όταν σκοτεινιάζει το μυαλό μας, τότε, με μαθηματική ακρίβεια έρχονται τα κακά.
Είναι συνηθισμένο, σε περιπτώσεις, που συμβαίνουν γεγονότα παράδοξα και απίθανα, αντίθετα από κάθε πρόβλεψη εξέλιξης των πραγμάτων, να αναφωνούμε έκπληκτοι: «Μα είναι δυνατόν;». Ναι, είναι, γιατί διώξαμε το Θεό από τη ζωή μας. Τον ξεχάσαμε σε μια άκρη.
