του π. Ηλία Μάκου

Σύντομο, αλλά περιεκτικό και διδακτικό, όπως πάντα, ήταν το κήρυγμα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου στον καθεδρικό ναό “Ανάσταση” των Τιράνων, όπου ιερούργησε την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

Αφού επεσήμανε ότι μέσα στην αναμπουμπούλα των καιρών “χάνουμε πολύ συχνά τη θέα του Σταυρού” και προέτρεψε τους πιστούς “να ατενίζουμε με λαχτάρα και πόθο το Σταυρό του Χριστού. Και να τον θέλουμε οδηγό της καθημερινής μας ζωής.

Ειδικότερα ανέφερε ότι “αυτή την εβδομάδα δεσπόζει η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού.
Σε ανάμνηση ενός μεγάλου γεγονότος της Εκκλησίας μας, όταν τον 6ο και 7ο αι. είχαν πάρει οι Πέρσες το Σταυρό, χρειάστηκε να γίνουν πολλοί αγώνες και πολλές συγκρούσεις για να ανακτήσουν ξανά οι Βυζαντινοί το Σταυρό και να τον στήσουν στα Ιεροσόλυμα” .

Και υπογράμμισε με νόημα: “Μέσα στην αναμπουμπούλα της καθημερινής ζωής, των πολλών θορύβων, των πολλών ειδήσεων, χάνουμε κι εμείς πολύ συχνά τη θέα του βασικού αυτού συμβόλου της πίστεώς μας, του Σταυρού”.

Κατέληξε αναφέροντας πως “και αυτές τις ημέρες έρχεται και πάλι η Εκκλησία μας να μας υπενθυμίσει την τεράστια σημασία του. Και την ανάγκη να τον στήσουμε και πάλι στη θέα της καρδιάς μας. Για να οδηγεί τις σκέψεις και τις αποφάσεις μας, για νας μας στηρίζει και να μας παρηγορεί στις δοκιμασίες, που δεν είναι και λίγες. Ας ατενίζουμε με λαχτάρα και πόθο το Σταυρό του Χριστού. Και ας τον θέλουμε οδηγό της καθημερινής μας ζωής”.

Να σημειωθεί ότι πραγματικά ο σταυρός από ξύλο ντροπής και αισχύνης, οδύνης και αγωνίας, νέκρωσης και θανάτου, έγινε σύμβολο σωτηρίας.

Έβλεπαν σταυρό οι άνθρωποι και απέστρεφαν το βλέμμα τους.
Άκουγαν να γίνεται λόγος για σταυρό και φρίκη διέτρεχε το σώμα τους.

Και όταν πέθανε επί του σταυρού ο Χριστός το αποτρόπαιο και φρικαλέο ξύλο, που αποτύπωνε την ενοχή, την οργή και την αποστροφή έλαβε λυτρωτική λάμψη.

Τι εκπληκτική μεταβολή:! Τι αβυσσώδη αντίθεση!

Από το Σταυρό του Χριστού προέρχεται η συγχώρηση. Από το Σταυρό του Χριστού αναβλύζει η νέα ζωή. Από το Σταυρό του Χριστού πηγάζει η μεγαλύτερη δύναμη.

Δεν είναι τώρα ακτάρα ο Σταυρός. Είναι Ευλογία.

Με το Σταυρό η θέλησή μας χαλιβδώνεται. Και πραγματοποιούμε νίκες κατά του μεγαλύτερου εχθρού μας, που είναι ο εαυτός μας, τις οποίες ούτε καν να φανταστούμε ήταν δυνατόν προηγουμένως.

Όλα τώρα πλέον τα μπορούμε. Ο Σταυρός του Χριστού μας δίνει φτερά. Και τα φτερά του Σταυρού του Χριστού είναι τόσο δυνατά, ώστε υπερνικούν και την έλξη της γης και μας μεταφέρουν αιθέριους πολύ ψηλότερα από τα άστρα, έως αυτόν ακόμη τον ουρανό.