Του π. Ηλία Μάκου
Από το 1967 μέχρι τα τέλη του 1990 υπήρξε, ως γνωστόν, σκληρός διωγμός της πίστης στην Αλβανία και οι Ορθόδοξοι, όπως και πολλοί άλλο, εκδιώχθηκαν, φυλακίστηκαν και πέρασαν μέσα στον στεναγμο και στον πόνο.
Στις 30 Αυγούστου 2021, Παγκόσμια Ημέρα Αγνοουμένων, η Αλβανική Αρχή Ενημέρωσης για τα Ντοκουμέντα της Πρώην Κρατικής Ασφάλειας εγκαινίασε, παρουσία του πρωθυπουργού Έντι Ράμα, έκθεση με τίτλο: “ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ”, όπου παρουσιάστηκαν έγγραφα των 19 κλάδων της πρώην Κρατικής Ασφάλειας, μέσα από τα οποία προκύπτουν 3.299 αγνοούμενοι εκείνης της θλιβερής περιόδου.
Η Εκκλησία της Αλβανίας, που, όπως και τα άλλα θρησκεύματα, ενδιαφέρεται για τους αγνοούμενους, και μάλιστα για τα αγνοούμενα μέλη (κληρικούς και πιστούς) της Ορθόδοξης Κοινότητας, συμμετείχε στην εκδήλωση με εκπροσώπους τον Επίσκοπο Βίλιδος Άστιο και τον Θωμά Σκίρα.
Το βάρος των διώξεων τα 23 εκείνα τραγικά χρόνια ήταν ασήκωτο.
Παρότι με ανεξάντλητη υπομονή ψευτοζούσαν, η χριστιανική καρδιά των Ορθοδόξων παρέμενε ανυπόταχτη. Γι’ αυτό και στο τέλος θριάμβευσε.
Η ανατολή, το λυκόφως του 20ου αιώνα βρήκε τον μαρξισμό στο μεσουράνημά του. Στη δύση, στο λυκαυγές, του ίδιου αιώνα χιλιάδες άτομα φώναζαν “ποτέ πια σκλαβιά”.
Ο υπαρκτός σοσιαλισμός (που ποτέ δεν υπήρξε ουσιαστικά) αυτοκαταργήθηκε.
Το τεράστιο κόστος του το πλήρωσαν λαοί. Όπως αρχίσαμε να πληρώνουμε και το τεράστιο κόστος του καπιταλισμό, γιατί “πυργώνουμε” τον κόσμο με την αφροσύνη και την καταναλωτική μας βουλιμία πάνω στην ύλη, που την έχουμε θεοποιήσει.
Και στην Αλβανία αποδείχτηκε περίτρανα ότι τίποτε δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στην αλήθεια.
Όχι την οποιαδήποτε αλήθεια, αλλά εκείνη, όπως μας την αποκάλυψε “η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή”, δηλαδή ο Χριστός.
Οι άνθρωποι στην Αλβανία δεν αισθάνθηκαν το ορφάνεμα στην επιβαλλόμενη από το καθεστώς απουσία του Θεού, γιατί ο Θεός ήταν παρών.
Μπορεί τα χείλη τους να ήταν φρυγμένα, μπορεί τα πνευμόνια τους να ήταν στεγνά, μπορεί η θλίψη να ήταν βαριά, μπορεί να ήταν μερικές φορές κλειστά τα παραθύρια της ψυχής, μπορεί η ζωή τους να έμοιαζε με σκιαγμένα πουλιά, όμως δεν έσπασαν οι γέφυρες του Θεού, που ήταν η υστερνή και ακριβή απαντοχή τους για μια μέρα καινούργια.
