Του Θεοδώρου Καλμούκου
Η ετήσια χορηγία των δύο εκατομμυρίων ευρώ ετησίως που θα δίνει η Ελλάδα στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης, όπως έγραψε ο «Ε.Κ.» στην έκδοσή του της Παρασκευής 10 Ιανουαρίου, συνιστά το πλέον έμπρακτο ενδιαφέρον της Μητέρας Ελλάδος, έπειτα από πολλές δεκαετίες. Είχε προηγηθεί η ακαδημαϊκή αναγνώριση της Σχολής επί πρωθυπουργίας Καραμανλή του πρεσβυτέρου και αρχιεπισκοπίας του Ιακώβου και λίγα χρόνια αργότερα του Ελληνικού Κολεγίου όταν υπουργός Παιδείας ήταν ο Γιώργος Σουφλιάς.
Κι όπως έγραψα στο δημοσίευμα της Παρασκευής είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της Θεολογικής Σχολής που η Ελλάδα κάνει μία τόσο μεγάλη και καθοριστικής σημασίας κίνηση, συμβάλλοντας ουσιαστικά στη «σωτηρία» της Σχολής. Μέχρι τώρα η Ελλάδα συνέβαλλε με μικρής εμβέλειας βοηθήματα, όπως την ετήσια κάλυψη των εξόδων της αποφοιτήσασας τάξης μετάβασης και φιλοξενίας στην Ελλάδα και την περιήγηση σε θρησκευτικά και ιστορικά πολιτιστικά μέρη και μνημεία, συμπεριλαμβανομένου και του Αγίου Ορους, καθώς επίσης και επίσκεψη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Στο παρελθόν παρείχε υποτροφίες σε φοιτητές εξ’ Ελλάδος να σπουδάσουν στη Σχολή και εξ’ Αμερικής να μεταβούν στην Ελλάδα για την καλυτέρευση και μαθητεία της ελληνικής γλώσσας, Τελετουργικής και Εκκλησιαστικής Μουσικής, τομείς στους οποίους οι αποφοιτούντες από τη Σχολή χώλαιναν, πλην όμως και αυτά σταμάτησαν επί προηγούμενης διοίκησης της Αρχιεπισκοπής, εκτός από την ετήσια επίσκεψη.
Επί πολλά χρόνια άκουγαν για Ελλάδα, Ελληνισμό, ελληνικότητα στη Σχολή και γενικότερα στην Αρχιεπισκοπή και τους έπιανε αναφυλαξία, γιατί αυτή τη γραμμή της ολοσχερούς απελληνοποίησης περνούσαν αυτοί που είχαν την πλοηγία της Αρχιεπισκοπής και της Σχολής στα χέρια τους. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον πρώην Αμερικής Δημήτριο, αλλά και στους λοιπούς συνυπεύθυνους της λεγόμενης Επαρχιακής Συνόδου, των Συμβουλίων, παρασυμβουλίων, και Εφορειών. Ναι, όλοι αυτοί έχουν ιστορικές ευθύνες για το κατάντημα της Σχολής και της Αρχιεπισκοπής κι ας κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν σήμερα, ενώ όφειλαν να είχαν παραιτηθεί ομαδικώς.
Υπογραμμίζεται ότι τη χορηγία των δύο εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο την είχε εισηγηθεί, προωθήσει και επιτύχει ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για θέματα Απόδημου Ελληνισμού και Ορθόδοξων Εκκλησιών της Διασποράς, Αντώνης Διαματάρης, όπως άλλωστε και πολλά άλλα ζωτικής σημασίας θέματα που αφορούν την προαγωγή και στήριξη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας ανά τον Κόσμο, τα οποία, δυστυχώς δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει.
Ελπίζω ο Κυριάκος Μητσοτάκης τούτη τη φορά για τη χορηγία της Σχολής του Τιμίου Σταυρού, να μην πέσει στην παγίδα που του στήνει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω του «ευρυμαθή» Φίλη, όπως έπεσε στην παγίδα όχι μόνο του Τσίπρα, αλλά και άλλων εξωγενών και ξενοκίνητων υποβολιμαίων παραγόντων, για την περίπτωση του πρώην υφυπουργού Αντώνη Διαματάρη, ο οποίος τόσα πολλά προσέφερε και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα στην κυβέρνηση, στον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.
Αναφέρθηκα στον «πολύ» Φίλη γιατί κάποιες άλλες άναρθρες κραυγές δυσείμονος μικρόνοιας είναι άνευ σημασίας, όχι γιατί του Φίλη δεν υπάγεται στην ίδια κατηγορία, αλλά επειδή αυτός διετέλεσε υπουργός, Παιδείας και Θρησκευμάτων παρακαλώ.
Θα πρέπει να είναι κάποιος συνειδητά αφελής να περιμένει από τον Τσίπρα, τον Φίλη και τα φερέφωνά τους να έχουν όραμα για την Ομογένεια της Αμερικής, τις δυναμικές που οφείλουν να αναπτυχθούν μέσω της Θεολογικής Σχολής, η οποία είναι ο τόπος και ο τρόπος μόρφωσης και μορφοποίησης των ιερέων. Είναι οι ιερείς οι οποίοι παίζουν πρωταρχικό ρόλο στις κοινότητες, οι οποίες είναι το βασικό και ουσιαστικό κύτταρο δομικής συγκρότησης της Ομογένειας.
Και κάτι άλλο ακόμα, η Ελλάδα βάζει δυναμικά το πόδι της στη Σχολή και περνά το μήνυμα πως αυτή η Ομογένεια έχει και μία Μητέρα Πατρίδα, την Ελλάδα, όπως έχει και Μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπως ευφυώς είπε στην ομιλία του ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος στο γεύμα την Τετάρτη 8 Ιανουαρίου στο ξενοδοχείο «Willard Intercontinental Hotel» στην Ουάσιγκτον.
Δεν λανθάνει της γνώσης μας ότι υπάρχουν ολίγιστοι, ευτυχώς, μητραλοίες, αμφοτέρων και της Μητέρας Εκκλησίας και της Μητέρας Πατρίδας, ανάμεσά τους και κάποιοι ιερείς δυστυχώς συνταξιούχοι και εν ενεργεία, οι οποίοι ιοβολούν ανοήτως εναντίον της Ελλάδος και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, πλην όμως είναι ανυποψίαστοι πως «σκληρόν προς κέντρα λακτίζειν». Η Ομογένεια της Αμερικής έχει συνειδός πως έχει ρίζες και αξίες ακατάλυτες και είναι δεμένη με δεσμούς αίματος και πνεύματος με το Γένος και το μεταγγίζει αυτό το Ορθόδοξο και το ελληνικό συνειδός και στα παιδιά του σήμερα για να υπάρξει συνέχεια.
