ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ

Σε ποιόν αναφέρεται ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος ο Β ´, μιλώντας στη συνέντευξή του για…

<< κροκοδείλια δάκρυα και αφελείς ρομαντισμούς,σε τραγούδια για Σμύρνες και αγιές–Σοφιές!”

Το είδαμε και αυτό και το διαβάσαμε αλλά δεν κλάψαμε! Γελάσαμε, όμως, με την καρδιά μας και συνάμα αηδιάσαμε!

Πού το πάει, αλήθεια, ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, με το φιλοπατριαρχικό παραλήρημα που τον κατέλαβε εσχάτως;;

Μου θύμισε τον κατά του τότε Ζακύνθου Χρυσοστόμου… φιλιππικό του σε ένα από τα πολλά ξεσπάσματα του τελευταίου σε βάρος του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Και όταν τον παρέλαβε ο Συνετός Ζακυνθινός, που’ταν πολύπειρος με τους κάθε λογής λασποκουβαλητές, ο Άνθιμος «συνετίστηκε», αναδιπλώθηκε και δεν ξαναμίλησε! Η ιστορία επαναλαμβάνεται σήμερα με άλλα δεδομένα!

Ο άγιος αυτός, μετά από χρόνια σιωπής επανήλθε στο προσκήνιο ξεσπαθώνοντας, κατά την τελευταία συνεδρία της Ιεραρχίας, εναντίον του Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβροσίου, και χάρη στους ψυχραιμότερους Ιεράρχες αποφεύχθηκε η σύρραξη και ο διχασμός!

Με αυτό το νέο επεισόδιο, μας έδειξε για άλλη μία φορά, εκτός από το πραγματικό του πρόσωπο και τα <ευγενή αισθήματά του προς τον ευεργέτη του Μακαριστό Χριστόδουλο, πόσο αφελής είναι ο ίδιος και επιπλέον, πόσο άγευστος της γνήσιας εκκλησιολογικής αντίληψης, η οποία επιβάλλει τόσο σοβαρά θέματα να αντιμετωπίζονται με την απαιτούμενη σοβαρότητα και όχι με την λογική του όχλου και της δημιουργίας εντυπώσεων, προς ίδιον όφελος!

Αλήθεια, από τους 36 νεοχωρίτες Αρχιερείς μόνο εκείνος θίχτηκε από τις απόψεις που εξέφρασε δημόσια ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων κατά του Οικουμενικού Πατριάρχου; Οι υπόλοιποι δεν νοιάζονται;

Τί ήθελε να παραστήσει με το ξέσπασμα του αυτό και τί ακριβώς θέλει να αποδείξει;

Μπορεί να θυμηθεί πριν εκλεγεί Μητροπολίτης στην ακριτική Αλεξανδρούπολη, ποιές ήταν οι σχέσεις του με το Φανάρι και τί θαυμαστό και σπουδαίο έπραξε υπέρ αυτού; Μήπως έχει για την αφεντιά του μεγάλη ιδέα;

Μπορεί να μας πει, πόσες φορές πήγε στο Φανάρι — όχι επί Πατριάρχου Δημητρίου, αλλά από το 1991 και εντεύθεν, ως Πρωτοσύγκελος Αλεξανδρουπόλεως– μόνος ή με τον Γέροντά του νυν Θεσσαλονίκης;

Η στάση του αυτή και η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του μας παρέπεμψε έστω και συνειρμικά στον Χριστόδουλο!

Μα επιτέλους, τί τους έχει κάνει πια αυτός ο Χριστόδουλος, ας μας το πει να το μάθουμε κι εμείς !!

Την Αρχιερωσύνη του έδωσε ενώ εφτά σχεδόν χρόνια τώρα, αναπαύεται από των κόπων του εμβατεύοντας τον κόσμο του Θεού τελώντας υπό την δικαία κρίση Του!!
Γιατί συνεχίζουν να ταλαιπωρούν την ψυχή του οι εμπαθείς και άφρονες τυμβωρύχοι;
Σε τί τον φοβούνται ακόμη και γιατί;

Είναι το ευχαριστώ προφανώς, γιατί χάρη στη διαμεσολάβηση ανθρώπων που τους εμπιστευόταν ο καλόψυχος και νουνεχής Χριστόδουλος, τον φώναξε και τον είδε παρά την αντίδραση που υπήρχε από πολλούς Ιεράρχες, οι οποίοι είχαν αντίρρηση να εκλεγεί ο Άνθιμος ο Β ´, στην Αλεξανδρούπολη, μετά την εκλογή του Γέροντα του στη Θεσσαλονίκη! Δεν ήθελαν να πάρει και την Αλεξανδρούπολη άνθρωπος του Ανθίμου του Α ´.

Αρχικά την ίδια άποψη είχε και ο Χριστόδουλος και το είχε διαμηνύσει στον Γέροντα Θεσσαλονίκης τότε.

Μάλιστα είχαν αρχίσει να ακούγονται ονόματα διαφόρων υποψηφίων! Αλλά χάρη στη μεσολάβηση δύο αφελών ρομαντικών του έκλεισε ραντεβού ο Χριστόδουλος, τον είδε και αποφάσισε να επιβάλλει την υποψηφιότητα του και να τον εκλέξει με άνεση! Επί 74 παρισταμένων και ψηφισάντων Ιεραρχών έλαβε στο μονοπρόσωπο 62 ψήφους ενώ υπήρχαν 6 λευκά και 1 άκυρο. Επίσης έλαβαν 4 ψήφους ο τότε Αρχιμανδρίτης Ιερεμίας Φούντας (νυν Μητροπολίτης Γόρτυνος) και 1 ψήφο ο Αρχιμ. Ειρηναίος Καλογήρου.

Θυμάται αλήθεια, ο λαλίστατος κατά τα άλλα Άνθιμος ο Β ´, τί είπε στον Χριστόδουλο για το Φανάρι, για να κερδίσει την συμπάθειά του και τί απάντησε ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος στις φλυαρίες του αυτές; Κι όταν διαπίστωσε ότι δεν πιάνουν τέτοιες νοοτροπίες, άρχισε να του αραδιάζει τα βαρύγδουπα τα λόγια τα μεγάλα ….

Ότι δήθεν «από σας μαθαίναμε κάθε τι καινούριο που κάνατε και σας μιμούμεθα και η χαρά μου ήταν να έλθουμε με τον Γέροντα στο Βόλο για μα ξεσηκώσουμε σχέδια κλπ». Με τούτα και με τα άλλα, τον κέρδισε στο τέλος Χριστόδουλο ο οποίος, με την χρυσή καρδιά που διέθετε, είπε στους συνεργάτες του που είχαν φροντίσει για το ραντεβού :

–Κρίμα είναι! Πρέπει να τον προωθήσουμε! Αν δεν εκλεγεί εκεί μετά πάει, θα ταλαιπωρηθεί!

Κι όμως μετά από όλα αυτά, ο άγιος της Αλεξανδρούπολης, όχι μόνο δεν επέδειξε την οφειλόμενη ευγνωμοσύνη προς τους ευεργέτες του, αλλά προέβη σε αψυχολόγητες ενέργειες που αποδεικνύουν ότι στην καρδιά του ουδέποτε φώλιασε η τιμή και η αγάπη προς τον Μακαριστό Πρωθιεράρχη που του έδωσε την Χάρη της Αρχιερωσύνης, αλλά μία ανεξήγητη εκδικητικότητα, ενώ τα ίδια συναισθήματα τρέφει και προς όλους εκείνους που τον στήριξαν!

Μήπως τα όσα πράττει στην Αλεξανδρούπολη την δεκαετία που πέρασε έχουν κάποια σχέση με τη σφραγίδα που άφησε πίσω του ο Γέροντάς του πορευόμενος προς Θεσσαλονίκη! Όλα έχουν αλλάξει! Ούτε ο Γέρων Θεσσαλονίκης πίστευε στα μάτια του τα όσα είδε κατά την πρόσφατη επίσκεψή του!
Έπειτα , λοιπόν, από όλα όσα άθλια και αχάριστα λόγια είχε συμπεριλάβει κατά του Χριστοδούλου, στον τιμητικό επετειακό τόμο που εξεδόθη για τον Γέροντά του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης ( σελ. λθ ´ στο επιμέρους κεφάλαιο Άνθιμος και Χριστόδουλος),επανήλθε με νέα υπαινικτικά σχόλια αυτή τη φορά, σε συνέντευξή που παραχώρησε στο ithraki, με αφορμή την δεκαετή επέτειο από την εκλογή του και την ενθρόνισή του σε Μητροπολίτη!

Ούτε η επέτειος της εκλογής του Οικουμενικού Πατριάρχη δεν εορτάστηκε στον Πρώτο Θρόνο της Ορθοδοξίας, με τόσες υπερβολές, εκδηλώσεις και παράτες με εμετικά πανηγύρια– εκπλήξεις!

Έτσι γίνεται πάντα! Εκεί που δεν υπάρχει η σύνεση και το χειροπιαστό έργο, βρίθουν οι περιττολογίες από τους …αφοσιωμένους συνεργάτες, που κάνουν ό,τι μπορούν οι καψεροί μέχρι να πέσουν κάτω λιπόθυμοι από το …άγχος της επόμενης μέρας!

Και αυτό τον τρόπο εορτασμού μιας επετείου Αρχιερέως, μην το εντάξετε στη λογική της επάρατης εκκοσμίκευσης, για την οποία έκανε λόγο κάποτε ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως!

Στην περίπτωση αυτή και σε ό,τι τον αφορά, πρόκειται για γνήσια εκκλησιαστική παράδοση!

Η εκκοσμίκευση, ως έννοια, ισχύει για όλους τους άλλους, τους κακούς και όχι για μας!
Και ασφαλώς ισχύει, κυρίως, για τον Χριστόδουλο, που κατάφερε ο ….”άθλιος” αυτός Πρωθιεράρχης, με τα καμώματά του και με τα ταλέντα του,, να επαναφέρει την Εκκλησία στο χάρτη της κοινωνίας!

Και τί ακριβώς απάντησε ο …περισπούδαστος Ιεράρχης του ακριτικού αυτού νομού της Θράκης, όταν τον ρώτησαν για τη διαφωνία που έχει μαζί του ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων;

Διαβάστε και θαυμάστε:
<< Οι εκκλησιαστικές Επαρχίες μας, οι Ναοί μας, οι ψυχές μας, το φρόνημά μας και η ” κατά Χριστόν” ζωή μας, ρυθμίζονταν και κατευθύνονταν από την Πόλη. Αυτό ή θα το πιστεύουμε, θα το ζούμε και θα το στηρίζουμε ή θα το κλαίμε με “κροκοδείλια δάκρυα” και αφελείς ρομαντισμούς σε τραγούδια για Σμύρνες και άγιες- Σοφιές.

Ποιός τα λέγει όλα αυτά;

Μα ο αδάμας της πίστεώς μας, ο Αρχιερεύς και θεματοφύλαξ της εν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλης Εκκλησίας, που αποφαίνεται με πατριαρχική αυθεντία!!

Όμως,δεν θέλουμε και πολύ για να καταλάβουμε τί ακριβώς εννοεί και σε ποιόν αναφέρεται όταν ομιλεί για .. “κροκοδείλια δάκρυα” και αφελείς ρομαντισμούς σε τραγούδια για Σμύρνες και αγιές- Σοφιές;

Ποιός “έκλαιγε” όταν μιλούσε για την Πόλη των ονείρων μας και της καρδιάς μας και ποιός είχε τον “αφελή ρομαντισμό” να τραγουδά τα τραγούδια της σκλαβωμένης ρωμιοσύνης, για τη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη και την Αγιά Σοφιά;;

Μα ένας ήταν ο πρώτος και ο μόνος διδάξας: ο Μεγάλος Χριστόδουλος!

Και έχει το θράσος αυτός ο άνθρωπος, ερωτώμενος για άλλο θέμα, να πιάνει στο στόμα του τον Χριστόδουλο, έστω και υπαινικτικά και να δημιουργεί άθλιους και προσβλητικούς συνειρμούς!! Και ας μη μας πει ότι τάχα παρανοήσαμε κι ότι δεν εννοούσε το Χριστόδουλο! Αλλού αυτά…. Εκεί που του περνούν!

Πόσο άθλια, άδικη, αχάριστη και κακόψυχη μπορεί να είναι η συνείδηση ενός ανθρώπου για να ξερνάει τέτοιους εμετούς και να κάνει λόγο για “αφελείς ρομαντισμούς” και για “κροκοδείλια δάκρυα” για έναν τεθνεώτα Πρωθιεράρχη;; Αν αυτό δεν συνιστά ύβρη και προσβολή νεκρού, τότε τί συνιστά;

Ώ, αγνώμων και άσχετε, αν δεν πονέσεις και αν δεν κλάψεις για αυτά που είχες κι έχασες, αυτό σημαίνει ότι δεν τα αγάπησες ποτέ με την καρδιά σου, αλλά σύμφωνα με το …ιδιοτελές και πρόσκαιρο συμφέρον σου!

Και αν δεν έχεις τον “αφελή ρομαντισμό” να πιστεύεις ότι ” πάλι με χρόνια, με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ναι”, τότε είσαι αμνήμων, εραστής της λήθης και δε σέβεσαι, αλλά και δεν αγαπάς τον ιερό Φανάρι που κράτησε άσβεστη τη φλόγα της θύμησης και της προσμονής!

Ενδεχομένως, μάλιστα, μία τέτοια συμπεριφορά να αποκαλύπτει ότι όλοι αυτοί που φρονούν διαφορετικά είναι γιαλατζί φίλο-Πατριαρχικοί και ίσως να είναι και κρυφοί θιασώτες της μοντέρνας θεωρίας που λέει ότι το Πατριαρχείο πρέπει να φύγει άπό την Κωνσταντινούπολη και να πάει κάπου αλλού για να είναι, δήθεν, πιο ελεύθερο αλλά και να …έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο!!

Και όλα αυτά τα είπε ο άγιος Αλεξανδρουπόλεως όταν ρωτήθηκε για την ουσία της διαφοράς που έχει με τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο!

Και αντί να απαντήσει ευθέως για το θέμα που δημιουργήθηκε στην Ιεραρχία, εξαιτίας της ανοιχτής επιστολής που απέστειλε ο Καλαβρύτων προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, μας παρέπεμψε συνειρμικά στις συμπεριφορές του Χριστόδουλου!

Μα και οι πέτρες γνωρίζουν σε αυτό τον τόπο, ότι ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων μιλάει πάντα ευθαρσώς και δεν μασά τα λόγια του για το Φανάρι και τον Οικουμενικό Πατριάρχη! Μάλιστα κρατάει χρόνια αυτή η «κολόνια»!!

Και όλα αυτά τα χρόνια δεν τον έχουμε δει ποτέ να κλαίει, έστω και με …”κροκοδείλια δάκρυα”, για τις αλησμόνητες πατρίδες ή να διακατέχεται από …αφελείς ρομαντισμούς που τον φορτίζουν συναισθηματικά και τον οδηγούν στο να θέλει να τραγουδά για τη Σμύρνη και την αγιά Σοφιά!

Αντιθέτως η περιγραφή αυτή ταιριάζει απολύτως στον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο!

Ο Χριστόδουλος ήταν ακριβώς το πρότυπο Ιεράρχη που μιλούσε για Πόλη και αγιά Σοφιά κι ως γνήσιος πρόσφυγας της αλησμόνητης πατρίδας έκλαιγε, με μαύρο δάκρυ γιατί το ένοιωθε κι όχι με κροκοδείλια δάκρυα!
Κροκοδείλια δάκρυα είναι τα δικά σου όπως και όψιμο το ενδιαφέρον σου για το Φανάρι!

Ο Χριστόδουλος όπως ήταν ως Μητροπολίτης Δημητριάδος, έτσι ακριβώς συμπεριφέρθηκε και ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών!

Ακόμη και όταν υπήρχε διένεξη με το Φανάρι, μας έλεγε, άλλο πράγμα οι διοικητικές διαφορές μας και τα προβλήματα αυτά και άλλο ο θεσμός! Να ομιλείτε με σεβασμό και για το Πατριαρχείο και για τον Πατριάρχη του Γένους μας! Αφήστε να έχουν και να βγάζουν εκείνοι όπλα από την φαρέτρα τους! Εμείς θα λέμε τις ιστορικές μας αλήθειες με σεβασμό και αγάπη!
Κάποτε θα καταλάβουν το λάθος τους!

Κι όταν η Σύνοδος του Οικουμενικού Θρόνου τον ταπείνωσε, με την ατιμωτική απόφαση της διακοπής της Κοινωνίας—- μία απόφαση που ντρόπιασε το ταπεινό Φανάρι σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο ο οποίος—σε πείσμα της απόφασης αυτής–αγκάλιασε τον Χριστόδουλο με περισσότερη αγάπη και κατανόηση (εξαιρουμένων των δύο Πατριαρχών τότε Αλεξανδρείας Πέτρου και τότε Ιεροσολύμων Ειρηναίου, οι οποίοι “κρίμασιν οις οίδε Κύριος”, άδειασαν τον Χριστόδουλο, την επόμενη ημέρα που τον διαβεβαίωναν ότι είναι μαζί του! ).Εκείνος δεν θύμωσε, δεν έβρισε (όπως έλεγαν τα κοράκια που ήθελαν τον διχασμό) αλλά έκλαψε πικρώς! Θα διχάσουμε το λαό μας έλεγε για μία ακόμη φορά για να κάνουμε εμείς τα καπρίτσια μας!
Τα χρόνια και τα γεγονότα τον δικαίωσαν!
Το ομολογεί σήμερα ακόμη κι ο ίδιος, ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος που τότε ως Μητροπολίτης Θηβών, ήταν με την άλλη πλευρά και μερίδιο ευθύνης στην διένεξη που δημιουργήθηκε τότε.

Και για την ατιμωτική αυτή απόφαση της Μείζονος Συνόδου της Ιεραρχίας του Θρόνου, κατά του Χριστοδούλου, ουδείς είναι σήμερα υπερήφανος, από όλους αυτούς που υπέγραψαν τότε, με αυτόν τον εξεζητημένο “theatrale” τρόπο, που θύμιζε σύναξη Ιεράς Εξέτασης, ή μαυροφορεμένους Κου-Κλουξ-Κλαν, έτοιμους να κάψουν στην πυρά το θύμα τους!

Ας ευχηθούμε τέτοια οικτρά στίγματα στην ιστορία να μην επαναληφθούν ποτέ στο διάβα της Εκκλησίας μας! Ούτε ως φάρσα!

Ολοκληρώνοντας την παρέμβασή μου αυτή, θέλω να επισημάνω ότι η ενέργεια του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως να προκαλέσει την οργή μας δεν ήταν απλά ατυχής! Ήταν σκόπιμη και ηθελημένη επιτυγχάνοντας τον στόχο του εναντίον του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου! Και όπως έχω τονίσει και γράψει
κατ´ επανάληψη, όποιος προσβάλλει τη μνήμη του Χριστόδουλου, φίλος μας ή εχθρός μας, θα παίρνει πάντα την απάντηση που του αξίζει!

Προσωπικά δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να τ απαντήσω στον υψηλό και λυγερό Μητροπολίτη, ούτε και να τον μεταβάλλω από απλό εχθρό μου που ξέρω ότι είναι σήμερα ,με όλα αυτά που κατεργάζεται εναντίον μου, σε ορκισμένο εχθρό μου!

Δε με απασχολεί τα όσα εξυφαίνουν αυτός και οι συνεργάτες του εις βάρος μου ! Τα γνωρίζω αλλά τα προσπερνώ!

Θα θυμάμαι πάντα τα λόγια της μακαριστής Γερόντισσας Βρυαίνης, Ηγουμένης της Μονής της Παναγίας Βοηθείας στη Χίο, η οποία μου αφηγείτο όσα, σε ανάλογα γεγονότα, τους έλεγε ο Άγιος Άνθιμος ο Χίος:

—” Μη φοβάστε τον πόλεμο που σας γίνεται όταν στηρίζεται στην κακία κσι στο φθόνο! Μην πτοείστε! Τα πυρά που θα εξαπολύσουν εναντίον σας, μπορεί να κάνουν θόρυβο σαν την …πορδή μετά από όσπρια και να προκαλέσουν και δυσοσμία! Αλλά στο τέλος να θυμάστε ότι θα πλήξουν, κατά τρόπο νομοτελειακό, αυτούς που τα εκτοξεύουν! Το άδικον ουκ ευλογείται!”.Γένοιτο!!