Ο μήνας Ιούνιος ,κατά έναν περίεργο αλλά όχι ανεξήγητο λόγο, είναι για όσους εξακολουθούν να θυμούνται και να.. ” γνωρίζουν ” τα εκκλησιαστικά μας πράγματα, σαν την Μεγάλη Σαρακοστή της Εκκλησίσς μας.
Μέσα στον Ιούνιο του 2007, ήταν που αισθάνθηκε μία αλλόκοτη και επώδυνη αδιαθεσία ο Μακαριστός Αρχιεπίςκοπος Χριστόδουλος κι άρχισε από τότε να ξετυλίγεται το κουβάρι της ασθένειας που τον κατέλαβε εντελώς απροσδόκητα για να του στερήσει έξι μήνες αργότερα την ίδια του τη ζωή!
Στις 8 Ιουνίου 2007, έκανε την πρώτη μαγνητική τομογραφία που έδειξε τους δύο ..πρωτογενείς(!!!!) καρκίνους, έναν στα έντερα και έναν στο συκώτι!
Στις 9 Ιουνίου εισήχθη χωρίς ευρύτερη ενημέρωση για τον ακριβή λόγο της αςθενείας του,στο ΑΡΕΤΑΙΕΙΟ και στις 13 Ιουνίου εγχειρίςθηκε στο.. έντερο, που είχε δήθεν “στουμπώσει”! Και όλα αυτά έγιναν ,με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς σωςτή ενημέρωση ο λ ω ν των ενδιαφερομένων πνευματικών τέκνων του.
Από το σημείο αυτό και μετά ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση της υγείας του! Τα λάθη που έγιναν τραγικά! Οιοσδήποτε άλλος άνθρωπος — κοινός θνητός– που θα αντιμετώπιζε παρόμοιο πρόβλημα αςθενείας,ενδεχομένως μπορεί και να ζούσε, ακόμη μέχρι και σήμερα! Δυστυχώς ο Χριστόδουλος ,παρά τον θόρυβο και την ανησυχία που προκάλεσε η ασθένειά του, δεν κατάφερε να κερδίσει τη μάχη με τον απρόσκλητο επισκέπτη, τον θάνατο! Ισως γιατί κάποιοι είχαν αποφασίσει από πολλά χρόνια πριν, οτι η παρουσία του τους χαλούσε τα σχέδια! Κι έτσι τον.. έφυγαν νωρίς! Φαντασθείτε ποιά θα ήταν η κατάσταση στη χώρα μας,αν ζούσε σήμερα! Αν θα ήταν εδώ η Τρόικα αλλά κσι ποιός από τους ξένους θα τολμούσε να πει κάτι άσχημο και προςβλητικό για τη χώρα μας και το λαό μας .χωρίς να πάρει την πρέπουσα απάντηση από τον Χριστόδουλο!
Άλλωστε ο ρηξικέλευθος αυτός Πρωθιεράρχης τα είχε “προφητεύσει”,τρόπον τινά, όλα αυτά που ζούμε σήμερα από τα πρώτα έτη της Αρχιεπισκοπείας του.
Ισως είχε δίκαιο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, που του είπε στην τελευταία – αποχαιρετιςτήρια συναντησή τους στο Ψυχικό,στην Αρχιεπισκοπική κατοικία:”Συλλαμβάνω τον εαυτό μου ,του είπε, να προσεύχεται για να ζήσεις! Σε χρειάζεται αυτός ο τόπος, για να μπορείς να εξακολουθείς να λές,αυτά που δεν μπορούμε να πούμε εμείς”. Πόσο τραγικά αληθινό είναι όλο αυτό…; Ας είναι αιώνια η μνήμη Του!
