Από το 1864 είναι χτισμένος ο ναός της Αγίας Παρασκευής στο Παλιοσέλι Κόνιτσας, μετά από όραμα, που είδε, σύμφωνα με την παράδοση, ο ιερομόναχος Ιάκωβος Παπαχατζής.
Έδωσαν χρήματα οι κάτοικοι του χωριού και κτίστηκε ο ναός-μνημείο, με γρανίτη, και εσωτερικά διακοσμήθηκε από ονομαστούς Χιονιαδίτες αγιογράφους και ξυλογλύπτες, οι οποίοι δημιούργησαν εικονογραφίες με ποιότητα και ένα τέμπλο υψηλής αισθητικής.
Έχει ένα ιδιαίτερο μορφολογικό χαρακτηριστικό αυτός ο ναός, που τον κάνει ιδιαίτερο.
Εμφανίζει κλίση, 2 μοίρες μικρότερη του πύργου της Πίζας, η οποία διαμορφώθηκε, λόγω των κατολισθήσεων, εδώ και 80 περίπου χρόνια, χωρίς να σταματήσει να λειτουργείται και να έχει σημαντικές ζημιές!
Αυτά οι ναοί-μνημεία σε κάνουν να σκεφτείς ότι τελικά δεν είσαι στη μέση, ανάμεσα στο τίποτα και στο παν. Λόγω της πίστης, που είναι έκδηλη σ’ αυτούς τους χώρους, σταματήσαμε να είμαστε μετέωροι. Και η πορεία μας, εφόσον το θέλουμε, γίνεται σταδιακά ανοδική.
Νιώθεις ότι δεν στενεύεσαι, δεν μικραίνεις, ενώ η ψυχή και το σώμα παίρνουν να ζουν, να αναπνέουν σε καινούργια ατμόσφαιρα. Να αφουγκράζονται τη γλώσσα των ουρανών. Να διψούν την κοινωνία με τον αιώνιο και άπειρο Θεό.
Και θαρρείς πως χωρίς την Ορθοδοξία μια λύση υπάρχει: Να κλειστούμε στον φαύλο κύκλο των κοσμικών ιδεολογιών. Να σφαλίσουμε τα μάτια μας και να σκύψουμε δουλικά το κεφάλι στον μηδενισμό και στο παράλογο της στιγμής.
Όμως, οι ναοί-μνημεία, όπως η Αγία Παρασκευή Παλιοσελίου, μας θυμίζουν ότι είναι εδώ ο Χριστός, για να μην είναι μίζερη και βαριεστημένη και αλύτρωτη η ζωή μας.
