Και, πραγματικά, η χαρά των ανθρώπων, που έλαβαν του ρουχισμό και τα τρόφιμα, ήταν μεγάλη.
Και για την προμήθεια σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, λόγω κορωνοϊού, αλλά και για θύμηση και την παρουσία ανάμεσά τους συνανθρώπων τους σε καιρούς έντονης ψυχολογικής συμπίεσης.
Και φαίνεται στα πρόσωπά τους, πως νιώθουν ότι παίρνουν μια γνήσια αγάπη. Μια αγάπη, που δεν τους αφήνει ασυγκίνητους.
Μια αγάπη, που αρωματίζει την καθημερινότητά τους, που ούτως ή άλλως είναι σκληρή, αλλά τον τελευταίο καιρό έγινε σκληρότερη. Μια αγάπη, που τους γαληνεύει. Μια αγάπη, που ομορφαίνει τις στιγμές τους.
Αυτή την αγάπη, ως μια από τις μεγαλύτερες αρετές, υπερασπίζεται ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος. Αυτή την αγάπη, που μένει, και όταν η ελπίδα μοιάζει σαν να στερεύει.
Αυτή την αγάπη, που εξευγενίζει την καρδιά και πλουτίζει τον ψυχικό κόσμο. Αυτή την αγάπη, που εξημερώνει τα ήθη και κάνει τον άνθρωπο πραγματικό άνθρωπο. Αυτή την αγάπη, που χρειάζεται η πονεμένη εποχή μας.
Η Ορθόδοξη Εκκλησίας της Αλβανίας και ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος μας θυμίζει ότι απέναντι όλων των αναγκεμένων αδελφών μας έχουμε χρέος να στεκόμαστε με αγάπη.
Να τους αναζητούμε, όπου υπάρχου. Να τους πλησιάζουμε με ενδιαφέρον. Να τους ακούμε με προσοχή.
Στ’ όνομα του Χριστού να απλώνουμε το χέρι μας και να τους συμπαρασταθούμε αδελφικά.
Ας μας εμπνέει ο δρόμος της ζωντανής και έμπρακτης αγάπης. Είναι ο δρόμος του Θεού.
