Του π. Ηλία Μάκου
Σε υπαίθριο ερημικό χώρο, κοντά στο Μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας Λένγκας Κορυτσάς, βρίσκεται ο τάφος του οικονόμου π. Κων/νου Πιχόνι.
Έναν αιώνα από την κοίμησή του (1922-2022) τρεις ιερείς, ο π. Σπυρίδων Δεγερμένι, ο π. Αθανάσιος Τόνα και ο π. Βασίλειος Τζοβάν, με την ευλογάι του Μητροπολίτη Κορυτσάς Ιωάννη, τέλεσαν τρισάγιο στον τάφο του αλησμόνητου κληρικού.
Τι συγκίνηση! Η υπερχρονική και οικουμενική παρουσία, μέσα από την επιμνημόσυνη δέηση των ανθρώπων του Θεού, όπως ο αείμνηστος π. Κων/νος, που πορεύτηκαν και αυτοί στους δρόμους της γης μας και αντιστάθηκαν στα γήινα, ξεδιπλώνει το ιστορικό χρονικό της διάβασης της Εκκλησίας από την Αίγυπτο της αλλοτρίωσης στη γη της επαγγελίας και από την κατάσταση της δουλείας “στην ελευθερία της δόξας των τέκνων του Θεού”.
Και τι σκέψεις, που γεννά αυτό το τρισάγιο…
Το δίχτυ του Θεού βυθίζεται διαχρονικά στη θάλασσα του κόσμου, την πλατιά και ταραγμένη. Και μαζεύει τον ζωντανό πλούτο, τις ανθρώπινες υπάρξεις.
Φροντίδα μας από εδώ, από τη γη, οφείλει να είναι η ετοιμότητά μας την ώρα της κρίσης και του προσεκτικού ξεχωρίσματος από τον Θεό, που θα φτάσει κάποτε.
Μέριμνά μας να είναι να συγκαταλεγούμε στα εκλεκτά και όχι στα “σαπρά” ευρήματα της σαγήνης του Θεού.
Καθώς η βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας και γύρω μας, καθώς η Εκκλησία προγεύεται το εσχατολογικό πλήρωμα και την κρυστάλλινη καθαρότητα της “άνω Ιερουσαλήμ”, ας προσπαθήσουμε το “αμήν” της ζωής μας, ο αγώνας μας να είναι μια κατάφαση, ένα “ναι”.
Αυτή κατάφαση είναι η μια και μοναδική βεβαιότητα, που δίνει νόημα στην πορεία μας και στην περιπλάνησή μας μέσα στην ερημιά του “παρόντος” κόσμου.
Να, το χρέος μας: Με τη δική μας διαλογή και διαλεκτική, να κάνουμε τη σωστή επιλογή.
