Του π. Ηλία Μάκου

Δάσκαλος ήταν με πολύ υψηλό πατριωτικό και θρησκευτικό φρόνημα, μέχρι του σημείου να θυσιάσει τη ζωή του.

Ο νεομάρτυρας Ιωάννης ο Κουλακιώτης (από την Κουλακιά, τη σημερινή κωμόπολη της Χαλάστρας ή Πύργος), που η Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του στις 15 Φεβρουαρίου, εκτελέστηκε από τους Τούρκους, τον απαγχόνισαν, με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς δίκη.

Αυτό συνέβη  τα ξημερώματα της Τρίτης 15 Φεβρουαρίου  1776 στο παζάρι της Θεσσαλονίκης και το σώμα του, για να το εξαφανίσουν, το έριξαν στη θάλασσα.

Το όνομα Χριστιανός για το νεομάρτυρα Ιωάννη δεν ήταν ένα σκέτο όνομα χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.

Για εκείνον το όνομα Χριστιανός ήταν κάτι πολύ μεγάλο. Διότι του θύμιζε ανά πάσα στιγμή να ζει μια νέα, καινούργια ζωή, ενωμένος με τον Χριστό.

Πραγματικοί Χριστιανοί πρέπει να είμαστε και εμείς. Πρέπει, δηλαδή, να αισθανόμαστε  το νόημα του ονόματος Χριστιανός, το οποίο φέρομε.

Και Χριστιανός σημαίνει ότι ανήκουμε στον Χριστό, είμαστε του Χριστού. Δεν ανήκουμε στον εαυτό μας, αλλά είμαστε μέλη του μυστικού σώματος, της Εκκλησίας.  Έχουμε πολιτογραφηθεί στη βασιλεία των ουρανών και είμαστε κληρονόμοι της.

Ο νεομάρτυρας Ιωάννης θεωρούσε τιμή, μέσα στα σκληρά δεσμά της Τουρκοκρατίας, που του έκανε ο Κύριος να είναι Χριστιανός και συγκινούνταν η ψυχή του.

Το ότι υπηρετούσε τον Χριστό, το έδειχνε η ζωή του. Αυτό χρειάζεται, ειδικά στις ημέρες μας, να φανεί και στη δική μας ζωή.

Να γίνουμε μιμητές Χριστού και “επιστολή Χριστού”. Να αναδειχθούμε ζωντανά αντίγραφα και ομοιώματα των αγίων. Αυτό είναι το μεγάλο χρέος μας.

Να είναι άγιος ο εσωτερικός μας άνθρωπος. Ο νους μας, η καρδιά μας, τα ελατήρια και οι διαθέσεις μας να ευωδιάζουν Χριστό.

Όμως η καθαυτό ταυτότητα  και ποιότητα κάθε ανθρώπου αποκαλύπτεται από τις πράξεις του.

Εάν είμαστε αγνοί, αν αγαπούμε ειλικρινά τον συνάνθρωπο, αν έχουμε ταπεινοφροσύνη, αν πιστεύουμε αληθινά θα φαίνεται στο βίο και στη συμπεριφορά μας.

Η ζωή του Χριστού, η ζωή του νεομάρτυρα Ιωάννη Κουλακιώτη, η ζωή όλων των αγίων, οφείλει να είναι για τον καθένα μας το μεγάλο ιδανικό μας, προς το οποίο η προσαρμογή μας είναι αναγκαία.

Το να είναι κανείς πραγματικός Χριστιανός , δεν είναι εύκολο. Είναι δύσκολο άθλημα.

Και βασικές προϋποθέσεις είναι ο έντονος αγώνας και η πλούσια χάρη του Θεού.

Η χάρη του Θεού μας δίνεται άφθονη, εφόσον, βέβαια, την αποδεχόμαστε, όμως εκείνο, που εξαρτάται από μας είναι η συναίσθηση της ευθύνης και ο αγώνας.

Αν αγωνιστούμε με τον τρόπο, που αγωνίστηκε ο νεομάρτυρας Ιωάννης και τότε θα γίνουμε γνήσιοι Χριστιανοί.