Διαβάστε με προσοχή το παράπονο ενός ανθρώπου αφοσιωμένο στο Θεό. Θα συγκινηθείτε.Και αν δεν κλάψετε όπως και γώ, θα προβληματιστείτε!
Αυτά τα παραπονεμένα λόγια έχουν βγει απο την καρδιά ενός ανθρώπου που ενώ έχει απαρνηθεί την τρυφή του βίου και είναι αφιερωμένος και αφοσιωμένος στο να υπηρετεί τον άνθρωπο χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα ή μία πολυπόθητη προαγωγή .
Διαβάστε το κείμενο αυτό με καθαρά μάτια. Θα το δείτε σαν το φως της λαμπάδας που ανάβουμε στην Εκκλησία, σαν το κεράκι που ανάβουμε μπροστά σε ένα εικόνισμα, σαν το καντηλάκι μας που όταν το ανάβω προσεύχομαι να με κάνει να σκέφτομαι πάντα σωστά. Μπορεί και σείς να νοιώσετε κάτι ανάλογο.
Σ. Μ.Τζ.
Αυτά τα παραπονεμένα λόγια έχουν βγει απο την καρδιά ενός ανθρώπου που ενώ έχει απαρνηθεί την τρυφή του βίου και είναι αφιερωμένος και αφοσιωμένος στο να υπηρετεί τον άνθρωπο χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα ή μία πολυπόθητη προαγωγή .
Διαβάστε το κείμενο αυτό με καθαρά μάτια. Θα το δείτε σαν το φως της λαμπάδας που ανάβουμε στην Εκκλησία, σαν το κεράκι που ανάβουμε μπροστά σε ένα εικόνισμα, σαν το καντηλάκι μας που όταν το ανάβω προσεύχομαι να με κάνει να σκέφτομαι πάντα σωστά. Μπορεί και σείς να νοιώσετε κάτι ανάλογο.
Σ. Μ.Τζ.
Γράφει ο π. Ακάκιος
«Ρωτάς πώς πάω; Χάλια!
Η υγεία μου επισφαλής. Το άγχος μη διαχειρίσιμο. Οι δυσκολίες μη αντιμετωπίσιμες. Τα προβλήματα άλυτα. Τα οικονομικά ζοφερά. Τα εργασιακά δυσοίωνα. Το μέλλον αβέβαιο.
Οι έγνοιες πολλές. Οι αμφιβολίες μεγάλες. Η αμφισβήτηση έντονη. Η αλλοτρίωση στο ζενίθ. Η πορεία μας στο ναδίρ. Ως άνθρωποι, ως κοινωνία, ως έθνος, κοινωνικά, οικονομικά, πνευματικά έχουμε φθάσει στο τέλμα!
Πολιτικοί επίορκοι. Πνευματικοί επιλήσμονες.Αρχιερείς υπάλληλοι του κράτους. Το καράβι της Ελλάδας μπατάρει. Η ναυς της Εκκλησίας; Ο Άγ. Γρηγόριος, στην εποχή του, δεν έβλεπε πουθενά φως, παρά τον Χριστό να κοιμάται… Στην εποχή μας;
Σε κάθε εποχή έχει ο Χριστός τους δικούς Του. Μέσα σ’ αυτήν την σκοτοδίνη που ζούμε και που για πρώτη φορά ίσως κάποιοι, τηρουμένων φυσικά των αναλογιών, θα βιώσουν αληθινά τα Πάθη του Κυρίου μας, θα πονέσουν, θα μείνουν εγκαταλελειμμένοι, θα ματώσουν, θα χλευαστούν… υπάρχουν άξιοι λειτουργοί του Υψίστου, φλογεροί ιερωμένοι που καταξιώνουν την αρχιερωσύνη τους και την ιερωσύνη τους και στήριξαν, στηρίζουν και θα στηρίξουν τον πιστό λαό του Θεού, θα του επουλώσουν τα τραύματα, θα του απαλύνουν τον πόνο και θα σταθούν δίπλα του ως άλλοι Κυρηναίοι.
Σήμερα μπροστά στους τηλεοπτικούς ή ραδιοφωνικούς δέκτες –«πρωτοτυπήσαμε» πάλι!- θα ακουστεί το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου»σε …εθνική αναμετάδοση! Θα ατενίσουμε τον Εσταυρωμένο μακρόθεν, δια τον φόβον των συγχρόνων ιουδαίων-σταυρωτών του Χριστού. Δεν θα Τον προσκυνήσουμε, δεν θα Τον ασπαστούμε…
Η θυσία Του όμως, δεν πρέπει να πάει χαμένη! «Δεν έχουμε θέση δίπλα Του ως διανοούμενοι, αλλά ως συσταυρωμένοι πιστοί», γράφει στην υπέροχη φετινή του ποιμαντορική εγκύκλιο της Μ. Παρασκευής ο άξιος διάδοχος του Χρυσοστόμου Σμύρνης, Μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος. Ας Τον ακολουθήσουμε στον σταυρό για να γευθούμε και να συμμετέχουμε και στην Ανάσταση!
Ας προσέξουμε απόψε ιδιαίτερα ένα από τα πρώτα τροπάρια της ακολουθίας των Παθών: «τας αισθήσεις ημών καθαράς τω Χριστώ παραστήσωμεν και ως φίλοι αυτού τας ψυχάς ημών θύσωμεν δι’ αυτόν και μη ταις μερίμναις του βίου συμπνιγώμεν ως ο Ιούδας…» και ας παρακαλέσουμε τον Κύριο του Ουρανού και της γης να γίνει ίλεως και να μας απαλλάξει από κάθε ορατό και αόρατο εχθρό, μικρό ή μεγάλο, και να φωτίσει όλους μας να επιστρέψουμε το συντομότερο στην λογική Ποίμνη Του»
Η υγεία μου επισφαλής. Το άγχος μη διαχειρίσιμο. Οι δυσκολίες μη αντιμετωπίσιμες. Τα προβλήματα άλυτα. Τα οικονομικά ζοφερά. Τα εργασιακά δυσοίωνα. Το μέλλον αβέβαιο.
Οι έγνοιες πολλές. Οι αμφιβολίες μεγάλες. Η αμφισβήτηση έντονη. Η αλλοτρίωση στο ζενίθ. Η πορεία μας στο ναδίρ. Ως άνθρωποι, ως κοινωνία, ως έθνος, κοινωνικά, οικονομικά, πνευματικά έχουμε φθάσει στο τέλμα!
Πολιτικοί επίορκοι. Πνευματικοί επιλήσμονες.Αρχιερείς υπάλληλοι του κράτους. Το καράβι της Ελλάδας μπατάρει. Η ναυς της Εκκλησίας; Ο Άγ. Γρηγόριος, στην εποχή του, δεν έβλεπε πουθενά φως, παρά τον Χριστό να κοιμάται… Στην εποχή μας;
Σε κάθε εποχή έχει ο Χριστός τους δικούς Του. Μέσα σ’ αυτήν την σκοτοδίνη που ζούμε και που για πρώτη φορά ίσως κάποιοι, τηρουμένων φυσικά των αναλογιών, θα βιώσουν αληθινά τα Πάθη του Κυρίου μας, θα πονέσουν, θα μείνουν εγκαταλελειμμένοι, θα ματώσουν, θα χλευαστούν… υπάρχουν άξιοι λειτουργοί του Υψίστου, φλογεροί ιερωμένοι που καταξιώνουν την αρχιερωσύνη τους και την ιερωσύνη τους και στήριξαν, στηρίζουν και θα στηρίξουν τον πιστό λαό του Θεού, θα του επουλώσουν τα τραύματα, θα του απαλύνουν τον πόνο και θα σταθούν δίπλα του ως άλλοι Κυρηναίοι.
Σήμερα μπροστά στους τηλεοπτικούς ή ραδιοφωνικούς δέκτες –«πρωτοτυπήσαμε» πάλι!- θα ακουστεί το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου»σε …εθνική αναμετάδοση! Θα ατενίσουμε τον Εσταυρωμένο μακρόθεν, δια τον φόβον των συγχρόνων ιουδαίων-σταυρωτών του Χριστού. Δεν θα Τον προσκυνήσουμε, δεν θα Τον ασπαστούμε…
Η θυσία Του όμως, δεν πρέπει να πάει χαμένη! «Δεν έχουμε θέση δίπλα Του ως διανοούμενοι, αλλά ως συσταυρωμένοι πιστοί», γράφει στην υπέροχη φετινή του ποιμαντορική εγκύκλιο της Μ. Παρασκευής ο άξιος διάδοχος του Χρυσοστόμου Σμύρνης, Μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος. Ας Τον ακολουθήσουμε στον σταυρό για να γευθούμε και να συμμετέχουμε και στην Ανάσταση!
Ας προσέξουμε απόψε ιδιαίτερα ένα από τα πρώτα τροπάρια της ακολουθίας των Παθών: «τας αισθήσεις ημών καθαράς τω Χριστώ παραστήσωμεν και ως φίλοι αυτού τας ψυχάς ημών θύσωμεν δι’ αυτόν και μη ταις μερίμναις του βίου συμπνιγώμεν ως ο Ιούδας…» και ας παρακαλέσουμε τον Κύριο του Ουρανού και της γης να γίνει ίλεως και να μας απαλλάξει από κάθε ορατό και αόρατο εχθρό, μικρό ή μεγάλο, και να φωτίσει όλους μας να επιστρέψουμε το συντομότερο στην λογική Ποίμνη Του»
