You are currently viewing Το μήνυμα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στον Κιέβου Επιφάνιο για την επέτειο των 1033 ετών από το Βάπτισμα των Ρως

Το μήνυμα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στον Κιέβου Επιφάνιο για την επέτειο των 1033 ετών από το Βάπτισμα των Ρως

  • Reading time:1 mins read

Μήνυμα απέστειλε ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος προς τον Μακαριώτατο Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ.κ. Επιφάνιο με αφορμή την επέτειο των 1033 ετών από το Βάπτισμα των Ρως.

Διαβάστε αναλυτικά το μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη:

Μακαριώτατε Μητροπολίτα Κιέβου καί πάσης Ουκρανίας, εν Χριστώ τώ Θεώ λίαν αγαπητέ καί επιπόθητε αδελφέ καί συλλειτουργέ τής ημών Μετριότητος κύριε Επιφάνιε, τήν Υμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα αδελφικώς εν Κυρίω περιπτυσσόμενοι, υπερήδιστα προσαγορεύομεν.

Γνωστή η φωνή τής Μητρός Εκκλησίας τής Κωνσταντινουπόλεως εις τά ευλογημένα εδάφη τού Κιέβου καί εις όλην τήν επικράτειαν τής Ουκρανίας καθώς είναι φωνή η οποία συνεδυάσθη μετά τής πνοής καί τής καθόδου τού Παναγίου Πνεύματος κατά τό βάπτισμα καί τόν εκχριστιανισμόν τών μακαρίων προγόνων Υμών υπό τών αοιδίμων Προκατόχων καί πατέρων ημών, διό καί αισθανόμεθα ως χρέος απαράβατον νά απευθυνώμεθα εις Υμάς μίαν τοιαύτην ιστορικήν καί ευλογημένην ημέραν.

Η εφετεινή επέτειος τού Βαπτίσματος τών Ρώς, όμως, είναι δι αμφοτέρους ημάς μία πρόγευσις τής πρόσωπον πρός πρόσωπον κοινωνίας καί συναναστροφής αλλά καί τής εμπράκτου εν Χριστώ ενότητος εν τώ Ποτηρίω τής Ζωής καθώς μέλλομεν επισκέψασθαι, κατόπιν πρόφρονος τόσον εκκλησιαστικής όσον καί πολιτειακής προσκλήσεως, τό Κίεβον καί τήν έδραν Υμών, ίνα ίδωμεν εκ τού σύνεγγυς τόν ευσεβή Ορθόδοξον Ουκρανικόν λαόν ευλογούμενον καί αγιαζόμενον υπό τής συσσωματώσεως αυτού πρός τό Κυριακόν Σώμα, άνευ σχισμάτων καί οδυνηρών καταστάσεων τού αμέσου παρελθόντος.

Διό καί εξαγγέλλοντες πρός τόν ιερόν κλήρον καί τό Χριστώνυμον πλήρωμα τής Ουκρανίας τήν επίσκεψιν ημών κατά τόν προσεχή Αύγουστον, μετ ου πολλάς ημέρας, απευθύνομεν μήνυμα αγάπης καί ενότητος πρός άπαντας, διότι είτε τό γνωρίζουν είτε τό αγνοούν, είτε τό εθέλουν είτε όχι, πάντες οι εις Χριστόν πιστεύοντες εν Ουκρανία αποτελούν καρπόν τής ευχύμου αμπέλου τής Κωνσταντινουπολίτιδος Μεγάλης Εκκλησίας. Πολλοί, ίσως, παρεξηγούν ταύτην τήν ζωτικής σημασίας καί ουσιαστικήν πνευματικήν σχέσιν ως δήθεν διάθεσιν από μέρους ημών ίνα ελέγξωμεν καί χειραγωγήσωμεν τήν εσωτερικήν ζωήν τής Εκκλησίας Ουκρανίας. Ουδόλως! Ημείς εκόψαμεν εκ τού πολυμάρτυρος Σώματος τής Μητρός Εκκλησίας διά νά δώσωμεν τήν ευκαιρίαν εις τά πρό 1033 ετών γεννηθέντα εκ τών σπλάχνων αυτής τέκνα τήν ευκαιρίαν όπως μετά ωριμότητος, συνέσεως καί ευθύνης διαχειρισθούν τά θέματα τού καθ ημέραν εκκλησιαστικού των βίου μέ τάς παραδόσεις, τά ήθη, τά έθιμα, τήν γλώσσαν αυτών, εντός τών ορίων τού κράτους τής Ουκρανίας.

Η διοικητική αύτη χειραφέτησις μηδαμώς σημαίνει ότι αδιαφορούμεν ή απαρνούμεθα τάς πνευματικάς βαρείας ευθύνας τάς οποίας ανελάβομεν Αποστολικώς ότε προέβημεν εις τήν κατήχησιν καί τόν φωτισμόν τών προγόνων Υμών. Αισθανόμεθα αυτόν τόν ισχυρόν σύνδεσμον τού πνεύματος καί ενδιαφέρει ημάς μεγάλως η κατά Θεόν προκοπή όλων τών ανά τήν Οικουμένην προσφιλών ημών τέκνων. Η αγάπη τής Μητρός Εκκλησίας πρός τά εκασταχού τεκνία της είναι θυσιαστική καί εξαντλητική, ουδέποτε επίπλαστος. Εχαρίσαμεν Υμίν αληθή εσωτερικήν εκκλησιαστικήν αυτοτέλειαν ήτοι Αυτοκεφαλίαν, καί ουχί ψευδώνυμον, αφ ότου είδομεν τά δάκρυα πολλών ηρώων καί Αγίων τού ευλαβούς Ουκρανικού λαού νά ενώνται μετά τών ροών τού Δνειπέρου καί νά φθάνουν έως ημάς, ποθούντα μίαν Τοπικήν Εκκλησίαν άνευ έξωθεν παρεμβάσεων επιχειρουσών τήν ολίγον κατ ολίγον αλλοίωσιν τής γλώσσης καί τών παραδόσεων, καί μάλιστα μετά τήν δημιουργίαν τού νέου ανεξαρτήτου καί κυριάρχου Ουκρανικού κράτους.

Ερχόμεθα, Μακαριώτατε αδελφέ, μέ πολλήν αγάπην εις τήν καρδίαν μας πρός όλην τήν Ουκρανίαν ανεξαιρέτως. Η γνησία Μήτηρ ουδέποτε υποστέλλει τήν εαυτής αγάπην διότι ουδείς καί ουδέν δύναται νά εμποδίση τήν Μητέρα από τού αγαπάν καί θυσιάζεσθαι, ανεξαρτήτως τής πρός εκείνην αντιπελαργίσεως ή μή τών τέκνων της. Εάν τινες αντί τού ευφρανθήναι καί χαρήναι, εστενοχωρήθησαν ότι οι αδελφοί των νεκροί ήσαν καί ανέζησαν καί απολωλότες ήσαν καί ευρέθησαν (πρβλ. Λουκ. ιε΄, 32) τούτο ουδόλως πτοεί τήν Εκκλησίαν από τού νά πορεύηται ως θεραπευτήριον χρώμενον πικροίς, κάποτε, φαρμάκοις, πάντοτε μέ γνώμονα ουχί τά κοσμικά κριτήρια καί τήν επικράτησιν τού ενός έθνους επί τού άλλου αλλά μέ σκοπόν τήν επικράτησιν τού Θείου Θελήματος τής Ενσάρκου Σοφίας καί Αγάπης καί Ειρήνης επί γής.

Μέ αυτάς τάς σκέψεις συγχαίρομεν τή Υμετέρα περιποθήτω Μακαριότητι, τοίς πεφιλημένοις αγίοις αδελφοίς Ιεράρχαις καί πάσι τοίς έκ τε τού ιερού Καταλόγου καί εκ τού θύραθεν, καί εν προσδοκία τής εκ τού σύνεγγυς συναντήσεως καί επικοινωνίας πρός Υμάς, κατασπαζόμεθα ένα έκαστον διά τού ημετέρου παρ΄Υμίν εκπροσώπου Ιερωτάτου Μητροπολίτου Χαλκηδόνος κυρίου Εμμανουήλ, τού αποσταλέντος ειδικώς πρός τούτο ίνα συνεορτάση καί συμπανηγυρίση μεθ΄Υμών, καί επικαλούμεθα επί σύμπασαν τήν Ουκρανίαν καί τόν ευγενή λαόν της πλουσίαν τήν Χάριν τού εν Τριάδι δοξαζομένου Θεού τών Πατέρων ημών.

,βκα΄ Ιουλίου κς

Τής Υμετέρας σεβασμίας Μακαρότητος

αγαπητός εν Χριστώ αδελφός