Για το ρόλο του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ως εργαλείο των σουλτάνων προκειμένου να μην ξεσηκώνονται οι υπόδουλοι Έλληνες εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με αντάλλαγμα πλουσιοπάροχα προνόμια, έχουμε γράψει αρκετές φορές κατά το παρελθόν. Τον ρόλο αυτό η Ορθόδοξη Εκκλησία ξεκίνησε να τον παίζει από την εποχή ακόμη του Μεγάλου Κωνσταντίνου και της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ο παγανιστής Ρωμαίος αυτοκράτορας Μέγας Κωνσταντίνος δεν είδε στον ουρανό μόνο το «Εν Τούτω Νίκα». Είδε επίσης τον ολοκληρωτικό έλεγχο που ασκούσαν οι διάφοροι Επίσκοποι της χριστιανικής Εκκλησίας στα ποίμνιά τους, αλλά και τον άγριο μεταξύ τους ανταγωνισμό για εξουσία. Ηδη πολύ πριν από την Σύνοδο της Νίκαιας που οργάνωσε ο ίδιος το 325 μ.Χ., 60 περίπου Επίσκοποι της χριστιανικής Εκκλησίας συγκεντρώθηκαν στη Σύνοδο της Ρώμης το 250 μ.Χ., προκειμένου να συντονίσουν την εξόντωση των εχθρικά διακείμενων συναδέλφων τους. Δέκα χρόνια μετά τρεις Σύνοδοι δεν στάθηκαν αρκετές για να κλείσουν το στόμα του διαφωνούντος Επισκόπου Αντιοχείας Παύλου. Ήδη από το 311 μ.Χ., δύο χρόνια πριν από το διάταγμα περί Ανεξιθρησκείας του Μιλάνου το 313, ο Χριστιανισμός αποτελούσε μια από τις αναγνωρισμένες θρησκείες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με απόφαση του αυτοκράτορα Γαλέριου της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο ίδιος ο Μέγας Κωνσταντίνος οργάνωσε χριστιανική Σύνοδο στην Αρλ της νότιας Γαλλίας το 314 μ.Χ.
Όταν λοιπόν ο Μέγας Κωνσταντίνος ίδρυσε την Κωνσταντινούπολη και αναγνώρισε τον Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία του κράτους, οι χριστιανοί Επίσκοποι ήταν ήδη ισχυροί από κάθε άποψη και λειτουργούσαν ως «κράτος εν κράτει». Αυτό που έκανε στην πολυδιαφημισμένη Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν απλώς να επισημοποιήσει την «κρατικοποίηση» της φιλο-ρωμαϊκής ομάδας των χριστιανών Επισκόπων, τους οποίους χαρακτήρισε «Ορθόδοξους» και γέμισε με κάθε είδους προνόμια. Οι αντίπαλοί τους χαρακτηρίστηκαν «αιρετικοί» και κυνηγήθηκαν από το κράτος.
Η Αρχιεπισκοπή Αμερικής
Δεν θα ασχοληθούμε όμως περισσότερο με την Ιστορία και θα έλθουμε απευθείας στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής. Ως θρησκευτικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός (ΜΚΟ) η Αρχιεπισκοπή, έχει το προνόμιο να διοικείται με «χαλαρό» τρόπο, να συγκεντρώνει τεράστιες χρηματικές δωρεές από ευκατάστατους ομογενείς που κανονικά θα έπρεπε να πληρωθούν στην Εφορία, αλλά και να εισπράττει μεγάλες ετήσιες «εθελοντικές» δωρεές από τις ελληνοαμερικανικές κοινότητες.
Γι’ αυτό λοιπόν δεν καταλάβαμε τι ακριβώς εννοούσε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος τη Μεγάλη Παρασκευή, όταν δήλωσε στους Έλληνες της φτωχικής ελληνικής κοινότητας της Αστόριας Νέας Υόρκης που κινδύνευσε πρόσφατα μαζί με το σχολείο της με πτώχευση, ότι είναι έτοιμος να θυσιαστεί γι’ αυτούς. «Σας διαβεβαιώ ότι η Αρχιεπισκοπή θα κάνει όσες θυσίες χρειαστούν», τους είπε συγκεκριμένα.
Ποιες ακριβώς όμως «θυσίες» εννοούσε ο Αρχιεπίσκοπος, τη στιγμή που τόσο ο ίδιος όσο και η Αρχιεπισκοπή συντηρούνται οικονομικά από τους ομογενείς; Μήπως θα έπρεπε να τους πει ότι στην πραγματικότητα η Αρχιεπισκοπή είναι αυτή που δεν διστάζει να τους θυσιάσει μέσω των υπέρογκων «χαρατσιών» που τους επιβάλλει, προκειμένου η ίδια να περνάει σε βάρος τους καλά;
«Δεν χρειάζονται λεφτά»
«Δεν θέλει λεφτά ο Αρχιεπίσκοπος. Δεν χρειάζονται λεφτά για αυτά τα πράγματα» επέμεινε ο κ. Ελπιδοφόρος, αντιστρέφοντας εν ψυχρώ την πραγματικότητα. Παρέλειψε να πει ωστόσο ότι τα 4 εκατ. δολάρια που δάνεισε στους Έλληνες της Αστόριας προέρχονται από τους ίδιους και από τους υπόλοιπους Έλληνες των ΗΠΑ. «Ξέχασε» επίσης να υπογραμμίσει ότι υποχρέωσε την κοινότητα της Αστόριας να του υποθηκεύσει την ακίνητη περιουσία της. Με τον τρόπο όμως αυτό η Αρχιεπισκοπή Αμερικής όχι μόνο δεν κάνει καμμία θυσία υπέρ των ομογενών, αλλά επιπλέον μετατρέπεται σε σχεδόν κανονική, δανειστική Τράπεζα.
Με μαθηματική πλέον ακρίβεια, με την πάροδο του χρόνου, η Αρχιεπισκοπή θα οικειοποιηθεί με χρήματα των ίδιων των ομογενών και την ακίνητη περιουσία της φθίνουσας οργανωμένης ομογένειας. Με βάση όλους τους υπολογισμούς δεν θα μπορέσουν οι κοινότητες των Ελλήνων να ξεπληρώσουν τα δανεικά και θα υποχρεωθούν να παραδώσουν στην Αρχιεπισκοπή τα κοινοτικά ακίνητά τους.
Γι’ αυτό και εμείς με το πασχαλιάτικο «Γράμμα» μας ζητήσαμε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, που επίσης στηρίζεται οικονομικά από τους Ελληνοαμερικανούς, να μιμηθεί τον Καθολικό «Πάπα των Φτωχών» Φραγκίσκο, που έφυγε από τη ζωή την επομένη του Πάσχα προκαλώντας θλίψη σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ζητήσαμε από τον αρχηγό των απανταχού Ορθόδοξων Χριστιανών να παραδώσει ανέπαφο το ύψους 1,5 εκατ. δολαρίων βραβείο που θα εισπράξει τον προσεχή Σεπτέμβριο από την αμερικανική οργάνωση Templeton Foundation, στη φτωχή και υποθηκευμένη στην Αρχιεπισκοπή κοινότητα και ελληνικό σχολείο της Αστόριας.
Εχει ξαναπαιχτεί όμως το «έργο» του αποπροσανατολισμού της ομογενειακής κοινής γνώμης εκ μέρους της Αρχιεπισκοπής Αμερικής.
Προ μηνών επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί το δάνειο της Αρχιεπισκοπής προς την κοινότητα της Αστόριας και το σχολείο της ως προσφορά φροντίδας και αγάπης και όχι ως ψυχρή υποθήκευση ακίνητης περιουσίας. Όμως είναι ανήθικο να ευημερούν οι ηγέτες της Εκκλησίας και να υποφέρουν οι πιστοί. Ορθοδοξία σημαίνει αλήθεια και ταπεινοφροσύνη. Σημαίνει Ελληνισμός και όχι εγκλωβισμός στις εποχές της Ρωμαϊκής και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
* Ο Γιώργος Χατζηιωάννου διετέλεσε Σύμβουλος Τύπου στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και στις πρεσβείες Λονδίνου και Μόσχας.
ΠΗΓΗ: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ
