🔺Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το σεπτό κέντρο της Ορθοδοξίας ιδρύθηκε ως επισκοπή Βυζαντίου από τον Απόστολο Ανδρέα. Έτσι η ημέρα της μνήμης του Πρωτοκλήτου μαθητού του Χριστού, του Απ. Ανδρέου εορτάζεται στο μαρτυρικό Φανάρι με λαμπρότητα και ιεροπρέπεια ως θρονική εορτή.
Το αείφωτο Φανάρι είναι ένα ορατό στοιχείο του διαχρονικού χαρακτήρα της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως προς όλους τους πιστούς διά μέσου των αιώνων. Η διαχρονική προσφορά του είναι πανθομολογούμενη και αποδεκτή από… φίλους και εχθρούς. Η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία προσφέρει και προσφέρεται, διακονεί, αγαπά και θυσιάζεται.
Έγραφε κάπου ο αείμνηστος λόγιος Ιεράρχης του Θρόνου, ο Πέργης Ευάγγελος: «Αληθινό αγίασμα είναι η ζωή της Ρωμηοσύνης στην Πόλη. Σε φουρτούνες και σε πολέμους και ακαταστασίες, εκείνο ρέει γαληνεμένο ακατάπαυστα. Το ίδιο και η Ρωμηοσύνη. Ρέει πάνω από χωρισμούς, από δάκρυα, από περιστολή του αριθμού της. Αλλά ρέει. Προς τα εκεί που την έταξε ο Θεός».
Μπροστάρης αυτής της Ρωμηοσύνης είναι ο Μέγας Ηγούμενος, ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Βιγλάτορας του ρωμαίϊκου πολιτισμού μας και φύλακας της παράδοσης του Γένους μας. Στέκει εκεί, ολόρθος μέχρι που να τον καλέσει ο Θεός να παραδώσει την σκυτάλη, την παρακαταθήκη στον επόμενο, που Εκείνος πάλι θα ορίσει. Για να συνεχίσει κι εκείνος την παράδοση αιώνων…
Η Εκκλησία λάθη δεν κάνει. Διότι Εκκλησία είναι ο αυτός ο ίδιος ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας.
Το Φανάρι όμως, όπως και κάθε ανθρώπινη οργάνωση,αποτελείται από ανθρώπους. Και οι άνθρωποι, στην διοίκηση μπορεί να κάνουν λάθη. Αλλά αυτά είναι για να ισορροπεί και να κατευθύνει το σκάφος σε απάνεμα λιμάνια, ώστε να μην μπορούν να του κάνουν κακό οι γνωστοί και προαιώνιοι εχθροί, αλλά και οι άσπονδοι… φίλοι, μέσα από τον χώρο της Ορθοδοξίας.
Το Φανάρι, η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, το Μέγα Μοναστήρι οφείλουμε να το σεβόμαστε και να το προστατεύουμε. Να το επισκεπτόμαστε και να το ενισχύουμε. Μπορεί πολλές φορές να διαφωνούμε με τις αποφάσεις του, με κάποιες ενέργειές του. Εν τούτοις το αγαπούμε και το τιμούμε. Είναι το σεπτό Κέντρο της Ορθοδοξίας μας, το οποίο καθιερώθηκε με αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Έχει τα πρεσβεία της τιμής και της πρωτόθρονης Εκκλησίας με καθήκοντα και δικαιώματα. Με δυο λόγια, έχει την «μέριμνα πασών των Εκκλησιών».
Σε τούτα τα δύσκολα χρόνια ο Θεός μας αξίωσε να έχουμε Πατριάρχη τον αεικίνητο Βαρθολομαίο! Τον Πατριάρχη που εκμηδένισε τον χρόνο και τις αποστάσεις… Και αυτό είναι το δώρο του Θεού στην Ορθοδοξία και στο γένος!
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ξεχωρίζει μέσα στο Ορθόδοξο σύθαμπο! Γιατί έχει τη στόφα ηγέτη, γιατί έχει τσαγανό, αγαπάει το ρόλο του, έχει συνείδηση της αποστολής του. Διαφοροποιήθηκε σε κρίσιμες φάσεις, ακολουθώντας έναν δρόμο που ήθελε να ακολουθήσουν και οι άλλοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Όρθωσε φρόνημα και ανάστημα. Κάποιες φορές επεβλήθη. Κάποιες όχι. Ακόμη και όταν έμενε μόνος, ξεχώριζε από όλους και ας ήταν ο φτωχότερος!
Μπορεί να λένε ότι δεν είναι αντισυστημικός… όπως θα τον ήθελαν οι μάζες και οι εθνομηδενιστές, να αντιστέκεται στους κρατούντες. Και ναι, γιατί ένας Πατριάρχης δεν θα μπορούσε να είναι. Γιατί σε μία τέτοια περίπτωση θα φάνταζε ως αναρχικός! Αλλά ο εκάστοτε Οικουμενικός Πατριάρχης είναι όπως έλεγε ο Μακαριστός Μεγάλος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είναι ο πρώτος και ο έσχατος ελεύθερος πολιορκημένος!
Σε μια εποχή απόλυτης εξομοίωσης των πάντων σε ένα παγκοσμοιοποιητικό μοντέλο που εξαφανίζει πολιτισμούς χιλιετηρίδων, είτε με βόμβες είτε με διείσδυση λαών, ή με επιβολή αποικιοκρατικού στιλ, που διαμορφώνει πανομοιότυπα συστημικά στερεότυπα και εκθέτει τον μαζάνθρωπο των mass media ως το απόλυτο πρότυπο, όπου ηθικές αξίες ποδοπατούνται, θεσμοί κονιορτοποιούνται και Συντάγματα καταλύονται, Ανθρώπινα Δικαιώματα ρίχνονται στην πυρά στις σύγχρονες νύχτες των Κρυστάλλων επί του Πανολοκληρωτισμού, μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό, ο Οικουμενικός Πατριάρχης ξεχωρίζει.
Γιατί τ΄ άγια των Αγίων από την αρχαιότητα πάντα ήταν ένας χώρος διακριτός. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο μέσα από αυτό τον Πατριάρχη και κάποιους άλλους σημαντικούς Ιεράρχες διατήρησε την ιδιοσύστασή του και διασώθηκε και δεν εξομοιώθηκε με τους παράλληλους θεσμούς που καλούσαν στην αφομοίωση και συγχώνευση της Εκκλησίας.
Το Πατριαρχείο με την στάση του και την ιστορία του, αιώνες τώρα μας διδάσκει ότι η Εκκλησία δεν είναι κρατικό ίδρυμα αλλά ένας θεοΐδρυτος οργανισμός και αυτό ο Πατριάρχης φρόντισε να το περάσει προς όλους ώστε να το εμπεδώσουν!
Δεν μπορεί να συμπίπτει και να συμπλέει ως όργανο της διαπλοκής με την εκάστοτε παροδική εξουσία αλλά να είναι μακριά- κοντά απ´αυτήν.… Άλλη η αποστολή της Εκκλησίας, άλλος ο ρόλος της…Και αυτό ο Βαρθολομαίος το ξέρει καλά.
Ο Χριστιανισμός δεν είναι κατηχητισμός, δεν είναι προσκοπισμός, δεν είναι μια αποστεωμένη φιλανθρωπία,δεν είναι ένας επαγγελματοποιημένος σαμαρειτισμός.
Δεν σε καλεί η Εκκλησία να γίνεις καλός, άλλωστε άνθρωποι άθεοι ή ποικίλων ιδεολογιών και θρησκειών μπορούν να είναι χίλιες φορές καλύτεροι από τον ”καλό χριστιανό”, που δικαίως η κοινωνία ως motto αποτυχημένο καγχάζει.
Ο χριστιανισμός σε καλεί να γίνεις όχι καλός αλλά άγιος.., «άγιοι γίνεσθε ότι εγώ άγιος ειμί».
Πως; θεούμενος! Από αγάπη για τον Άλλον… «έλεον θέλω και ου θυσία». Ο Θεός μας θέλει εύσπλαχνους…
Γι’ αυτό και ο Απ. Παύλος διακηρύττει «μείζων των αρετών η αγάπη» και ο Ευαγγ. Ιωάννης: «ο Θεός αγάπη εστί».
Ο Πατριάρχης δεν μας διαπαιδαγωγεί ως κατηχητόπουλα, είναι από μόνος του ένα φυτώριο Αγίων! Δεν είναι μαξιμαλισμός, αυτός είναι ο μόνος Χριστιανισμός…
Βαρθολομαίος ναι, γιατί ο Βαρθολομαίος είναι δεσπότης, έχει το απαραίτητο εκτόπισμα, δεν είναι φυτευτός, δεν είναι μία εκκλησιαστική καρικατούρα της εξουσίας, δεν είναι βαλτός! Δεν υπήρξε ποτέ βαλτός.
Ακόμη κι όταν έχασε το μέτρο στη διαμάχη του με τον Χριστόδουλο. Πάλι ως Βαρθολομαίος έκανε ο,τι έκανε και όχι ως βαλτός του Σημίτη, όπως έλεγαν τότε. Γιατί ο Βαρθολομαίος μπορεί και πατάει γερά στα πόδια του.
Είναι προσωπικότητα με ηγετική φυσιογνωμία… ένας ευφυής και πολυπράγμων.
Οι ημέρες που διερχόμενα είναι παμπόνηρες και η σιωπή θα ήταν υπεκφυγή. Το εκκλησιαστικό κατεστημένο επίσης το συμφέρει να εχει ως ηγέτη του τον Βαρθολομαίο γιατί θα είχε καταρρεύσει αν δεν είχε ανανεωθεί χάρη στον Βαρθολομαίο, με την πιο γνήσια και αυθεντική εκδοχή.
Οι καταστάσεις που ζούμε είναι οριακές…..
Μπορει να μην αρέσει σε μερικούς που έχει άποψη και την λέει… Ακόμη και το.. «σκασίλα μας» που είπε, δεν το είπε τυχαία! Ήξερε που στόχευε! Αλλά αυτός είναι ο Βαρθολομαίος… και χάρη σε αυτόν, το Πατριαρχείο λάμπει ως η επτάφωτος λυχνία! Εμείς μένει να το στηρίζουμε και να το αγαπάμε και να δεχόμαστε το φως του.
