Του π. Ηλία Μάκου
Η ιστορική μάχη των Σουλιωτών και Παρασουλιωτών (Λακκιωτών) στη θέση Μπογόρτσα του χωριού Άσσου Πρέβεζας, όπου τον Αύγουστο του 2021, αναγέρθηκε μνημείο, τιμήθηκε και φέτος, στις 18 Απριλίου, 202 χρόνια μετά.
Εψάλη δοξολογία στο ναό αγίου Γεωργίου της Κοινότητας του Άσσου, ενώ στον χώρο του Μνημείου έγινε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων.
Ο Δήμαρχος Ζηρού Νικόλαος Καλαντζής,κατά τον χαιρετισμό του, αναφέρθηκε στη σημασία που έχουν η ανάδειξη της τοπικής ιστορίας, η απόδοση φόρου τιμής στους πεσόντες αλλά και η απόδοση τιμών σε όλους όσοι αγωνίστηκαν για την πατρίδα και ελευθερία. Έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο γεγονός της νίκης της Μπογόρτσας και στο πόσο επηρέασε στη συνέχεια την έκβαση της ελληνικής επανάστασης.
Για το Μνημείο, σημείωσε ότι αποτελεί ήδη σημείο αναφοράς αλλά και συμβολισμού για την περιοχή.
Ο πρόεδρος της Κοινότητας του Άσσου Κων/νος Κατσάνος υπογράμμισε τη σημασία της ανάδειξης και προβολής της Μάχης της Μπογόρτσας.
Παραβρέθηκαν εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εκπρόσωποι συλλόγων και φορέων, υποψήφιοι Βουλευτές, εκπρόσωποι των Σωμάτων Ασφαλείας και αρκετοί κάτοικοι της Κοινότητας αλλά και της ευρύτερης περιοχής.
Ως προς το ιστορικό της μάχης τη νύχτα της 18ης Απριλίου – λίγες μέρες μετά το Πάσχα – του 1821, στο ύψωμα της Μπογόρτσας – Βογόριτσας, όπου υπήρχε Τούρκικο κάστρο, Σουλιώτες και Παρασουλιώτες (Λακκιώτες), με αρχηγούς το Νότη Μπότσαρη, το Μάρκο Μπότσαρη και το Γιώργο Δράκο, επιτέθηκαν κατά των Τούρκων, καθοδηγούμενοι από τους κατοίκους του χωριού Άσσου.
Ο Γιώργος Δράκος κάλεσε τους Τούρκους να παραδώσουν τα όπλα, αλλά δεν το έκαναν.
Ακολούθησε μάχη σκληρή μάχη, που διήρκησε δυόμισι ώρες, από τις δέκα το βράδυ μέχρι μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα και την επόμενη ημέρα από την 10η πρωινή έως την 3η απογευματινή.
Τελικά οι Τουρκαλαβανοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το κάστρο, έχοντας 50 περίπου νεκρούς και πολλούς τραυματίες, ενώ από τους Σουλιώτες υπήρξαν 11 νεκροί και 27 πληγωμένοι.
Οι αγώνες των Σουλιωτών ωφέλησαν ανυπολόγιστα την υπόθεση της νεοελληνικής αναγέννησης, γιατί συγκλόνισαν την ανθρωπότητα και έθρεψαν τα φιλελληνικά αισθήματα της, με την πίστη ότι ήταν άξιοι της λευτεριάς. Αλλά και έδωσαν θάρρος και αυτοπεποίθηση στους σκλαβωμένους Έλληνες για το δίκαιό τους και τον τελικό θρίαμβο του αγώνα τους.
Οι Σουλιώτες, τόσα χρόνια μετά, παραμένουν στην ελληνική ιστορία και μνήμη ως οι ήρωες, που καταυγάζουν τις ψυχές με το φωτοβόλο άστρο της ανδρειοσύνης τους, και είναι ικανοί να παραδειγματίσουν τις παρούσες και τις μέλλουσες γενεές σε υψηλά ιδεώδη και σε μεγάλα έργα, άξια της ιστορίας τους και άξια του παρελθόντος τους.
