Επιθετικά έρχεται στη ζωή μας η τεχνητή νοημοσύνη, σαν αποτέλεσμα της ψηφιακής ηλεκτρονικής επανάστασης… Και πάει να αντικαταστήσει το μυαλό μας, ενεργώντας για μας πριν από μας. Και να καταργήσει πολλές θέσεις εργασίες, για εκατομμύρια γίνεται λόγος (το πως θα δημιουργήσει νέες, σύμφωνα με όσα διατείνεται ο εμπνευστής της, δεν προκύπτει σαφώς).

Βέβαια, η τεχνητή νοημοσύνη, μπορεί να φανεί και χρήσιμη σε διάφορους τομείς.  Όπως η υγεία, καθώς είναι σε θέση να βοηθήσει καθοριστικά τους ιατρούς στη θεραπεία χρόνιων ασθενειών. Όπως η παροχή ευρέου φάσματος  γνώσεων και πληροφοριών. Όπως  η ανάπτυξη διαφόρων εφαρμογών. Όπως η συμβολή της στη μείωση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.  Όπως η μείωση των τροχαίων ατυχημάτων και δυστυχημάτων.

Αν όμως στην ανάπτυξη και στην εφαρμογή της δεν υπάρχει συντονισμένος και οργανωμένος έλεγχος, μπορεί να αποδειχθεί πολλαπλά επικίνδυνη.

Και δεν το λέμε εμείς, αλλά ο ίδιος ο εφευρέτης της Σαμ Άλτμαν, ο οποίος  έκρουσε όσο πιο δυνατά μπορούσε έναν μεγάλο κώδωνα κινδύνου: «Αν η τεχνητή νοημοσύνη πάρει τον λάθος δρόμο, τότε ‘τη βάψαμε’ όλοι μας. Πρέπει να δράσουμε από κοινού, ώστε να προλάβουμε αυτό το ενδεχόμενο».

Μεγάλη, λοιπόν, η συζήτηση, όπως και πολλές οι απορίες και τα διλήμματα, γύρω από την τεχνητή νοημοσύνη. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ένα πράγμα, ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο μυαλό, έχει και ψυχή, που δεν μπορεί να την πετάξει στα αζήτητα, για τότε θα παύσει να είναι άνθρωπος.

Πραγματικά αισθάνομαι την ανάγκη να φωνάξω, θα με ακούσει κανείς άραγε, ότι θέλω να παραμείνω άνθρωπος και να μη γίνω ρομπότ!

Σαφώς καλή και απαραίτητη η τεχνολογική πρόοδος, αλλά ο υπεράνθρωπος σκοτώνει τον άνθρωπο. Ας μην αφήσουμε τα επιτεύγματά μας να μας μηδενίσουν και να μας ρίξουν σαν άχρηστους στον σκουπιδοτενεκέ του μηδενός.

Όταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο φύγουμε μακριά από την καρδιά μας και μετατραπούμε σε τεχνητά “αντικείμενα”, ας σκεφτούμε ότι αυτό αποτελεί ολική υποταγή μας σε άγνωστα “αφεντικά”.

Η λογική, πολύ περισσότερο η τεχνητή, είναι δύναμη σχετική. Δεν μπορεί από μόνη της να εξαντλήσει την ύπαρξή μας, δεν μπορεί να επισημάνει και να στηρίξει την πρέπουσα αξία του ανθρώπου. Μέσα στη διάλεκτο της λογικής βρίσκεται ο εγωισμός, που δείχνει πόσο κλειστοί και πεπερασμένοι είμαστε, πόσο το εγώ είναι αυτοτελές και αποχωρισμένο  από τον υπόλοιπο κόσμο, έμψυχο και άψυχο, που μας περιβάλλει. Πόσο ακολουθεί τη δική του αποκλειστική μοίρα. Και δεν μας συμφιλιώνει με την ζωή, αλλά μας αποξενώνει από τη ζωή.

Για να ξεφύγουμε από  τον κλοιό της λογικής της σάρκας και της συμπιεστικής πραγματικότητας, είναι ανάγκη να μεταπηδήσουμε στη λογική του πνεύματος, νιώθοντας την ανάγκη της βαρυσήμαντης για τη μοίρα μας κίνησης να μεταθέσουμε το κέντρο των πράξεών μας στην ψυχή μας. Και αυτή η μεταπήδηση, βιώνεται ως ελεύθερη και πραγματική ζωή.

Ναι, λοιπόν, υπό αυστηρούς όρους στην τεχνητή νοημοσύνη, χωρίς, όμως, να αρνηθούμε την ψυχή μας. Γιατί όποιος αρνείται την ψυχή του, αρνείται τον εαυτό του, αρνείται την αξιοπρέπειά του, αρνείται την ελευθερία του, αρνείται τον κόσμο όλο.

Θα πάρουμε λαθεμένο δρόμο αν δώσουμε προτεραιότητα στην τεχνητή νοημοσύνη σε βάρος της ψυχής, γιατί δεν θα μπορέσουμε να σηκώσουμε τον άνθρωπο πάνω από το χώμα!