Του π. Ηλία Μάκου
Τελετή για το ολοκαύτωμα του Κεφαλόβρυσου από τους Γερμανούς έγινε το Σάββατο 10 Ιουλίου στο κχωριό του Πωγωνίου Κεφαλόβρυσο, όπου τιμήθηκε η μνήμη 22 θυμάτων, που κάηκαν ζωντανά.
Ο Μητροπολίτης Κονίτσης Ανδρέας τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο Πεσόντων, ενώ κεντρικός ομιλητής ήταν ο πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας και Χριστιανικού Πολιτισμού της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης Κων/νος Χρήστου, ο οποίος, με μια εξαιρετική ομιλία του, αναφέρθηκε στο νόημα και στην έννοια της αντίστασης και της θυσίας στη νεότερη ελληνική ιστορία.
Παρών ήταν ο πρόεδρος της Βουλής Κων/νος Τασούλας, που κατέθεσε και στεφάνι, ο οποίος στο χαιρετισμό του τόνισε ότι “ενθυμούμενοι εκείνους, που θυσιάστηκαν για την ελευθερία και χτίζοντας μια ζωή ειρηνική και με προκοπή, θα αποτρέψουμε την επανάληψη τέτοιων φαινομένων».
Χαιρετισμούς απηύθυναν, ενώ κατέθεσαν και στεφάνια, και οι: Περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέκος Καχριμάνης, βουλευτής Ιωαννίνων της Ν.Δ. Μαρία Κεφάλα, βουλευτής Ιωαννίνων του ΣΥΡΙΖΑ Μερόπη Τζούφη, δήμαρχος Πωγωνίου Κων/νος Καψάλης, πρόεδρος της κοινότητας Κεφαλοβρύσου Κων/νος Μεντής, πρόεδρος της Βλάχικης Αμφικτιονίας Μιχάλης Μαγειρίας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο δήμαρχος Πωγωνίου Κων/νος Καψάλης έθεσε ευθέως θέμα Γερμανικών αποζημιώσεων, τονίζοντας “έχουμε την ηθική, κι όχι μόνο, υποχρέωση να συνεχίζουμε να διεκδικούμε το ελάχιστο, που είναι η καταβολή των γερμανικών αποζημιώσεων».
Ως προς το ιστορικό του ολοκαυτώματος το μεσημέρι του Σαββάτου της 10ης Ιουλίου 1943 ο 6ος λόχος του 2ου τάγματος του 98 συντάγματος της «Εντελβάις», με διοικητή τον υπολοχαγό Μίχαελ Παίσιγκερ, εισέβαλε στο Κεφαλόβρυσο, συλλαμβάνουν όσους συναντούν μπροστά τους.
Η τραγωδία ολοκληρώνεται τις επόμενες ώρες, καθώς οι Γερμανοί οδήγησαν τους 22 συλληφθέντες μέσα σε 2 σπίτια και τους καίνε ζωντανούς, ενώ το Κεφαλόβρυσο παραδίδεται στις φλόγες, στο πλιάτσικο και στην καταλήστευση και μένουν τα αποκαΐδια των κτισμάτων.
Η θυσία των Ελλήνων στα χρόνια της Κατοχής σε κάθε σημείο της Ελλάδας έδειξε ότι ένας είναι ο δρόμος, της σωτηρίας ο δρόμος, του ηθικού χρέους ο δρόμος, του πολιτισμού ο δρόμος. Αυτός της ελευθερίας.
Γιατί η γνήσια ελεύθερη ζωή είναι ο καλύτερος φύλακας απ’ ότι μας αιχμαλωτίζει και μας υποδουλώνει και μας κάνει ανδράποδα οικτρά και αξιολύπητα.
