Γειά σου γιαγιά των Μεστών, ποιός τη χάρη σου.
Ναι κλάψαμε, ο θάνατος είναι αιώνιος χωρισμός, αλλά ποιος είναι, ποιος θα μείνει αθάνατος;
Πόσοι γιαγιά έχουν την χαρά να πλησιάσουν σχεδόν τον αιώνα, όρθιοι και με τα μυαλά τους 400; Να τραγουδήσουν την χαρά και την λύπη και να την διασώσουν στις επόμενες γενιές. Να τιμήσουν το χωριό τους, την πατρίδα τους, να τους αγαπούν και να τους σέβονται όλοι;
Ποιος γιαγιά Μαριάνθη των Μεστών και της Χίου όλης, είχε την τιμή να τον κηδέψουν με τραγούδια, να τον ξεπροβοδίσουν με την λαλιά και τα ακούσματα της παράδοσης μας, να κλάψουν γι’ αυτόν σε στίχους;
Ποιος γιαγιά είχε την τιμή να ακούσει κι΄ας μην ακούς εσύ πιά στη γη, αυτά τα λόγια του Νικόλα Σαραντινούδη (Αγάς) στην κατάμεστη Εκκλησιά του Ταξιάρχη;
Ας έχουν όλοι μας αυτό το τέλος. Ας κρατήσουμε το ΜΑΘΗΜΑ ζωής της γιαγιάς Μαριάνθης. ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ μέχρι το τέλος.
Ακολουθεί ο επικήδειος του Νικόλα.
«Άρχεψε γλώσσα μου έρχεψε και χείλη μου μελέτα».
Μ’ αυτά τα λόγια σε μάθαμε μ’ αυτά τα λόγια σε θυμόμαστε.
Και φυσικά όχι μόνο με αυτά.
Τα στιχάκια σου, τα τραγούδια σου, οι ιστορίες σου, τα διηγήματα σου, οι θρύλοι σου, όλα αυτά αμέτρητα, άπειρα, τεράστια παρακαταθήκη στην παράδοση μας, στις νέες γενιές.
Το τραγούδι σου της Μαστίχας με την γλυκιά σου λαλιά καλωσορίζει τους επισκέπτες στο Μουσείο Μαστίχας και θα ταξιδεύει στους αιώνες υπενθυμίζοντας σε όλους ποια ήσουνα.
Διάλεξες να φύγεις σήμερα, λίγο πριν την καθαρή Δευτέρα. Είμαι σίγουρος ότι είχες το σχέδιο σου. Θα πας πάνω να τους βάλεις όλους στην σειρά, να κάνετε τον δετό και όλοι μαζί να μας προσέχετε από εκεί πάνω την καθαρή Δευτέρα και κάθε μέρα.
Είναι άνοιξη, θα μπεις στην αγκαλιά της γης , στην σκιά του Ταξιάρχη ανάμεσα στα αγριολούλουδα, όπως λέει ο φίλος σου ο Τζούμας.
Στα λουλούδια που τόσο λάτρευες.
Για μένα, για μας όλους, δεν έχεις φύγει γιαγιά Μαριάνθη, θα σε βλέπω κάθε πρωί στον τρικυκάδο όρθια στην βεράντα να τραγουδάς στα λουλούδια σου και να μου φωνάζεις. «Έλα βρε να πιείς μια».
Η αγάπη σου για το χωριό μας και την παράδοση μας απαράμιλλο παράδειγμα για όλους εμάς τους νεότερους.
Μπορεί σήμερα η γλυκιά σου λαλιά να σίγασε αλλά δεν σώπασε. Θα ηχεί πάντα στα αυτιά μας σαν ουράνια μελωδία στο κάθε τραγούδι που έχεις πει, στο κάθε στιχάκι που έχεις απαγγείλει.
Όχι δεν έφυγες γιαγιά Μαριάνθη κι΄ούτε θα φύγεις ποτέ. Άνθρωποι σαν εσένα είναι ανάγκη να μένουν αιώνια εδώ
Κι’ εσύ θα μείνεις. Η μορφή σου, η φωνή σου, το πνεύμα σου, θα είναι πάντα ανάμεσα μας.
Καλό ταξίδι στο φως γιαγιά μας.
Χαιρετισμούς σε όλους εκεί πάνω.
Καλή ξεκούραση.»
Υ.Γ: Το τελευταίο τραγούδι στην γιαγιά μας ακούστηκε από τα χείλη του Σάκη Πιπίδη και την γλυκιά φωνή της κόρης του Κυριακής.
Ακούστε όλοι ειδικά την μικρή. Είμαστε σίγουροι ότι… πέθανε η γιαγιά Μαριάνθη;
ΠΗΓΗ: alithia.gr
