🔺Ανάλυση:Σωτήρη Μ. Τζούμα 

Ένα φαινομενικά ταπεινό, μεστό αλλά με 

θεολογικές  ακροβασίες και ιστορικές ανακρίβειες  κείμενο του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαΐου – εκ των δελφίνων του Αρχιεπισκοπικού θρόνου της Κύπρου-  ήλθε να ταράξει τα εκκλησιαστικά μας πράγματα. 

Ο τίτλος του –Σε νέα αχαρτογράφητα νερά έντασης η Ορθοδοξία-αν και αλληγορικός, αποδείχθηκε  ρηχός για να δικαιώσει τον στόχο του  συντάκτη του. 

Και ασφαλώς ένα τέτοιο προκλητικό κείμενο δεν διέλαθε της προσοχής του οξύνους, διεισδυτικού και ευφυούς Σεβ. Μητροπολίτου Δράμας κ. Παύλου, ο οποίος και δεν το άφησε ασχολίαστο. Με ένα τεκμηριωμένο από κάθε άποψη – ιστορική, θεολογική και πνευματική- κείμενο, ο φιλίστωρ Επίσκοπος της ακριτικής Δράμας- μόνος από τόσους ορθόδοξους Επισκόπους-διασώζει το κύρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου,ανατρέπει τα σαθρά επιχειρήματα του φιλόδοξου αρθρογράφου και στηρίζει και συμπαρίσταται στο προσφάτως βαλλόμενο, λόγω ρωσικής εισπήδησης (λέγε καλύτερα πραξικοπηματικής επιδρομής) δευτερόθρονο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. 

Ο τίτλος του κειμένου του Σεβ. Δράμας αρκούντως αποστομωτικός με την πρώτη ανάγνωση: «Τα χαρτογραφημένα απόνερα». 

Ο Σεβ. Δράμας με σοβαρότητα και περίσσευμα ιστορικής γνώσης με παραπομπές   κονιορτοποιεί τα δήθεν εκκλησιολογικά- βαρέων βαρών- επιχειρήματα του Αγίου  Ταμασού και του θυμίζει με συγκεκριμένα παραδείγματα τα εγκλήματα των Ρώσων με την ανοχή –αν όχι προτροπή- της Ρωσικής Εκκλησίας,  όχι τα χθεσινά  και τα σημερινά αλλά τα προ αμνημονεύτων ετών συντελούμενα, τα οποία σημάδεψαν τον ορθόδοξο χάρτη. 

 Γνωρίζει πολύ καλά ο Άγιος Δράμας, όπως όλοι όσοι ασχολούμαστε με την εκκλησιαστική μας ζωή,  τα περί ρωσικών…επενδύσεων και επεκτάσεων στην Μεγαλόνησο και δεν τα επισημαίνει απλώς αλλά   κρούει παράλληλα  τον κώδωνα του κινδύνου για τον ρωσικό επεκτατισμό. 

Ο Σεβασμιώτατος βέβαια μας έχει δώσει πολλές φορές   δείγματα της δυνατής γραφίδας του και προ παντός της  εκκλησιολογικής, εκκλησιαστικής, θεολογικής, εθνικής και πατριωτικής συνειδήσεως του. Και είναι από τους Ιεράρχες που έχουν λόγο και μάλιστα το ναι είναι ναι και το όχι όχι! Είδος εν ανεπαρκεία  και προς εξαφάνιση  στις μέρες μας! 

Ωστόσο είναι θλιβερό πως είναι δυνατόν Ιεράρχες της Κύπρου  και δη ο Άγιος Ταμασού  να τάσσεται υπέρ των  Ρώσων, μετά τα τόσα εγκλήματα που έχει διαπράξει  η Ρωσική Εκκλησία; 

Πριν από ακριβώς ένα χρόνο, ο αγιώτατος Πατριάρχης πασών των Ρωσιών Κύριλλος  είχε εκφραστεί με πολύ υποτιμητικά λόγια για τον πρώτο της Ορθοδοξίας, τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη. Δεν «γύριζε» καν η γλώσσα του να τον αποκαλέσει «Οικουμενικό». Όχι γιατί δεν μπορεί να το πει αλλά γιατί το φθονεί και φιλοδοξεί να το υφαρπάξει και αυτό όπως έκανε και με τους Ιερείς του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Δυστυχώς έχουν μάθει να αγοράζουν τα πάντα τοις μετρητοίς αλλά όχι και θεσμούς θεμελιωμένους από Οικουμενικές Συνόδους! 

Στα ίδια ίχνη και η συμπεριφορά του γυρολόγου Μητροπολίτου Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνος ο οποίος θα πρέπει κάποτε να δικαστεί και να τιμωρηθεί για τις αμετροεπείς πράξεις του και τις ύβρεις που έχει εκστομίσει κατά του Οικουμενικού Πατριάρχου. Και να είναι βέβαιος ότι θα έλθει η ώρα της νέμεσης!  

Ας μας βρουν οι υπέρμαχοι της Ρωσικής Εκκλησίας Κύπριοι Ιεράρχες, έναν-έστω έναν-  Ιεράρχη  του κλίματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου  που να έχει εκστομίσει  ύβρεις ή περιφρονητικές εκφράσεις κατά του Πατριάρχου Κυρίλλου. Κανείς! 

Και αυτό δεν είναι ένδειξη αδυναμίας ή φόβου αλλά διαφορά δύο Εκκλησιών και δύο κόσμων εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους και στην ανατροφή και στις αρχές που τις διέπουν. 

Το Φανάρι διδάσκει εκκλησιολογικό ήθος και η Ρωσία διδάσκει το πατάτε επί πτωμάτων! 

Δύο κόσμοι που δεν τέμνονται πουθενά παρά  μόνο στην κοινή  ορθόδοξη υπόσταση τους. Πουθενά αλλού. 

Πάντως Άγιε Ταμασού αν έχετε  τέτοιους φίλους , τι τους θέλετε  τους εχθρούς; 

Αλήθεια τι σας  γοητεύει πια στους Ρώσους; 

Οι κρεμμυδόσχημοι τρούλοι και τα άσπρα επανωκαλύμαυχα  τα οποία μάλιστα 

λανσάρετε σε ένα νησί με ματωμένα από τις θυσίες χώματα και με Αγίους προερχόμενους εκ  της ασκήσεως και εκ του ασκητικού  ορθοδόξου Μοναχισμού; Και το κακό είναι ότι σε αυτές τις δοξασίες λίγο απέχει και ο παραδοσιακός κατά τα άλλα Άγιος Λεμεσού! Κρίμα! 

 Εμείς- χωρίς αυτό να αποτελεί σημείο κομπασμού ή προϊόν εθνοφυλετισμού ή ρατσισμού-  εμείς  δώσαμε στους Ρώσους τα φώτα. 

 Οι Έλληνες Μακεδόνες ιεραπόστολοι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος με ευλογία του Πατριάρχου Μεγάλου Φωτίου έδραμαν προς Βορρά και φώτισαν τους Σλάβους, τους έμαθαν γράμματα, τους μίλησαν για την Ορθοδοξία. Πώς είναι δυνατόν να ζηλεύουμε την ασχετοσύνη τους με την παράδοση; 

Πώς γίνεται η θυγατέρα να θέλει να είναι πιο ζηλευτή από την μάνα; 

Και μη ξεχνάμε πως δεν είναι λίγοι οι αδελφοί Κύπριοι, που διερωτώνται ποιοί μπορεί να είναι ο αντικειμενικοί σκοποί που εξυπηρετεί η ανέγερση ρωσικού τύπου Ναών στην μαρτυρική μας Κύπρο και πώς ο ρωσικός επιχειρηματικός κόσμος συνεργάζεται τόσο άψογα με το Ρωσικό Πατριαρχείο και φυτρώνουν παντού… κρεμμυδάκια; 

Πιστεύουμε ο Άγιος  Ταμασού να ανάγνωσε το βαρυσήμαντο κείμενο του Μητροπολίτη Δράμας και να τον βοήθησε όχι για να αναθεωρήσει τις απόψεις του αλλά για να σχηματίσει ολοκληρωμένη άποψη και εικόνα ώστε όταν γράφει να μην εκτίθεται! 

Και αν θέλει να ξαναγίνει σεβαστός στους εν Ελλάδι φίλους του ας ανακαλέσει τα γραφόμενά του. Οι γενναίοι ξέρουν και κάνουν όταν πρέπει και  όπισθεν ολοταχώς! Αλλιώς αυτό που φαίνεται μπροστά τους ως γη της επαγγελίας είναι γκρεμός…!  

🔹Ιδού το κείμενο  του Σεβ. Δράμας κ.Παύλου  με το οποίο απαντά στον Παν. Ταμασού κ. Ησαία- το κείμενο του οποίου έχουμε αναρτήσει  προ ημερών και εξακολουθεί να υπάρχει στην ιστοσελίδα μας. 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΥ

ΤΑ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ ΑΠΟΝΕΡΑ

«Ὁ Ἡσαΐας· Λούσασθε καὶ καθάρθητε, φάσκει,
τὰς πονηρίας ἔναντι ἀφέλεσθε Κυρίου»
(β΄ τροπάριον θ΄ ᾠδῆς Θεοφανείων)

Ἄμετρη θλῖψι μοῦ προεξένησε δημοσιευθὲν ἄρθρον ἀδελφοῦ Μητροπολίτου τῆς Κύπρου στὸ ἱστολόγιο «Ῥομφαία» ἀνήμερα τῶν Θεοφανείων, μὲ ἀφορμὴ τὰ συμβαίνοντα στὸ κανονικὸ ἔδαφος τοῦ παλαιφάτου Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας. Θεωρῶ ἀναγκαῖον νὰ καταθέσω δημοσίως τὰ κάτωθι.

1) Ἔκδηλος εἶναι ἡ ὑποτίμησις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς θέσεως αὐτοῦ ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ. Λυπηρότατον ὅτι ἐκφέρονται αὐτοῦ τοῦ πνεύματος ἀπόψεις ἀπὸ Κύπριον ἐπίσκοπον. Καὶ νὰ σκεφθῇ κανεὶς πόσα ὑποφέρει εἰς τὸ διηνεκὲς τὸ μαρτυρικὸν Φανάρι, καὶ κυρίως ἡ Ῥωμηοσύνη τῆς Πόλης, χάριν τῆς Κύπρου… Εὐτυχῶς ὁ νουνεχὴς Ἀρχιεπίσκοπος καὶ βαθύτατα ἐνσυνείδητοι ἱεράρχαι τῆς Μεγαλονήσου, περισώζουν τὴν ἀξιοπρέπεια τῆς ἐν Κύπρῳ Ἐκκλησίας. Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον εἶναι ὁ στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὡς τοιοῦτον, εἶναι πανσέβαστον καὶ ὑπὸ τοῦ ῥωσικοῦ λαοῦ. Δὲν τὸ σέβονται διαχρονικῶς οἱ ὁπαδοὶ τοῦ πανσλαυϊσμοῦ.

2) Εἰς τὰ γεωπολιτικὰ παίγνια συγκαταλέγονται τὰ λευκὰ ἐπιῤῥιπτάρια, οἱ σλαυϊκοὶ μανδύες καὶ οἱ φαραωνικοῦ τύπου κρεμμυδόσχημοι τροῦλλοι σ’ ἕνα νησὶ ποὺ ἐπιθυμεῖ ν’ ἀποκτήσῃ μία ἐκκλησιαστικὴ «ντίσνεϋλαντ» ῥωσικοῦ ὕφους, καὶ μία ἀκόμη ξένη βάσι ἄλλου τύπου (ἔτσι, γιὰ ποικιλία· διότι ἡ βρεττανικὴ δὲν ἀρκεῖ)…

3) Ἡ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ἀντικανονικὴ ῥωσικὴ εἰσπήδησις δὲν εἶναι «ξεκάθαρη παρενέργεια» τοῦ Οὐκρανικοῦ ζητήματος, ἀλλὰ ξεκάθαρη φανέρωσις τῆς συγχρόνου ἐκφράσεως τοῦ πανσλαυϊσμοῦ. Καὶ ἐξηγοῦμαι:

Πρὸ ἑνὸς καὶ ἡμίσεως αἰῶνος, ἡ ἐν Καΐρῳ Ἀμπέτειος Ἑλληνικὴ Σχολὴ ἐδέχθη ἐπιθέσεις βουλιμικὰς ὑπὸ «ἀποστόλων» τοῦ πανσλαυϊσμοῦ. Ἡ Σχολὴ αὐτὴ ἀπὸ τοῦ ἔτους τῆς ἱδρύσεως αὐτῆς (1861) ἐξέφραζε διὰ τῆς παιδείας τὴν ζωτικότητα τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ ἑλληνισμοῦ. Εἰς μίαν, λοιπόν, χώραν μὴ δυναμένην νὰ ἐξυπηρετήσῃ ῥωσικὰ συμφέροντα (μὴ ἀντιμαχομένην δὲ πολιτικῶς καὶ ἐθνολογικῶς αὐτά), τί ζήτημα «πολύκροτον» ὑπῆρχε τότε, ὥστε νὰ ὑπονομευθοῦν οὕτω δολίως τὰ θεμέλια τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Θρόνου; Οἱ προαναφερθέντες «ἀπόστολοι» ἐπέδειξαν κακοήθη ἀσέβειαν πρὸς τοὺς ἱεροὺς κανόνας (προφανῶς κληρονομικῷ δικαίῳ συνεχίζουν καὶ οἱ τωρινοί…) καὶ προκλητικὴν ἀπείθειαν καὶ παρακοὴν πρὸς τὸν ἐλέγξαντα αὐτοὺς κυριάρχην Ἀρχιεπίσκοπον διὰ τὴν ἐν τῇ

ξένῃ ἐκκλησιαστικῇ δικαιοδοσίᾳ εἴσοδόν των· μάλιστα ἐδήλουν ὅτι δὲν ἀναγνωρίζουν Πατριάρχην Ἕλληνα! Ἐκφεύγει τῆς παρούσης ἡ ἐν λεπτομερείαις ἀναφορὰ δι’ ὅσα τότε κατηργάσθησαν «οἱ εὐγνώμονες παῖδες» τοῦ βοῤῥᾶ διὰ τὸν ἐξαραβισμὸν τοῦ δευτεροθρόνου Πατριαρχείου τῆς Ὀρθοδοξίας.

«Ὅλα καταδεικνύουν ὅτι τελικὴ ἐπιδίωξις εἶναι ἡ ἀπομόνωσις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, πρὸς εὐχερεστέραν αὐτοῦ εἰς τὸ μέλλον ἅλωσιν»· τοῦτο διαπιστωτικῶς ἐτόνιζε μελέτη δημοσιευθεῖσα ἐν Ἀθήναις τὸ 1906, περιλαμβάνουσα λεπτομερέστατα ὅσα οἱ πανσλαυϊσταὶ πονηρεπιπονήρως διενήργουν ἐν τοῖς ὁρίοις τῶν πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων, ἐν τῇ καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῇ. Οὐ τοῦ παρόντος, βεβαίως, αὐτὰ τὰ «ὅσα» νὰ καταγραφοῦν. Ἐπιλείψει γάρ με ὁ χρόνος διηγούμενον.

Γινώσκει ὁ Πανιερώτατος τί ὑπέστη τὸ γένος τῶν Ῥωμηῶν ἀπὸ τὶς ψευδοπροφητείες τοῦ Ἀγαθαγγέλου; Τί ὑπέστη κατὰ τὰ Ὀρλωφικά; Τί ὑπέστη τὸ Ἅγιον Ὄρος (ὅρα π.χ. τὴν περισπούδαστον πραγματείαν τοῦ ἁγίου Δανιὴλ τοῦ Κατουνακιώτου) ἀλλὰ καὶ τί ὑφίσταται εἰσέτι; Γινώσκει τί ὑπέστη τὸ Πατριαρχεῖον Ἀντιοχείας διὰ τοῦ βιαίου ἐξαραβισμοῦ; Τί ὑπέστη τὸ Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων; Τί ὑπέστη καὶ τί ὑφίσταται τανῦν τὸ Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας; Γινώσκει πῶς ἐκλάπη ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Σινᾶ ὁ ἀρχαιότερος χειρόγραφος κῶδιξ τῆς Ἁγίας Γραφῆς; Πῶς ἱδρύθη τὸ βουλγαρικὸν κράτος, ἐπὶ σκοπῷ ὅπως κατέλθῃ ἡ «ἁγία Ῥωσσία» εἰς τὰ θερμὰ ὕδατα τῆς Μεσογείου; Γινώσκει τὴν φυλάκισιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου (Β΄ τοῦ Τρανοῦ) πρὸς ἀναγνώρισιν στανικῷ τῷ τρόπῳ πατριαρχικῆς ἀξίας εἰς τὸν ἐπίσκοπον Μόσχας; Καὶ πολλὰ ἄλλα, ἅτινα ἡ Ἱστορία καταγράφει καὶ καταγγέλλει;

Δυστυχῶς, δὲν εἶναι νέα οὔτε καὶ ἀχαρτογράφητα τὰ νερὰ τῆς ἐντάσεως, ὅπως ἐγράφη. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία εἶναι γεμάτη τοιούτων μελανῶν σελίδων. Οἱ φιλίστορες γνωρίζουν. Ὅπως ἐπίσης γνωρίζουν ὅτι ἡ νῦν ὑπὸ πολλῶν ἀπαιτουμένη νὰ συνέλθῃ «Σύναξις Προκαθημένων», ἤδη ἐγένετο εἰς τὸ Κολυμπάρι πρὸ ὀλίγων μόλις ἐτῶν· ἀλλὰ κάποιοι ἀπηξίωσαν νὰ προσέλθουν, τί ἄραγε φοβούμενοι;

Τελικά, πόση σοφία ἐμπεριέχει ἡ ποντιακὴ παροιμία ποὺ λέει: «Τὸν λύκον τετραβαγγέλιζαν κι’ ἀτὸς ἔλεεν· τῇ ποπᾷ τ’ ἀρνίᾳ μέρ’ εἶν;» (τὸν λύκο ἐξόρκιζαν κι αὐτὸς ἔλεγε· τοῦ παπᾶ τ’ ἀρνιὰ ποῦ εἶναι;).