Συγκίνηση στον εορτασμό του ναού του αγίου Σπυρίδωνα στο Μπεράτι, που ήταν αποθήκη!

Του π. Ηλία Μάκου

Η εορτή του Αγίου Σπυρίδωνα στην Αλβανία τιμήθηκε με λαμπρότητα, αφού και στη γειτονική χώρα τον θαυματουργό Επίσκοπο ευλαβούνται ιδιαίτερα οι Ορθόδοξοι.

Μάλιστα πολλοί είναι εκείνοι, που στη διάρκεια του χρόνου, αλλά και ανήμερα της εορτής του, ταξιδεύουν στην Κέρκυρα για να προσκυνήσουν το σκήνωμά του.

Στον ιστορικό ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, στο Μπεράτι Αλβανίας, που τα χρόνια του αθεϊστικού καθεστώτος είχε μετατραπεί σε αποθήκη, την παραμονή της εορτής εψάλη εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας και ανήμερα όρθρος και θεία λειτουργία, όπου ιερούργησε ο Μητροπολίτης Απολλωνίας και Φίερι Νικόλαος.

Κάθε φορά, που εορτάζει ο ναός αυτός, αλλά και γενικά, όταν λειτουργείται, η συγκίνηση λειτουργών και πιστών είναι εμφανής.

Εόρτασαν, μεταξύ άλλων, οι ναοί του Αγίου Σπυρίδωνα στους Δρυμάδες Χειμμάρας, στο Κηπαρό Χειμμάρας, στη Βρίνα των Αγίων Σαράντα, στο Βουνό Χειμμάρας, στο Ορίκουμ Αυλώνας, στο Μίφολι Αυλώνας κ.λπ.

Ο Μητροπολίτης Αμαντίας Ναθαναήλ προεξήρχε κατά τη θεία λειτουργία στο ναό του Ευαγγελισμού στα Τίρανα.

Τα κηρύγματα στους ναούς της Αλβανίας κατά την εορτή του Αγίου Σπυρίδωνα έδωσαν το μήνυμα ότι αν μάθουμε οι Χριστιανοί να βλέπουμε τη ζωή υπό το πρίσμα της αιωνιότητας, δηλαδή μέσα στο φως του Θεού, που κάνει τα αδύνατα δυνατά, δεν είναι δύσκολο να συνηθίσουμε στην πορεία του καλού.

Ο Θεός, παρά τις αμαρτίες μας, μέσω των Αγίων του, μας δίνει κώδικα και δυνατότητα αληθινής ζωής.

Ο Άγιος Σπυρίδωνας πάλεψε αδιάκοπα και με συνέπεια με την αμαρτία και το κακό και αγωνίστηκε σκληρά για να σηκώσει νικηφόρα το σταυρό της πίστης.

Για να μας αγγίξει και να μας επηρεάσει το φρόνημά του το κυριότερο, που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε οι πιστοί, είναι ότι δεν φτάνει να τον θαυμάζουμε και να τον προσκυνάμε, πρέπει και να τον μιμούμαστε.

Ο παραδειγματισμός μας από την πνευματική πορεία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπως και των άλλων Αγίων, δίνει νόημα στην τιμή του, αλλά είναι και μια σπουδαία βοήθεια να βρούμε διέξοδο από τα αδιέξοδά μας.

Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΑΩΝΑ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟ 1990

Όλα έδειχναν, πριν 33 χρόνια στην Αλβανία, ήδη είχαν δρομολογηθεί εξελίξεις από τις αρχές Νοεμβρίου του 1990, ότι το αθεϊστικό καθεστώς θα κατέρρεε.

Οι Ορθόδοξοι στο Μπεράτι, παρότι ο φόβος ακόμη “πλάκωνε” τα πάντα, αποφάσισαν να μη μείνουν βουβοί και ανέκφραστοι.

Συγκρότησαν μια επιτροπή και ανέλαβαν δράση, λίγες ημέρες νωρίτερα, προκειμένου να λειτουργηθούν ανήμερα του αη Σπυρίδωνα στην εκκλησία του, που είχε μετατραπεί σε αποθήκη.

Ο ιερέας π. Πέτρος Σίμσια είχε αποσχηματιστεί από τους άθεους και εργαζόταν ως μηχανικός στο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας, χωρίς ποτέ να καταφέρουν να σαρώσουν μέσα του την ακλόνητη πίστη του στο Θεό.

Όταν πρωτοαντίκρισε το ναό, είδε αποθηκευμένα στο εσωτερικό του διάσπαρτα διάφορα αντικείμενα και οικοδομικά υλικά ( αξίνα, φτυάρια, τσιμέντο, ασβέστης, άμμος, σανίδες, δοκάρια κ. ά.). Είχαν τοποθετηθεί ράφια στους πλευρικούς τοίχους και καλλιεργούνταν μεταξοσκώληκες, ενώ οι αγιογραφίες ήταν σχεδόν κατεστραμμένες.

Πληγώθηκε η καρδιά του εκείνη τη στιγμή, όπως και οι καρδιές όλων των Ορθοδόξων, που ήταν μαζί του. Θαρραλέα, όμως, προχώρησαν στον καθαρισμό και στην ετοιμασία του ναού.

Δίνοντας το μήνυμα της ελπίδας, αλλά και της αντίστασης κατά της βαρβαρότητας, κατά της άρνησης του Θεού, κατά της ασέβειας, κατά της καταπάτησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Και όταν ξημέρωσε του αγίου Σπυρίδωνα, ο ιερέας, που έβγαλε τα άμφια από μια κρύπτη, που τα είχε κρυμμένα, έβαλε “Ευλογητός…”.

Πολλοί Ορθόδοξοι συγκεντρώθηκαν στο ναό, ο ένας πάνω στον άλλο, και όλοι μαζί έψαλλαν χαρμόσυνα.

Η έκκλησή τους λιτή, ανθρώπινη κι αντάμα συγκλονιστική. Ν’ ανοίξουν οι εκκλησιές…

Ο ναός του αγίου Σπυρίδωνα έγινε χώρος λατρείας και πάλι. Η καμπάνα χτύπησε. Ο Χριστός θριάμβευσε για μια ακόμη φορά. Ο Σταυρός Του ξαναστήθηκε. Η Εκκλησία της Αλβανίας άρχισε να ξαναβγαίνει από τις κατακόμβες.