You are currently viewing Σεμνά και ταπεινά τιμήθηκε η ηρωική μάχη των Σουλιωτών στη Βρυτζάχα

Σεμνά και ταπεινά τιμήθηκε η ηρωική μάχη των Σουλιωτών στη Βρυτζάχα

  • Reading time:2 mins read

Του π. Ηλία Μάκου

Με μια λιτή εκδήλωση, που περιελάβανε επιμνημόσυνη δέηση, κατάθεση στεφάνων και ομιλία από τονο πολιτισμολόγο- παραγωγό της ΕΡΤ τιμήθηκε  από το  δήμος Δωδώνης, τον δήμο Σουλίου, την τοπική κοινότητα Ζωτικού Ιωαννίνων και το σύλλογο απανταχού κατοίκων Ζωτικού “Η Βρυτζάχα”, την Κυριακή 12 Ιουνίου,  η ηρωική μάχη των Σουλιωτών στη Βρυτζάχα. 

Στις 12 Ιουνίου 1800, Ο Αλή Πασάς, στην τρίτη εκστρατεία του κατά των Σουλιωτών, τον Ιούνιο του 1800, ετοιμαζόταν να εισβάλλει στο Σούλι και για το σκοπό αυτό είχε συγκεντρώσει στρατεύματα στο οροπέδιο “Λιβάδι”, ψηλά στη Βρυτζάχα, όπου σήμερα υπάρχει το χωριό Ζωτικό Ιωαννίνων.

Τα μεσάνυχτα της 11ης προς τη 12η Ιουνίου, ειδοποιημένος ο Φώτης Τζαβέλλας από τον Παραμυθιώτη μπέη Πρόνια, με τον οποίο διατηρούσε φιλία, επιτέθηκε εναντίον των Τουκαλβανών με 300 Σουλιώτες και τους κατάφερε καίριο πλήγμα, με πολλούς νεκρούς, αιχμαλώτους και λάφυρα.

Το ασκέρι του Αλή πασά, λόγω της ασφυκτικής πίεσης των Σουλιωτών, αλλά και μιας έντονης καταιγίδας, διασκορπίστηκε.

Η εκδήλωση έγινε για πρώτη φορά το 2016, μετά από εισήγηση του πρόεδρου του Συλλόγου Απανταχού Κατοίκων Ζωτικού “η Βρυτζάχα”, ενώ στο χώρο είχε στηθεί μνημείο το 1998 με πρωτοβουλία του τότε προέδρου του συλλόγου “το Ιστορικό Σούλι”, Αθανάσιου Αθανασόπουλου.

Παρέστησαν, μεταξύ άλλων ο δήμαρχος Δωδώνης Χρήστος Ντακαλέτσης και ο δήμαρχος Σουλίου Γιάννης Καραγιάννης, ενώ συμμετείχε ο Όμιλος Απόδοσης Τιμών και Ιστορικής Αναβίωσης Σουλίου.

Στις μέρες μας το διαχρονικό μήνυμα, που μας δίνουν οι ηρωικές αυτές πράξεις είναι ότι χρειάζεται να έχουμε ομοψυχία , ενότητα , συνεργασία και επαγρύπνηση ώστε να αντιμετωπίσουμε κάθε προκλητική ενέργεια που θα προσπαθήσει να απειλήσει την εθνική μας κυριαρχία”, ανέφερε ο κ. Καραγιάννης.

Πάντοτε οι ηρωικοί Σουλιώτες θα αργοδιαβαίνουν μπροστά μας ως αραχνοΰφαντες με την ομορφιά της αιωνιότητας μορφές.

Η ανάσα τους διαπερνά την καρδιά μας και αγγίζει τις πέτρες, τα χώματα, τις πολεμίστρες, εκεί, όπου έχυσαν το αίμα τους.

Και με τη φωνή των περασμένων, που θα την ακούμε πάντοτε ολοκάθαρη, χαράξουν μηνύματα-ξυραφιές στις πληγωμένες ημέρες μας, χύνοντας μέσα μας τη δύναμή τους.