Σαν σήμερα γιόρταζε κι ο μακαριστός πατήρ Σεραφείμ, ο μοναχός που ήταν για πολλά χρόνια μαζί με τον Άγιο Ιάκωβο και το Γέροντα Κύριλλο.

      Αγωνιστής μοναχός, έγγαμος ήτανε, χωρίς παιδιά. Κοιμήθηκε νωρίς η γυναίκα του, η μακαρίτισσα η Βαρβάρα, αγία γυναίκα ήτανε, εδώ στην Αιδηψό. Όλοι την είχαν για Αγία. Εφημερίδες της εποχής γράψανε όταν κοιμήθηκε νωρίς.

       Είχαν δώσει υπόσχεση, το ανδρόγυνο, ότι αυτός που θα επιζήσει, μετά το θάνατο του άλλου, θα πάει σε μοναστήρι ν’ αφιερωθεί, να γίνει μοναχός ή μοναχή.

     Έτσι ο πατήρ Σεραφείμ, έμπορος ήταν, ενδυμάτων με κατάστημα, στην Αιδηψό, από γυρολόγος ξεκίνησε, από ψαράς ξεκίνησε.

       Έφτασε, όμως, και τακτοποιήθηκε και μάλιστα τα Λουτρά της Αιδηψού, επειδή είναι Λουτρόπολη, την Κυριακή τα μαγαζιά είναι ανοιχτά. Εκείνος όμως ουδέποτε παραβίασε την Κυριακή. Έκλεινε το μαγαζί του, πήγαινε στην Εκκλησία με τη σύζυγό του, κάνανε έναν περίπατο, δοξάζαν το Όνομα του Θεού, ξεκουραζόντουσαν και την άλλη μέρα πηγαίνανε άνοιγαν το μαγαζί και ο Θεός τους έστελνε ευλογία.

        Ενώ ο πεθερός του γκρίνιαζε γιατί είχε κι αυτός ίδιο μαγαζί παραδίπλα και του ‘λεγε

       -Πώς θα βγάλεις τα έξοδα, πώς θα τα καταφέρεις;

      Ο Θεός τη Δευτέρα τους έστελνε πελατεία, ουρά οι γυναίκες.

 – Ήρθαμε χθες  , κύριε Σταύρο μου  , και δεν σε βρήκαμε και ήρθαμε σήμερα. Θέλουμε από σένα να ψωνίζομε.

       Και όταν έκλεινε το τέλος του έτους με τον απολογισμό ο μόνος που είχε πάντοτε κέρδη, μεγαλύτερα απ’ την προηγούμενη χρονιά, ήταν ο κύριος Σταύρος, ο μετέπειτα πατήρ Σεραφείμ.

        Όμως, τηρώντας την υπόσχεση, όταν κοιμήθηκε η γυναίκα του, μοίρασε την πραμάτεια του στους φτωχούς και ήρθε να υποταχθεί εδώ, στην Αγία Μονή, με Ηγούμενο τότε το μακαριστό πατέρα Νικόδημο Θωμά. Και στην συνέχεια κάτω από την καθοδήγηση και την ηγουμενία του Αγίου Ιακώβου.

      Αγωνιστής μοναχός!

Πρώτος στο διακόνημα και τελευταίος έφευγε.

 Πρώτος κατέβαινε στην Εκκλησία να ψάλλει, μ’ αυτή την ιδιόρρυθμη τρανταχτή φωνή του, να ψάλλει τον Κύριο της Δόξης μ’ όλο του το είναι.

      Κάποτε, κουρασμένος όπως ήταν, σε μια γιορτή του Αγίου Δαυίδ, καθόταν εδώ στα σκαλάκια του Ιερού.

     Παρακαλούσε τον Άγιο Δαυίδ να τον βοηθήσει, να τον ενισχύσει.

     Και ξαφνικά βλέπει το Γέροντα Ιάκωβο να κατεβαίνει με το σκουφάκι του, να περνάει από μπροστά του, του μειδίασε.

 – Σκέφτηκα, λέει, μα πώς, Εσπερινός Εόρτιος είναι, πώς κατέβηκε με το σκουφάκι; Ο πατήρ Ιάκωβος και τις καθημερινές ακόμη κατέβαινε στις Ακολουθίες με το κουκούλι του, το ρασάκι του, πώς έτσι;

      Άφαντος έγινε και σε δευτερόλεπτα βλέπει ξανά την ίδια μορφή, του πατρός Ιακώβου, με το επανωκαλύμμαυχό του, με τα ρασάκια του, όλα.

Του λέει :

– Καλά πάτερ Ιάκωβε εσύ τώρα δεν πέρασες από δω; πώς; πότε πρόφτασες και ντύθηκες; – Αχ ! πάτερ Σεραφείμ δεν παρακάλεσες τον Άγιο Δαυίδ να σε ενισχύσει; Αυτόν είδες.

       Κι άλλοτε πάλι αξιώθηκε να δει ολοζώντανα τον Άγιο Δαυίδ εκτός από τη βοήθεια που έβλεπε στην καθημερινή ζωή, την αόρατη βοήθεια του Αγίου, τον είδε και αισθητώς, όπως και οι άλλοι Πατέρες.

 Ένα διάστημα όταν ερχόταν να Κοινωνήσει είχε το στόμα του γεύση αίματος. Την πρώτη φορά  λέει, βρε παιδί μου κάτι έγινε, τη γλώσσα μου δάγκωσα; κάτι έγινε..

 και δεύτερη και τρίτη φορά..

 Του λέει ο Άγιος Ιάκωβος :

Ε ! πάτερ Σεραφείμ , τί αναρωτιέσαι;

Σώμα και Αίμα Χριστού δεν κοινωνάς; Επέτρεπε ο Θεός και αισθανόταν αυτή τη γεύση του Αγίου Αίματός Του.

Κάποτε πήγαινε με την Αγία Κάρα, τη συνόδευε, την περίοδο της Σαρακοστής στο Παύλο της Λιβαδειάς. Χιόνια εκείνη την εποχή, εκείνη τη χρονιά. Ήρθε ένα φορτηγάκι να πάρει τον πατέρα Σεραφείμ. Ο οδηγός φοβότανε.

– Ξεκίνα, του λέει ,ο πατήρ Σεραφείμ. Φτάσανε πιο κάτω, εκεί στα Ήλια, το χιόνι μπόλικο. Ο οδηγός σταμάτησε.

– Πού θα πάμε;

– Μη στεναχωριέσαι, του λέει.

     Κατεβαίνει ο πατήρ Σεραφείμ, σταυρώνει με την Αγία Κάρα τα τέσσερα σημεία του Ορίζοντος και του λέει

–  Ξεκίνα τώρα.

 Και οδηγός εξεπλάγη, γιατί το φορτηγό σαν να πήγαινε στον αέρα. Αφού κοιτούσε απ’ τον καθρέφτη και έβλεπε ότι δεν άφηναν ίχνη οι ρόδες του αυτοκινήτου. Πέταξε το φορτηγό και έφτασε στον Παύλο της Λιβαδειάς.

Εκεί οι κάτοικοι περιμένουν την Αγία Κάρα του Οσίου Δαυίδ, τη χαριτόβρυτη και θαυματουργό, όπως μας λέγανε κι όταν κι εμείς είχαμε αξιωθεί και πήγαμε “Καλύτερα από το Πάσχα”, μας έλεγαν, τόσο πολύ τον ευλαβούνται τον Άγιο.

       Τον παίρνανε στα σπίτια τους, σε όλα τα σπίτια και κάναν αγιασμό εκείνα τα χρόνια. Κάποια απ’ τις μέρες που ήταν εκεί ένας βοσκός πήγε τον παρακάλεσε :

– Σε παρακαλώ ,πάτερ Σεραφείμ, πάρε την Αγία Κάρα και έλα να μου κάνετε έναν αγιασμό, τα ζώα μου ψοφάνε όλα είναι κάτω, δεν μπορούν να σηκωθούν.

      Ο Ιερέας του χωριού κάποια δουλειά είχε, δεν μπορούσε. Ο πατήρ Σεραφείμ είπε:

 – Άγιέ μου Δαυίδ  ,  εγώ παπάς δεν είμαι αλλά θα πάρω σ’ ένα μπουκαλάκι αγιασμό θα πάρω και σένα και θα πάμε.

     Φτάσανε εκεί στο μαντρί όλα τα ζωντανά, με συγχωρείτε, κάτω στρωμένα.

       Έριξε αγιασμό κα άρχισε να σταυρώνει με την Αγία Κάρα και περνούσε ανάμεσα. Όπως περνούσε όρθια όλα, εκατοντάδες τα ζωντανά. Ο βοσκός εκεί θαύμασε αλλά ο πατήρ Σεραφείμ του είπε:

 – Να!  βλέπεις πόσο ευλαβούνται ακόμα και τα ζωντανά τον Άγιο; Περνάει και τον ευλαβούνται και σηκώνονται.

Κι απέκτησαν την υγεία τους τα ζωντανά και σώθηκε το κοπάδι και σώθηκε και ο βιός αυτού του ταλαιπωρημένου ανθρώπου.

      Ήταν εκείνος που διάβαζε το ψαλτήρι, ήτανε ο εντεταλμένος απ’ τον Άγιο Ιάκωβο να διαβάζει το ψαλτήρι στο κελί του, που την Περίοδο της Σαρακοστής που.. είναι διπλάσια τα ψαλτήρια, κόπος πολύς. Κι εκείνος έτρεχε και με την Αγία Κάρα εκείνη την περίοδο πολλές φορές.

     Καθόταν και διάβαζε και όπως διάβαζε μια φορά ακούει Αγγελική Φωνή και του λέει:

 – Όσο ζεις ποτέ σου να μην αφήσεις την ευλογία να διαβάζεις το ψαλτήρι.

      Πολλά ζωντανά σημεία της Χάριτος του Θεού.

     ΖΗ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ,

δεν έλεγε ο Άγιος Ιάκωβος;

Το ζούσαν και οι υποτακτικοί του.

Ζούσαμε και εμείς, Χάριτι του Θεού, τη ζωντανή Χάρη αυτών των Αγίων Γερόντων. Οι ευχές τους, οι πρεσβείες τους, για τον Άγιο Ιάκωβο που είναι επίσημα καταταγμένος και αναγνωρισμένος Άγιος, ευχές του Αγίου Γέροντος Κυρίλλου, του μακαριστού πατρός Σεραφείμ, του πατρός Νικοδήμου, Άγιος Γέροντας κι εκείνος, ας μας σκεπάζουν όλους.

     Και με τις πρεσβείες των σήμερα εορταζομένων Αγίων να μας χαρίζει ο Θεός Υπομονή, Πίστη, Πραότητα, Εγκράτεια, Αγάπη. Να σκεπάζομε και τους αδελφούς μας. Τί έλεγε μία χαρακτηριστική φράση η Αγία Σοφία:

   ” Σκέπαζε για να σε σκεπάζει η Παναγία”.

    Εμείς, πολλές φορές, όλα θέλομε να τα βγάλομε στη φόρα, να ξεσκεπάσομε.

     Υπάρχει και η δικαιοσύνη πολλές φορές αλλά χρειάζεται διάκριση, κυρίως να σκεπάζουμε για να μας σκεπάζει η Παναγία μας.

Η Χάρις των Αγίων μας να είναι μαζί με όλους μας, να μας χαρίζουν Υγείαν, Χαράν Αναστάσιμον και Ευλογίαν Ουράνιον, Αμήν!

                  ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ