🔺Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Σαν σήμερα, στις 17 Ιανουαρίου του 1939, ανήμερα του Αγίου Αντωνίου,γεννήθηκε ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος- ο Αρχιεπίσκοπός μας όπως ο ίδιος αυτοπροσδιορίστηκε !
Αν ζούσε σήμερα θα εισήρχετο στο 85ο έτος, ενώ έφυγε από κοντά μας λίγες ημέρες αφού εισήλθε στα 69 έτη.
Είναι αλήθεια οτι η παράδοση της Εκκλησίας μας δεν επιτρέπει στους κληρικούς μας και μάλιστα στους αγάμους να εορτάζουν τα γενέθλιά τους.Εντούτοις, για όλους εμάς τα παιδιά του Χριστόδουλου, κληρικούς και λαϊκούς, η ημέρα των γενεθλίων του ήταν ημέρα χαράς και εορτής. Ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός, που θέλαμε πάντα να το περνάμε μαζί του και να συνεορτάζουμε την επέτειο γενεθλίων του πατέρα μας με ένα δείπνο που προσπαθούσαμε να είμαστε όλοι παρόντες για να του δίνουμε χαρά!Από τα χρόνια που ήταν στο Βόλο και αργότερα στην Αρχιεπισκοπή.
Ο ίδιος δεν γνώριζε ποτέ τί του ετοιμάζαμε! Ερχότανε ανυποψίαστος την τελευταία στιγμή στο χώρο που είχαμε επιλέξει και έκανε σαν μικρό παιδί από τη χαρά του. Έννοιωθε όπως έλεγε όμορφα και … «ευλογημένος από τον Θεό», που τα πνευματικά του παιδιά δεν κουράζονταν να του δείχνουν την αγάπη τους.Ήταν οι στιγμές που όλοι γινόμαστε ένα, μια γροθιά.Δυστυχώς δεν συνέβαινε και συχνά αυτό.
Τρείς τέτοιες επετείους θέλω να θυμηθώ για μία φορά ακόμη μαζί σας σήμερα, ημέρα της ξεχωριστής αυτής επετείου και να καταθέσω μερικές σκέψεις υπό την μορφή μιας γλυκιάς ανάμνησης και μνημοσύνου προς τον μεγάλο Πρωθιεράρχη που σημάδεψε με το πέρασμα του την Εκκλησία μας,την πατρίδα μας και όλους όσους τον γνώρισαν.Θυμιζω επίτηδες τα τρία αυτά ξεχωριστά περιστατικά γιατί αποκαλύπτουν πολλά πράγματα που δεν φαινόταν εκείνη την εποχή.
🔹Θα θυμηθώ μαζί σας τα γενέθλια του 2002. Του είχαμε οργανώσει μία ξεχωριστή βραδιά- έκπληξη στην Αίγλη Ζαππείου. Είχαμε φωνάξει ένα κουαρτέτο το οποίο υποδεχότανε τους λίγους καλεσμένους μας — ολοι πνευματικά του παιδιά και κανείς ξένος ή επίσημος- στο λόμπι της αίθουσας που παραθέταμε το δείπνο. Και αμέσως μετά το τετραμελές συγκρότημα έδωσε μία πολύ ωραία μουσική πανδαισία με αγαπημένα μουσικά κομμάτια ευρέως γνωστά.Ήμασταν τότε όλοι παρόντες! Ακόμη και ο Γέρων Πειραιώς Καλλίνικος, που αν και διαφωνούσε με τον εορτασμό των γενεθλίων, εντούτοις παρέστη. Εθεώρησε οτι η εκδήλωση- έκπληξη που είχαμε ετοιμάσει για να δώσουμε λίγη χαρά στον δοκιμαζόμενο τότε Αρχιεπίσκοπο , άξιζε να οργανωθεί.Ήταν τότε που είχε ξεκινήσει ο πόλεμος κατά του Αρχιεπισκόπου από το Φανάρι και οι κατά πάντα «ολίγοι» διώκτες του έτριβαν τα χέρια τους από τη χαρά τους. Η κρίση αυτή έπρεπε να μας βρεί όλους μαζί ενωμένους.Δυστυχώς δεν κράτησε πολύ αυτή η καλή εποχή!Πολύ γρήγορα έδωσε τη θέση της στις έριδες, στις διαφωνίες για ασήμαντα θέματα, στις ίντριγκες και εν τέλει στην αποδυνάμωση του δυναμικού Αρχιεπισκόπου, δυστυχώς εκ των έσω.
🔹Η δεύτερη επέτειος ήταν στις 17 Ιανουαρίου του 2007.Ηταν το έτος που στάθηκε μοιραίο στην πορεία του μεγάλου Πρωθιεράρχη. Λίγους μήνες αργότερα ασθένησε.Τα γενέθλια αυτά τα εορτάσαμε στο εστιατόριο «Ιθάκη», στη Βουλιαγμένη. Ήταν και πάλι μία έκπληξη γιαυτόν.Διοργανωτές της εορτής ο τότε Γεν. Διευθυντής της ΜΚΟ «Αλληλεγγύη» π. Δημήτρης Φουρλεμάδης κι ο υπογράφων. Εννοείται οτι το δείπνο των 18 ατόμων που παρέστησαν δεν πληρώθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο ή από τα ταμεία της Εκκλησίας, αλλά από πνευματικά του παιδιά!Κι όμως, έγραφαν για μέρες, ανακρίβειες οι φυλλάδες της παραπληροφόρησης γιαυτό το δείπνο και το «πόσο» κόστισε και τι φάγαμε και προσπαθούσαν να μάθουν αν υπήρχε ή όχι,γενέθλια τούρτα και αν ο Αρχιεπίσκοπος έσβησε και κεράκια!. Τρομάρα τους! Με την απορία έμειναν!Την θυμάμαι τη βραδιά αυτή όχι μόνο γιατί ήταν τα τελευταία, σχεδόν, γενέθλια αλλά γιατί είχε πολύ καλή διάθεση ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος και εδιηγείτο στιγμές μοναδικές από την πορεία του στην Εκκλησία! Εδιηγείτο και …εδάκρυζε εκείνο το βράδυ. Συνήθως ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος όταν εδιηγείτο παλαιές ιστορίες γελούσε από την καρδιά του ο ίδιος αλλά και οι ακροατές των αφηγήσεών του.Αυτή τη φορά όλα ήταν αλλιώς! Είχαν αρχίσει να πέφτουν οι τίτλοι τέλους μίας λαμπρής, πετυχημένης και δαφνοστεφανωμένης διαδρομής! Μιας πορείας μετ´εγκωμίων αλλά και πολλών εμποδίων!Γιατί αυτό ήταν το σχέδιο του Θεού.
🔹Τα τελευταία γενέθλια του Χριστόδουλου ήταν στις 17 Ιανουαρίου 2008, ημέρα Πέμπτη. Δεν θέλω να τα θυμάμαι, αλλά δεν γίνεται. Ηταν μία πολύ δύσκολη μέρα για πολλούς λόγους. Άλλωστε μετά από 11 ημέρες έφυγε από τη ζωή.Εκείνα τα τελευταία γενέθλια δεν εορτάζαμε, αλλά θρηνήσαμε και κλάψαμε!
Ήμασταν μαζεμένοι στο δωμάτιό του, στην Αρχιεπισκοπική κατοικία στο Ψυχικό.Εκείνος ήταν πάνω στο κρεββάτι του πόνου και της δοκιμασίας. Τα μάτια του έτρεχαν δάκρυα και όλοι εμείς… «κύκλω Αυτού», δεν μπορούσαμε να συγκρατηθούμε. Μέχρι και ο πατήρ Θωμάς Συνοδινός, που ήξερε πάντα να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα- ακόμη κι όταν έπεφταν βόμβες-δεν κατάφερε να διανθίσει με χαμόγελα και αστείες αφηγήσεις και μιμήσεις την ομήγυρη.
Ούτε ο Μητροπολίτης Βρεσθένης Θεόκλητος- άγρυπνος φρουρός- που συνήθως έπαιρνε την σκυτάλη των αφηγήσεων από τον Αρχιεπίσκοπο για να μην κουράζεται και μας έκανε να γελάμε δεν κατάφερε να μας αλλάξει τη διάθεση! Πέσαμε όλοι με τα μούτρα στο γλυκό για να μη μιλάμε αλλά και για να μην κλαίμε.
Και ο,τι δεν κατάφεραν τα πνευματικά του παιδιά εκείνη την ξεχωριστή ημέρα, το κατάφερε πάλι ο ίδιος, ο Μεγάλος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος,με το αυτοσαρκαστικό και πηγαίο χιούμορ που διέθετε.Η τηλεόραση έδειχνε στις ειδήσεις, εκείνο το βράδυ, το θέμα της απόπειρας αυτοκτονίας του Χρήστου Ζαχόπουλου( πρώην γεν.γραμματέα Πολιτισμού της τότε Κυβέρνησης Καραμανλή), γεγονός συγκλόνιζε τότε την πολιτική ζωή του τόπου.Βλέποντας το θέμα αυτό στις ειδήσεις ο Αρχιεπίσκοπος, γυρίζει και μας λέγει με την αδύναμη πλέον αλλά πάντα γλυκειά φωνούλα του:— Ξέρετε τί λένε και τί εύχονται τώρα στην κυβέρνηση ε;— Τί εύχονται Μακαριώτατε, τον ρωτήσαμε έκπληκτοι,εμείς…–Θα σας πω εγώ, είπε…Λένε να πεθάνει ο Αρχιεπίσκοπος για να αλλάξει η ειδησειογραφία για να μην ασχολούνται οι ειδήσεις άλλο με αυτό τον έρημο τον Ζαχόπουλο!
Το τί ακολούθησε περιττό να το γράψω! Πρώτος ξεκαρδίστηκε ο ίδιος και δυστυχώς πονούσε!
Αυτός ήταν ο Χριστόδουλος! Μεγάλος, γλυκύς, επιεικής και αγαπητικός ακόμη και μπροστά στο κατώφλι του θανάτου.Με αυτές τις σκέψεις τον θυμόμαστε σήμερα ημέρα που τον χάρισε ο Θεός στην Εκκλησία και στο γένος των Ελλήνων πριν από 85 ολόκληρα χρόνια. Και ευχόμαστε η μνήμη Του να είναι αιώνια!Εμείς δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ!
Και είναι σα να έφυγε,μόλις εχθές προχθές!Για όσους τον αγάπησαν δεν έφυγε ποτέ!
