Του Σωτήρη Τζούμα
Το είπα και θα το ξαναπώ πολλές φορές! Κάτι τέτοιες ζοφερές ώρες σκέφτομαι πού είσαι Χριστόδουλε; Ποιά κακή συγκυρία μας στέρησε από την ευλογημένη παρουσία σου, από τον καρδιόβγαλτο φωτισμένο λόγο σου, από την ατρόμητη και απροσκύνητη λεβεντιά σου;
Πόσο φτωχοί και λίγοι είμαστε χωρίς εσένα τέτοιες ώρες….
Ο Χριστόδουλος υπήρξε ο ανατρεπτικός Πρωθιεράρχης που έκανε πολλά και μίλησε για ακόμα περισσότερα
Ήταν ένας διαφορετικός Αρχιεπίσκοπος με ισχυρή προσωπικότητα και με λόγο που τσάκιζε κόκκαλα.
Όταν αποφάσισε να φέρει την Εκκλησία κοντύτερα στην κοινωνία και να μιλήσει για πολλά και διάφορα, εναλλάσσοντας συχνά τον θεσμικό του ρόλο με εκείνον του απλού ανθρώπου και πιστού χριστιανού, έδειξε πως θα κάνει πολλούς να χάσουν τον ύπνο τους.
Ήταν ο Αρχιεπίσκοπος που μίλησε ως πατέρας και άγγιξε τη γλώσσα των νέων, που κάλεσε όλους στη μεγάλη αγκαλιά της Εκκλησίας, που ασχολήθηκε με μεγάλα και μικρότερα ζητήματα της κοινωνίας, αφήνοντας ταυτοχρόνως κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο μέσω της Εκκλησίας.
Η σύντομη αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πορεία του στο τιμόνι της Εκκλησίας της Ελλάδος άφησε τη δική της σφραγίδα στη δημόσια ζωή του τόπου, αν και πολλές φορές ασχολήθηκε με θέματα που υπερέβαιναν τον θεσμικό του ρόλο, συγκεντρώνοντας την κριτική για υπέρβαση των αρμοδιοτήτων του.
Ο αντισυμβατικός Πρωθιεράρχης που ήθελε να τον θυμόμαστε με το όνομά του, ως τον «Χριστόδουλό μας» δηλαδή, βρέθηκε συχνά αντιμέτωπος με την οργανωμένη πολιτεία προκαλώντας αμηχανία τόσο εντός των εκκλησιαστικών κόλπων όσο και μεταξύ των πιστών.
Από τις πράξεις και τα κηρύγματά του επανήλθε στον δημόσιο λόγο η σχέση πολιτείας-εκκλησίας, την ίδια στιγμή που ο Χριστόδουλος και η συνήθειά του να εναλλάσσει τον ρόλο του μεταξύ Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος και απλού πολίτη μπέρδεψε πολλούς στην πορεία, καθώς δεν ήταν πάντα σαφές αν μιλούσε ως ο Πρώτος της πίστης, ή ως καθημερινός άνθρωπος που τον προβλημάτιζαν διάφορες πτυχές της κοινωνίας και τα καμώματα των πολιτικών που όπως έλεγε κοροϊδεύουν το λαό μοιράζοντας υποσχέσεις αλλά όταν έλθει η ώρα να τις υλοποιήσουν ξεχνούν τα πάντα.
Γι’ αυτό ίσως οδηγήθηκε ο εξαιρετικά μορφωμένος Αρχιεπίσκοπος στην ολομέτωπη ρήξη του με το τοτε κράτος των …Αθηνών , χρησιμοποιώντας την απαράμιλλη απήχησή του και την αναντίρρητη επιρροή που ασκούσε στον λαό μας . Γιαυτό τον φοβήθηκαν.
Αν και αυτό δεν αποκαλύπτει την πλήρη έκταση της προσωπικότητάς του, καθώς μπορεί η πολιτική εξουσία να τον αντιμετώπιζε με καχυποψία και οι λοιποί εκκλησιαστικοί να εμφανίζονταν διχασμένοι( άλλοι γιατί φοβόταν και άλλοι γιατί τον ζήλευαν), ο λαός ωστόσο τον λάτρευε, καθώς αυτός ο Αρχιεπίσκοπος έπαιρνε τουλάχιστον πρωτοβουλίες και δρούσε! Ήταν μέσα στη ζωή του Έλληνα και όχι απών. Ήξερε τι ήθελε ο λαός και τον προλάβαινε.
Ο αγώνας του να προσεγγίσει τη νέα γενιά τον κατέστησαν μοναδικό με τα παροιμιώδη ανέκδοτά του, πού έδωσαν στον θεσμικό του ρόλο ένα πιο καθημερινό και προσπελάσιμο πρόσωπο: «Ελάτε έτσι όπως ακριβώς είστε, με το τζιν, τα σκουλαρίκια και τις κοντές φούστες», καλούσε τη νεολαία να εκκλησιάζεται, ενώ ταυτοχρόνως δεν δίστασε στο επικοινωνιακό του έργο να δανειστεί και αργκό φράσεις της νέας γενιάς λέγοντας εκείνο το διαχρονικό «σας πάω » που σε άλλον ανήκει η πατρότητα αλλά στον Χριστόδουλο πιστώθηκε διαχρονικά.
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος,άφησε το στίγμα του βαθιά χαραγμένο στον κλήρο αλλά και τις καρδιές του λαού.
Ήταν μια πολύπλευρη προσωπικότητα, ένα σωστό φαινόμενο της ελληνικής κοινωνίας που δύσκολα θα ξαναπεράσει από τη θέση αυτή…Γιαυτό σε αυτές τέτοιες κρίσιμες ώρες που περνάμε που οι ποιμένες μας ο ένας μετά τον άλλον ενδίδουν στα κελεύσματα της εποχής, ο Χριστόδουλος μας λείπει πολύ και τον αναζητούμε!Με ρωτούν φίλοι αναγνώστες κληρικοί και λαϊκοί τί θα έκανε ως Πρωθιεράρχης μπροστά σε έναν τέτοιο πειρασμό; Και τους απαντώ: το μόνο σίγουρο είναι ότι απο την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η μπόρα δεν θα άφηνε ούτε μία Εκκλησία που να μη χτυπά την καμπάνα της και ιερέα που να μένει αλειτούργητος. Αυτός ήταν ο Χριστόδουλος! Γιαυτό μας λείπει…
Που είσαι Χριστόδουλε;
