Του π. Ηλία Μάκου

Στις 14 Φεβρουαρίου και στη χώρα μας, συνηθίζεται, να εορτάζουν, κοσμικά και όχι εκκλησιαστικά, οι ερωτευμένοι στ’ όνομα του αγίου Βαλεντίνου.

Οι Καθολικοί αναγνωρίζουν ως τοπική την εορτή του αγίου Βαλεντίνου, που φέρεται να τάφηκε στη Βία Φλαμίνια της Ρώμης στις 14 Φεβρουαρίου του 270, χωρίς να σώζονται άλλα στοιχεία περί αυτού.

Η εορτή είναι ξενόφερτη και ήρθε στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του 70.

Και κατορθώθηκε να καθιερωθεί, παρά την αντίδραση της Εκκλησίας.

Στα μετέπειτα χρόνια ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, προκειμένου να μην αποκοπούν οι νέοι από την Εκκλησία, πρότεινε να εορτάζουν οι ερωτευμένοι στις 13 Φεβρουαρίου, οπότε η Εκκλησία τιμά τη μνήμη αγίων Αποστόλων Ακύλα και Πρισκίλλης, που ήταν ένα πολύ δεμένο, με αφετηρία την κοινή πίστη, ζευγάρι.

Επίσης και ο Άγιος Υάκινθος (3 Ιουλίου) θεωρείται ο άγιος του έρωτα, των αγνών αισθημάτων, της δημιουργίας και της έμπνευσης. Μα και όλοι οι άγιοι και όλες οι αγίες μέσα από το θείο ερωτά τους, μπορούν να εκφράζουν τα συναισθήματα των ανθρώπων.

Για το γνήσιο έρωτα, που έχει θεία προέλευση, καθώς διαφορετικά εξευτελίζει την αγάπη και την υποβιβάζει σε χυδαιότητα, κάθε ημέρα είναι γιορτή. Για τους ανθρώπους, που αγαπιούνται ψυχικά, ολόκληρος ο χρόνος είναι μια ατέλειωτη ημέρα ευτυχίας. Έρωτας δεν είναι ο στιγμιαίος αισθησιασμός και η ανταλλαγή δώρων, αλλά η ετοιμότητα, χάριν της αγάπης, για θυσίες ο ένας προς τον άλλον και αλληλοπαραχωρήσεις.

Οι ρίζες της εορτής

Η κοσμική αυτή εορτή έχει βαθιές ρίζες στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Από τις 13 έως τις 15 Φεβρουαρίου, εορτάζονταν τα Λουπερκάλια προς τιμή του θεού Φαύνου (του Πάνα των Ελλήνων), που είχε να κάνει με τη γονιμότητα. Μία ανάλογη εορτή υπήρχε και στην Αρχαία Αθήνα τον μήνα Γαμηλιώνα (αντιστοιχούσε στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου και το πρώτο του Φεβρουαρίου), προς τιμή του Δία και της Ήρας.

Η γιορτή καταργήθηκε από την Εκκλησία τον 5ο αιώνα μ.Χ., ως ειδωλολατρική.

Τη θέση της, με απόφαση του Πάπα Γελάσιου, πήρε ο εορτασμός της μνήμης του αγίου Βαλεντίνου, ιερέα, που διαδίδονται διάφοροι θρύλοι περί αυτού.

Τη σημερινή της μορφή η εορτή του αγίου Βαλεντίνου την απέκτησε στα χρόνια του ύστερου Μεσαίωνα, γύρω στον 14ο αιώνα, για να εξελιχθεί στα κατοπινά χρόνια μια πολύ κερδοφόρα επιχειρηματική δράση.

Είναι ενδεικτικό ότι μόνο στις ΗΠΑ ο τζίρος του Αγίου Βαλεντίνου πλησιάζει τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια.

Η Αληθινή Αγάπη μέσα στην Εκκλησία

Την αναζήτησή του για άνθηση της ζωής, για αληθινή αγάπη, για πραγματικό έρωτα με θεία προέλευση, ο άνθρωπος μπορεί να την ικανοποιήσει όταν συναντηθεί με την Εκκλησία.

Την Εκκλησία της χαράς και της στοργής, της τρυφερότητας και της φιλαλληλίας. Και αυτό, γιατί η Εκκλησία δεν είναι αφηρημένη μεταφυσική, ούτε άσαρκη ιδεολογία, αλλά ζωή.

Μαθαίνει τους ανθρώπους να ανταποκρίνονται στην πρόσκληση της αγάπης, να αποκρυπτογραφούν τη διαφορετικότητα των προσώπων και μέσα από αυτή να συνυπάρχουν αγαπητικά, να μετέχουν στην ωραιότητα της δημιουργίας.

Αρκεί να υπερβούμε την εμπορευματοποίηση, τον καταναλωτισμό, τον ωφελιμισμό και να βιώσουμε μια αγνή σχέση προσωπικής κοινωνίας.