Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Υπάρχει μια πολεμική εναντίον της Εκκλησίας.Το φαινόμενο δεν είναι σημερινό. Το ζήσαμε στο έπακρον επί Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Το αποδίδαμε τότε στον παρεμβατικό ρόλο που είχε και στον δυναμικό τρόπο με τον οποίο οδηγούσε το σκάφος της Εκκλησίας. Αλλά η πολεμική αυτή συνεχίζεται και σήμερα παρά τον ήπιο και διακριτικό χαρακτήρα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.
Που οφείλεται άραγε η πολεμική αυτή;
Σκοτεινές δυνάμεις; Αθεϊστές; Εθνομηδενιστές; Κακοπροαίρετοι; Καλοπροαίρετοι αγνοούντες; Ίσως λίγο απ’ όλα.
Πάντως κάποιοι εκόντες-άκοντες προσπαθούν να πλήξουν την Εκκλησία και να Την αποκόψουν από τον πιστό λαό, δημιουργώντας μια άθεη και άχρωμη θρησκευτικά κοινωνία.Αυτός είναι ο στόχος τους.
Βασικές αρχές της πίστης βάλλονται λυσσαλέα. Το Ευαγγέλιο απαξιώνεται. Οι πιστοί χριστιανοί σνομπάρονται ή υφίστανται ακόμη και bullying. Η παιδεία έχασε κάθε είδος χριστιανικής αξίας. Η Ορθοδοξία αποδυναμώνεται.
Οι θρησκευτικές και λατρευτικές συνάξεις ελέω κορονοϊού σχεδόν καταργήθηκαν.Τα θεσμικά όργανα της Εκκλησίας δεν μπορούν να συγκληθούν και άραγε δεν χρειάζονται! Γιαυτό ας καταργηθούν. Οι παπάδες ενοχλούν. Η Εκκλησία… φταίει για όλα!!!
Ωστόσο, η όποια παρακμή, δεν αφορά μόνο την Εκκλησία…
Οι νόμοι του κράτους, ανενεργοί. Η παρανομία θριαμβεύει. Η κοινωνία κατήντησε ζούγκλα. Τα ξόανα τύπου Αμάλ παρελαύνουν. Οι θεσμοί διάτρητοι. Ό,τι διαχρονικά παραδοσιακό και αξιακό, πολεμείται. Ό,τι ξενόφερτο και ανθελληνικό, προωθείται και θεωρείται in!
Σε μια τέτοια εποχή, ρευστή και κρίσιμη, ο εφησυχασμός βέβαια, είναι ανεπίτρεπτος. Η αποκοπή από τις παραδόσεις μας, συνεπάγεται με έγκλημα. Το ερώτημα που τίθεται, είναι ποιός θα μας… επανεκκινήσει;
Γιατί είναι βέβαιο ότι χρειαζόμαστε μια επανεκκίνηση, αλλά ποιος να την κάνει;
Και εδώ πράγματι, έρχεται στα χείλη το ερώτημα: Πού είσαι Χριστόδουλε;
Και η βεβαιότητα στην καρδιά, ότι αν ζούσε, πολλά θα είχαν αποφευχθεί!
Όταν σκότωσαν τον Παύλο Μελά, δεν έληξε και ο αγώνας! Απεναντίας, το αίμα του Μελά δυνάμωσε τον Μακεδονικό Αγώνα…
Μπορεί, η διοικούσα Εκκλησία να έχασε τον βηματισμό της, στην μετά Χριστόδουλο εποχή, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι χάθηκε το παν! Πολέμησαν την Εκκλησία. Την φίμωσαν. Προσπάθησαν να την πετάξουν στο περιθώριο. Ψήφισαν αντιεκκλησιαστικούς και αντίχριστους νόμους. Εφάρμοσαν τακτικές που στόχο είχαν την αποχριστιανοποίηση του Έθνους μας. Και εν πολλοίς ίσως να τα κατάφεραν. Και η εποχή του κορονοϊού ήταν ένα μεγάλο πλήγμα στην Εκκλησία. Ενέσπειρε τον φόβο στο χριστεπώνυμο πλήρωμα. Περιόρισε τις δραστηριότητές Της. Αλλά και την διέλυσε οικονομικά, αφού ο κόσμος δεν εκκλησιάζεται με την ίδια συχνότητα γιατί φοβάται.
Αυτό δεν σημαίνει όμως, ότι συλλήβδην θα απορρίψουμε τους εκκλησιαστικούς ταγούς και τον ιερό κλήρο.
Γιατί αποσιωπούμε το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας, που δεν γνώρισε «περιορισμό» λόγω κορονοϊού; Που δεν σταμάτησε να συμπαρίσταται τους ενδεείς αδελφούς, εν μέσω πανδημίας;
Γιατί παραθεωρούμε ακόμη και την ψυχολογική στήριξη των ανθρώπων που παρείχε η Εκκλησία εν μέσω πανδημίας; Και όσοι πιστεύουμε, οπωσδήποτε δεν μπορούμε να αντιπαρέλθουμε το λυτρωτικό και σωστικό έργο της Εκκλησίας, το οποίο είναι παντός καιρού και δεν εμποδίζεται από τίποτε και κανέναν.
Κατηγορείται η Εκκλησία ότι στηρίζεται οικονομικά από επιχειρηματίες. Και γιατί να μην επαινούνται οι επιχειρηματίες αυτοί; Αν ήταν τόσο κοντόφθαλμοι και οι πρόγονοί μας, σήμερα δεν θα θαυμάζαμε έργα εκκλησιαστικά, εκπαιδευτικά και δημόσια από τους… επιχειρηματίες της εποχής και σήμερα Εθνικούς μας Ευεργέτες.
«Προσπερνούν αηδιασμένοι την Εκκλησία και προσεύχονται απευθείας χωρίς τη μεσιτεία της και την καθοδήγησή της στον Κύριο Ιησού Χριστός μας, στη Θεοτόκο μιας, στους αγίους μας»… !!!
Η προσευχή μας γίνεται απ’ ευθείας στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Έτσι πρέπει να γίνεται! Και μπορούμε να επικαλούμαστε στην προσευχή μας, την πρεσβεία της Κυρίας Θεοτόκου και των Αγίων της Εκκλησίας μας.
Ποιος σας είπε ότι η διοικούσα Εκκλησία είναι μεσίτρια στις προσευχές μας προς τον Θεό;;;
Οι Επίσκοποι και οι ιερείς κ. Κοττάκη, είναι φορείς της Θείας Χάριτος και οικονόμοι των ιερών Μυστηρίων. Είναι δίπλα στους ανθρώπους, όπως και ο Χριστός, σε όσους η κοινωνία έχει αποκλείσει και περιθωριοποιήσει για να απαλύνει τον πόνο και την αγωνία.
Οι επίσκοποι και οι ιερείς υλοποιούν το έργο της Εκκλησίας, που δεν είναι άλλο από το να διδάσκουν εν ελευθερία την αλήθεια του Χριστού και να θεραπεύουν τα τραύματα των ανθρώπων.
Οι κληρικοί μας, έλεγε ένας Γέροντας, είναι όπως τα παλαιωμένα και σκουριασμένα δίκτυα, του ηλεκτρισμού ή της ύδρευσης, που όμως μας μεταφέρουν το απαραίτητο στην ζωή μας ηλεκτρικό ρεύμα και το ζείδωρο νεράκι.
Οι κληρικοί, ανεξάρτητα από τα προσωπικά τους σφάλματα, αμαρτήματα ή ατοπήματα, μας μεταφέρουν την σωστική Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αυτήν την Χάρη, κ. Κοττάκη, αν όλοι εμείς, που θεωρούμε, ίσως, τους εαυτούς μας αγίους, αν μαζευτούμε, δεν μπορούμε να την «κατεβάσουμε», όπως την κατεβάζει ένας αμαρτωλός παπάς!
