Του π. Ηλία Μάκου
Ο όσιος Χριστόδουλος εν Πάτμω, με εμφανή θαύματα, του οποίου η μνήμη εορτάζεται στις 16 Μαρτίου, ο οποίος από μικρό παιδί είχε έφεση στη μοναχική ζωή, αν και καταγόταν από τη Νίκαια της Βιθυνίας, ύστερα από πολλές περιπλανήσεις, λόγω διάφορων αιτιών (εκάρη μοναχός σε Μονή του Ολύμπου της Βιθυνίας, πήγε στα Ιεροσόλυμα, στη συνέχεια εγκαταστάθηκε σε Μονή στο όρος Λάτρος της Μυσίας, μετά βρέθηκε στη Στρόβιλο, στη Λέρω και στην Κω), τελικά έφτασε στην Πάτμο.
Εκεί με αυτοκρατορική άδεια και οικονομική ενίσχυση χτίζει το Μοναστήρι του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, αλλά τελικά, λόγω των μουσουλμανικών επιδρομών, καταφεύγει στην Εύβοια, όπου σύμφωνα με την παράδοση ασκήτευσε.
Κοιμήθηκε το 1093 στην Εύριπο και έγινε ανακομιδή του λειψάνου του στην Πάτμο, όπου φυλάσσεται, και τα προσκυνούν πλήθος πιστών για να ενισχυθούν στη ζωή τους από το θαυματουργό άγιο, στο μικρό φερώνυμο παρεκκλήσιο του Οσίου Χριστοδούλου, στη νοτιοδυτική πλευρά του Καθολικού της Μονής Πάτμου.
Βασική αρχή του ο όσιος Χριστόδουλος εν Πάτμω είχε τη σαφή και κατηγορηματική χριστιανική διδασκαλία: Ο Χριστός είναι η πηγή της Ζωής. Γι’ αυτόν ο Χριστός ήταν η ίδια η ζωή.
Και πίστευε ακράδαντα και το ζούσε ότι η Αυτοζωή-Χριστός του μετέδιδε ζωή από τη ζωή του, του μετέδιδε πλεονασμό ζωής.
Και η ζωή, που μεταγγίζει ο Χριστός είναι πρωτίστως γεγονός του έσω ανθρώπου. Είναι εσωτερική ζωή πλούσια, είναι σκέψεις και αισθήματα και βιώματα ιερά, ζωηρά, δυναμικά, που δίνουν θάρρος στον πιστό να λέει με πεποίθηση, ζω.
Η ζωή αυτή χρειάζεται να εξωτερικεύεται, να εκδηλώνεται σαν σημαντική δραστηριότητα και ζωτικότητα. Γιατί, οι Χριστιανοί, οι όνομα και πράγμα Χριστιανοί, μπορεί να είναι πράοι και ταπεινοί, να αποφεύγουν το θόρυβο, είναι, όμως και δραστήριοι και δυναμικοί και δημιουργικοί.
Η δυναμικότητα του οσίου Χριστοδούλου, φαινόταν ιδιαίτερα, κάτι, που και εμείς πρέπει να ακολουθούμε, φαίνεται ιδιαίτερα στα έργα του.
Και να προσέχουμε τούτο: Η δύναμη των ανθρώπων, έξω του χριστιανισμού, που δεν ζωοποιούνται από τον Χριστό είναι δυνάμεις αναστατώσεων και καταστροφής. Ενώ η δύναμη των Χριστιανών εκδηλώνεται ως δύναμη ευεργετική.
