Του π. Ηλία Μάκου

Τι όμορφες στιγμές… Τι στιγμές αληθινής χριστιανοσύνης… Τι στιγμές ενότητας… Τι στιγμές ψυχικής ευφορίας… Τι στιγμές αδελφοσύνης…

Ο Μητροπολίτης Ελμπασάν Αντώνιος, με νέους/ες της Μητροπόλής του, που είναι κατηχητές/τριες και βοηθούν στο έργο της Εκκλησίας, έκαναν πικνίκ στην εξοχή και συγκεκριμένα στην περιοχή “Στεμπλέβε”.

Έψησαν, έφαγαν σε κοινή τράπεζα κάτω από τα δέντρα, έπαιξαν, συζήτησαν, απόλαυσαν την ομορφιά της φύσης.

Ώρες, που όλοι νοσταλγούμε, αλλά, αν και δεν χρειάζεται τίποτε άλλο από αγάπη για να τις ζήσουμε, εν τούτοις δεν τις βιώνουμε ζωντανά, υπέροχα με διάθεση ψυχής, με πλαστικότητα…

Τέτοιες χαλαρές στιγμές είναι μια καλή ευκαιρία για ενδοσκόπηση, για προσπάθεια να διαβάσουμε μέσα βαθιά μας, να ερμηνεύσουμε τις κινήσεις του εαυτού μας, να αναλύσουμε τα συναισθήματά μας, να κατανοήσουμε την υφή της σκέψης μας.

Για να είμαστε, μέσα από την αγάπη, έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε ό,τι πρόκειται να συμβεί στη ζωή μας.

Ποιος θα μπορούσε να σχίσει του μέλλοντος το πέπλο και να προβλέψει τα αναπάντεχα γεγονότα, που αλλάζουν της ζωής μας το δρόμο;

Όσο κι αν το παρελθόν είναι ολόκληρο μέσ’ το παρόν κλεισμένο και το παρόν το μέλλον ετοιμάζει, ποιος θα μπορούσε να προδιαγράψει αυτό, που θα γίνει στο μέλλον; Άλλωστε αυτά, που συμβαίνουν γύρω μας το επιβεβαιώνουν.

Ροή θολού ποταμιού ο ανθρώπινος βίος. Όλα περνούν, όλα αλλάζουν, όλα χάνονται. Στάση καμία πουθενά, κίνηση διαρκής σαν το ποτάμι. όμως και πάλι δεν διαβαίνει ήρεμα. Ορμητικά κυλάει και θολώνει.

Και καθώς το ποτάμι τίποτα στην ορμή του δεν κρατεί, κι εμείς τίποτε στην ουσία δεν έχουμε, εκτός από τις στιγμές, που οφείλουμε να φροντίζουμε να είναι σωτήριες και ευτυχισμένες, όπως στην περίπτωση του πικνίκ του Μητροπολίτη με τους νέους.

Να νιώσουμε το εφήμερο της ζωής και να κάνουμε αγώνα να μετατραπεί η προσωρινότητα σε αιωνιότητα…