ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ
Οταν ένα θέμα με ενοχλεί, αφήνω να περάσει καιρός για να ασχοληθώ στη συνέχεια μαζί του και να το σχολιάσω με ηρεμία και νηφαλιότητα και όχι εν θερμώ! Προσπαθώ να μη βγάζω προς τα έξω την εικόνα ενός εμπαθούς ανθρώπου αλλά οτι σχολιάζω τα γεγονότα με κοινό νού και με ευθυκρισία– ακόμη και αν ενοχλώ φίλους μου.
Θα μου επιτρέψετε να γράψω δύο λόγια για τα θυρανύξια της Μητρόπολης Αθηνών και για το υπερβολικό τρόπο με τον οποίο παραδόθηκε το ιερό αυτό μνημείο, προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα!
Και ναί,η Μητρόπολη Αθηνών μας είχε λείψει! Ο ιστορικός αυτός ναός που είναι συνδεδεμένος με την νεότερη ιστορία μας, πολιτική και εκκλησιαστική, ετέθη δύο φορές εκτός λειτουργίας από τους σεισμούς που έπληξαν την Αττική και μέχρι σήμερα τον επισκεύαζαν! Το έργο ολοκληρώθηκε χάρη στις άοκνες προσπάθειες αυτών που είχαν αναλάβει το ευαίσθητο έργο της επισκευής και της καλαισθησίας του και ο Ναός πιο ωραίος και μεγαλοπρεπής από ποτέ, παραδόθηκε προς χρήση στον ιερό κλήρο και στο χριστεπώνυμο πλήρωμα το Σάββατο 2 Ιουλίου, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Υπουργών
και πολλών Ιεραρχών, μολονότι είχε προσκληθεί σύμπασα η Ιεραρχία!
Παρενθετικά να πούμε εδώ οτι είναι λυπηρό, ολόκληρη Αρχιεπισκοπή Αθηνών να μην έχει ούτε ένα ναό που να πληρεί τις απαιτήσεις του Καθεδρικού. Ο Άγιος Διονύσιος που είχε αναλάβει αναπληρωματικά να εξυπηρετεί τις ανάγκες που έχει η Εκκλησία μας για τις επίσημες εκδηλώσεις κατάφερε να ανταποκριθεί με επιτυχία στις απαιτήσεις και αξιώσεις που έχει κανείς από έναν
Καθεδρικό ναό, αλλά υστερούσε εμφανώς και με ουσιαστικές ελλείψεις , έναντι των απαιτήσεων που υπάρχουν στις επίσημες δοξολογίες και στα πολυαρχιερατικά συλλείτουργα!
Τώρα που το έργο επισκευής και αποκαταστάσεώς του ναού ετελεσφόρησε επιτυχώς και παραδόθηκε προς χρήση στον ιερό κλήρο και στο χριστεπώνυμο πλήρωμα, ανοίγει μία νέα σελίδα στο βιβλίο των πεπραγμένων του Καθεδρικού ναού Αθηνών!
Ως εκ τούτου θα συμφωνήσουμε κι εμείς, όπως οι περισσότεροι, οτι σαφώς και έπρεπε να γίνουν τα θυρανύξια στο Ναό, με αγιασμό και τελετή και να επικοινωνήσει η Εκκλησία το γεγονός αυτό της επανέναρξης για να το πληροφορηθεί ο κόσμος. Αλλά δυστυχώς χάσαμε το μέτρο.
Το διήμερο εκδηλώσεων , ήταν μία υπερβολική και επιεικώς απαράδεκτη φιέστα– επίδειξη που έφερε σε δύσκολη θέση ακόμη και τον ίδιο τον Μακ. Αρχιεπίσκοπο . Το γεγονός και μόνον οτι μετά τη λήξη του εσπερινού δεν βρήκε να πεί δύο λέξεις που να δείχνουν τη χαρά του για την ολοκλήρωση αυτού του έργου φανερώνει πολλά! Το αυτό ισχύει και για την πρώτη θεία λειτουργία που έγινε την επομένη! Και πάλι ο Αρχιεπίσκοπος σιωπών παρέδωσε τον Ναό στο λαό του Θεού.
Αλλά και προς τί η Συνοδική θεία λειτουργία και το κάλεσμα όλων των Μητροπολιτών και των εκπροσώπων- Εξάρχων των άλλων Πατριαρχείων( πλην- φεύ- του Οικουμενικού Πετριαρχείου, δηλ. του Αδριανουπόλεως Αμφιλοχίου); Και όσοι ήλθαν κάθονταν νυσταγμένοι στα καθίσματά τους στον Σολέα του ναού, για να τους δείχνει η τηλεόραση, αντί να ιερουργούν στις επαρχίες τους; Και γιατί δεν μίλησε ένας Συνοδικός Ιεράρχης αλλά ο Ιεροκήρυξ του Μητροπολιτικού; Αν θέλαμε να έχουμε αυτή την πανηγυρική συμμετοχή να φροντίζαμε να ήταν και σύμφωνα με τη σωστή εκκλησιαστική εθιμοτυπία και τάξη!
Γιατί να γίνει αυτή η υπερβολική οργάνωση με τόσο πρόχειρο τρόπο ;
Η Μητρόπολη Αθηνών είναι η Καθέδρα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών. Δεν εορτάζαμε κάποια Συνοδική εορτή, απλά θυρανύξια έγιναν! Και το χειρότερο είναι οτι δεν είχαν την στοιχειώδη νοημοσύνη να ονομάσουν όλη αυτή την εκδήλωση ως Θρονική εορτή, αφιερωμένη στον ιδρυτή της Εκκλησίας μας Απόστολο των Εθνών Παύλο.
Αλλά και αν ακόμη έπρεπε να γίνει η τελετή αυτή θυρανυξίων ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο, θα μπορούσε να ήταν μόνον ο Αρχιεπίσκοπος,πλαισιωμένος από τους πολυάριθμους βοηθούς Επισκόπους του και όχι σύμπασα τη Σύνοδος και την Ιεραρχία και ασφαλώς οι παράγοντες εκείνοι που βοήθησαν αποτελεσματικά για να έλθει εις πέρας αυτό το έργο.
Η φιέστα που είδαμε από τις τηλεοράσεις μας θα μπορούσε να γίνει τον Οκτώβριο, όπου συνέρχεται η Ιεραρχία σε τακτική συνεδρίαση, ή έστω την 1η Σεπτεμβρίου που η Εκκλησία μας εορτάζει την αρχή της Ινδίκτου για να θυμίζουμε με την ευκαιρία στο λαό μας και στη νεολαία μας τέτοιες ξεχασμένες έννοιες και επετείους! Επίσης θέλω να επισημάνω κάτι ακόμη το οποίο παρά την προετοιμασία και τους κόπους που καταβλήθηκαν για να πετύχει ο διήμερος εορτασμός είναι χαρακτηριστικό αφ´ενός της διαφορετικής αντίληψης που έχει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για τέτοιες εκφηλώσεις και αφ´ετέρου της προχειρότητας που έγιναν τα πράγματα. Η τιμητική διάκριση που επρόσφερε– και δικαίως– ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος προς τον Πρωτοπρεσβύτερο Θωμά Συνοδινό, πρώην Πρωτοσύγκελλο της Ι. Αρχιεπισκοπής (που εκοπίασε όσο κανείς άλλος απο το 1998, για την ολοκλήρωση του έργου ), γιατί του εδόθη κατά την διάρκεια του γεύματος στο ξενοδοχείο ΠΛΑΖΑ όπου το είδε περιορισμένο κοινό και δεν του εδόθη εν δόξη και τιμή, κατά την διάρκεια της θείας λειτουργίας ή το εσπέρας μετά το πέρας της τελετής θυρανυξίων; Ποιός κακός και εμπαθής ναούς, αλλά και ποιός κακός και αρρωστημένος δάκτυλος, επενήργησε για να επέλθει αυτή η ανατροπή; Και το ερώτημα αυτό δεν είναι ρητορικό!
