του π. Ηλία Μάκου
Ο ποταμός Μπίστρισσα κοντά στο χωριό Τσαούσι των Αγίων Σαράντα ήταν ορμητικός και αφηνιασμένος την ημέρα των Φώτων.
Τα νερά του πάρα πολύ παγωμένα. Όμως η θερμή από πίστη ψυχή δεν αισθάνεται την παγωμάρα.
Πέντε νέοι, παιδιά από την περιοχή, με φλογερή και όχι μαραμένη ψυχή, βούτηξαν χωρίς δεύτερη σκέψη στα νερά του ποταμού.
Οι περιβαλλοντικές συνθήκες τους απέτρεπαν, ωστόσο η ψυχή τους σήμανε σάλπισμα και αισθάνθηκαν έτοιμοι να εορτάσουν μέσα τους τα Θεοφάνεια και να ζήσουν και να αναμειχθούν στη συνέχεια, βουτώντας στα νερά και αναζητώντας την ευλογία του Τιμίου Σταυρού, τη δυναμική, όσο και πραγματική, ευεργετική παρουσία του Θεού.
Η στάση των παιδιών αυτών είναι και μια πρόκληση σε όλους μας να είμαστε πρόθυμοι να ψάχνουμε και να δεχόμαστε κάθε φορά τον Χριστό.
Όσοι Τον πίστεψαν, Τον λάτρεψαν μέχρι θυσίας και Τον αγαπούν ως ζωντανή πραγματικότητα, απτή και βεβαιωμένη από την πιο καθαρή αίσθηση του ανθρώπου, την αίσθηση της συνείδησης και της ψυχής.
Ο θαυμασμός των απλών, η σοφία των σοφών, τα σκήπτρα των ισχυρών, τα δάκρυα των πονεμένων, τα κρίνα των αγίων, των αμαρτωλών τα πονεμένα στήθη, Τον προσκυνούν.
Και όσοι δεν πιστεύουν στη φανέρωση του Θεού, όχι μόνα στα Θεφάνεια, αλλά και πάντοτε, είναι αδύνατον να Τον ξεχάσουν. Ζει μέσα στο εσωτερικό τους και απλά δεν τον αποδέχονται…
Μια είναι η πραγματικότητα: Και στα ύδατα και γύρω μας και παντού, το κάθε τι μαρτυρεί την παρουσία Εκείνου.
Η θεϊκή αλήθεια, που αποκαλύπτεται σ’ όποιον υποτάσσει τη λογική του σ’ Αυτή, είναι ο αγιασμός, το φως, η πυξίδα, το τιμόνι…
