Του Σωτήρη Μ. Τζούμα

ΚΟΤΕΣ ΛΥΡΑΤΕΣ…

Στην εποχή μας το αίσθημα της ευθύνης είναι ανύπαρκτο.

Μικροί και μεγάλοι, επίσημοι και μη, πολιτικοί και ακαδημαϊκοί, ακόμη και εκκλησιαστικοί άνδρες συμπεριφέρονται δυστυχώς ανεύθυνα επιδεικνύοντας έναν απαράδεκτο αμοραλισμό. Ο καθένας -ανεξάρτητα από τα προσόντα του- ενδιαφέρεται για την προσωπική του ανέλιξη, τα ίδια συμφέροντα και τους φιλόδοξους στόχους, που χαράζουν τη καλίδρομη ρότα στο αύριο της ζωής.

Μας εξέπληξε -ομολογώ ευχάριστα- η επιλογή του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου στη θέση του εκπροσώπου τύπου της Εκκλησίας, κατά την δύστηνη περίοδο της καραντίνας, αν και ο ίδιος δεν ήταν μέλος της ΔΙΣ της χρονικής περιόδου που διανύουμε. Έτσι, λοιπόν, για να λέμε όλη την αλήθεια, αλλά και να μην νομίζουν κάποιοι πως τρώμε κουτόχορτο, η εκλογή του πολύπειρου Μητροπολίτη Ναυπάκτου, παρ’ ότι σεβόμαστε και αποδεχόμαστε την θεολογική του πληρότητα, αποδεικνύεται ότι υπήρξε πέρα για πέρα σκόπιμη.

Ωστόσο, δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε το γεγονός ότι την απόφαση αυτή «συνυπέγραψε», μεταξύ άλλων και ο συνοδικός Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος. Και διερωτάται οιοσδήποτε. Γιατί δεν ανέλαβε ο ίδιος, ως εκ της ιδιότητας του, ως συνοδικός Μητροπολίτης και ως πανεπιστημιακός καθηγητής με λιπαρά μόρφωση και πείρα, καθήκοντα εκπροσώπου τύπου, αλλά «νώτα διδόναι», κατά τον Άγ. Γρηγόριο Νύσσης;

Μήπως ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας δεν ήθελε να εκτεθεί, αλλ’ ούτε και επιθυμούσε ρήξη και μετωπική σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική,

επειδή έχει το βλέμμα εμμονικά καρφωμένο στην «επόμενη μέρα», κατατοξεύων τον Αρχιεπισκοπικό θρόνο;

Δεν όφειλε ο άγιος Μεσσηνίας να εισηγηθεί την σύγκληση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, εφ’ όσον το θέμα του κορωναϊού με τα επακόλουθά του, καθώς και οι αξιώσεις της Κυβέρνησης, απαιτούσαν σοβαρή και δυναμική αντιμετώπιση από το σύνολο των Ιεραρχών και όχι από την παρούσα ΔΙΣ, που απαρτίζεται από Αρχιερείς υπερήλικες, ασθενείς και ανήμπορους (Θεσσαλονίκης, Παραμυθίας Μηθύμνης), αλλά και από άλλους νεώτερους, με έλλειψη εμπειρίας και ικανότητας στην αντιμετώπιση ενός τέτοιου σοβαρού ζητήματος;

Στην πρόσφατη κρίση που πέρασε η Εκκλησία με το περίφημο σχέδιο Τσίπρα – Αρχιεπισκόπου, που προέβλεπε τον εξοστρακισμό του ιερού κλήρου από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών, ο Σεβ. Μεσσηνίας ζητούσε επιτακτικά και φορτικά, και καλά έκανε, την σύγκληση της Ιεραρχίας. Και κατάφερε με την σθεναρή στάση του, να αναχαιτίσει τα προσυμφωνημένα άδηλα και δυσθέατα Αρχιεπισκοπικά-Κυβερνητικά πεπραγμένα, να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων και να διακριθεί με τον λόγο του και τις θέσεις, που ανέπτυξε εντός της Ιεραρχίας, αλλά και στις δημόσιες τοποθετήσεις του.

Για την πρωτόγνωρη, όμως, ήττα, τον ευτελισμό και τον εξευτελισμό, που εισέπραξε η διοικούσα Εκκλησία και πολύ περισσότερο με την διακωμώδηση -όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία της Ορθοδοξίας- του ιερού Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, της πεμπτουσίας της πίστεώς μας ελέω κορωναϊού, δεν ένιωσε ο άγιος Μεσσηνίας την ανάγκη να ζητήσει την σύγκληση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος;

Τί έπραξε άραγε, ο μέγας καθηγητής και φιλόδοξος αυτός Ιεράρχης όταν ο αδελφός του, Σεβ. Κερκύρας Νεκτάριος, σύρθηκε ως «κακούργος μετά των κακούργων», μέσα στο μεγαλοβδόμαδο, κατ’ εντολή πολιτικάντιδων ασχημονούντων, από τις δικαστικές αρχές, γιατί τόλμησε να σεβαστεί παραδόσεις αιώνων και να λιτανεύσει το σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος; Αλήθεια, πού ήταν ο άγιος Μεσσηνίας, ο… «για ψύλλου πήδημα» θαμώνας των τηλεοπτικών παραθύρων, να βγει και να κατακεραυνώσει τις αστοχίες και τις αθλιότητες, που λάμβαναν χώρα εναντίον των συνεπισκόπων του, αλλά και σύμπαντος του ευσεβούς ελληνικού λαού;

Εν τούτοις, ο ηρωϊσμός του Μητροπολίτη Μεσσηνίας εξαντλήθηκε μόνο στον γέλωτα και τον καγχασμό και μάλιστα δημόσια, σε βάρος του

Μητροπολίτη πρ. Καλαβρύτων Αμβρόσιου, του πολιού Ιεράρχη της Εκκλησίας μας, τον οποίον ούτε καν τολμούσε να κοιτάξει, όσο εκείνος ήταν ενεργό μέλος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας. Και κάγχασε ειρωνευόμενος από τα τηλεπαράθυρα μαζί με τους καλοπληρωμένους ψιθυριστές των ΜΜΕ, για όσα καλώς έπραξε ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος κατά των κυβερνητικών στελεχών, εξ αιτίας της βλάσφημης συμπεριφορά τους προς τον Δομήτορα της πίστεως μας Ιησού Χριστό. Καλό είναι, όμως, να γνωρίζει ο άγιος Μεσσηνίας ότι μαζί μ’ αυτόν γελάει σύμπας ο πιστός λαός, ο οποίος με το άριστο αισθητήριό του αντιλαμβάνεται ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η «επόμενη μέρα»!

Μολαταύτα, ο Σεβ. πρ. Καλαβρύτων Αμβρόσιος απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι παρά το γήρας του, παρέμεινε ακμαίος, αγωνιστικός, όντως επίσκοπος (=επί-σκοπόν), γενναίος μαχητής στις επάλξεις της Εκκλησίας ξεμπροστιάζοντας τους πολιτικούς, που κατά την γνώμη του έβλαψαν την Εκκλησία.

Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας όμως και οι συνοδοιπόροι του στην ΔΙΣ ιεράρχες μας ανήμποροι και μη, τι έπραξαν; Ευχαρίστησαν δημόσια την ερίτιμη Υπουργό Θρησκευμάτων κ. Κεραμέως, για όσα κακόβουλα και βλάσφημα εξέμεσε για το ιερώτατο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Τί μπορεί να μας πει περί τούτου ο Άγιος Μεσσηνίας; Και όχι μόνο ο Άγιος Μεσσηνίας… Είναι κρίμα όταν υβρίζεται και λοιδορείται η Εκκλησία και η πίστη μας, κάποιοι «άγιοι» να μεριμνούν και να τυρβάζουν μόνο περί των αρχιεπισκοπικών εκλογών και μάλιστα Αρχιεπισκόπου υπάρχοντος!

«Περιττό ρίσκο» αποκάλεσε ο ευρωβουλευτής της δεξιάς παρατάξεως κ. Κύρτσος την προσέλευση των πιστών στην Θεία Ευχαριστία. Ποιός από σας αντέδρασε άγιε της Καλαμάτας; Γιατί δεν βγήκατε στα παράθυρα να τον αντιμετωπίσετε; Γιατί αφήνετε τους βλάσφημους και άσχετους με την πίστη να αλωνίζουν; Γιατί δεν προστατεύετε το ποίμνιο;

Δέχεστε άφωνος την άποψη του κάθε βλάσφημου για δήθεν και τάχα «περιττά ρίσκα» αναφορικά με την Θεία Ευχαριστία, αλλά για τα αληθινά σοβαρά ρίσκα, που ελλοχεύουν από την άκριτη εισροή εκατοντάδων χιλιάδων τουριστών από 1ης Ιουνίου στη χώρα μας, μεταξύ αυτών και χιλιάδων Κινέζων, που θα ξεχυθούν σε όλη την Ελλάδα, κάνετε την κορόϊδα!

Η εκκωφαντική σιωπή σας αναδύει στη σκέψη μου την ελληνική ταινία του παλιού καλού κινηματογράφου «Η Μαρία της σιωπής» που υποδυόταν η αείμνηστη Αλίκη Βουγιουκλάκη; Αλλά, προφανώς, εν ονόματι του μαμωνά,

που μέλει να ενισχύσει το κυβερνητικό γλωσσόκομον, «σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία»…

Ο Χριστός είπε «απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» και όχι να ξεπουλήσετε τα πάντα στο Καίσαρα, για να εξασφαλιστεί το «ποθούμενον»! Μηπως θα πρέπει να αντικαταστήσετε το: «Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ…» με το: «Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω Καίσαρι», ή μάλλον, «τω Βάαλ» καλύτερα, γιατί ο Χριστός, φαίνεται πως περίσσεψε σε κάποιους…

Είτε το θέλουμε είτε όχι, όλοι μας αποκαλυφθήκαμε και κριθήκαμε στη κονίστρα του κορωναϊού. Όμως, η τιμή και ο σεβασμός δεν ανήκουν πλέον στα… αρχιερατικά δικηροτρίκηρα. Η τιμή και ο σεβασμός ανήκουν σε όλους εκείνους τους επώνυμους και ανώνυμους σεβάσμιους και αγωνιστές κληρικούς, που κάποιοι από σας αποκαλούσατε τρελούς, αντάρτες και επαναστάτες, καθώς και στους ομολογητές λαϊκούς, καθηγητές θεολόγους και μη, που αγωνίστηκαν σθεναρά για να υπερασπιστούν τα Άγια τοις Αγίοις, που «άγιοι», επιλήσμονες της αποστολής τους, πέταξαν ανερυθρίαστα «τοις κυσί» κρυμμένοι πίσω από την ανομολόγητη προτεσταντική ατομική προσευχή και την δήθεν αγαπολογία…

Αλλοίμονο, όμως! Ο κόσμος αντιλαμβάνεται τί γίνεται. Ο πιστός λαός έχει καταλάβει τι συμβαίνει. Ένιωσε προδομένος από τους ποιμένες του και γι’ αυτό κάποιοι ρασοφόροι καριέρας έχουν τελειώσει στην συνείδηση των πιστών.

Αποδείχθηκε, δυστυχώς, ότι ο διαχρονικός, αιώνιος και θεόπνευστος ψαλμωδός «πάντες εξέκλιναν άμα ηχρειώθησαν!» (Ψαλμ. 52:4), είναι επίκαιρος σήμερα για κάποιους, όσο ποτέ!!!

Για ένα τέτοιο μεγάλο ζήτημα πίστεως, που ανέκυψε εξ αιτίας ενός μικροσκοπικού οργανισμού, συγκεκριμένοι μεγαλοσχήμονες, φαύλοι κομπάρσοι της εμφανούς αείποτε ασχημοσύνης τους, εσωτερικής και εξωτερικής, αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, αφωνότεροι ιχθύων και απραγότεροι βατράχων, ή μάλλον, καλύτερα, ΚΟΤΕΣ ΛΥΡΑΤΕΣ, όπως τους αποκάλεσαν αυτοί, που μέχρι τώρα δεν έχουν τολμήσει να διαψεύσουν, αλλά εκείνοι εξακολουθούν με περισσή λατρεία να τους λιβανίζουν!