Στην Θεία Λειτουργία του ιερού Χρυσοστόμου υπάρχει μια υπέροχη ευχή, στην αγία αναφορά, που λέει τα εξής: «…Συ εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγες και παραπεσόντας ανέστησας πάλιν, και ουκ απέστης πάντα ποιών, έως ημάς εις τον ουρανόν ανήγαγες και την βασιλείαν σου εχαρίσω την μέλλουσαν…».

Με απλά λόγια: «…Συ από το μηδέν μας έδωσες ύπαρξη και όταν ξεπέσαμε πάλι μας σήκωσες και δεν έπαψες να κάνεις τα πάντα, ώσπου μας ανέβασες στον ουρανό και μας χάρισες την μέλλουσα Βασιλεία Σου…». Και ο Μέγας Βασίλειος στην «Εξαήμερο» σημειώνει ότι «ο δημιουργός του σύμπαντος κόσμου δημιουργεί από αγάπη και με την ελεύθερη Θεία βούλησή Του τον κόσμο εκ του μη όντος». Ώστε έχουμε γεννηθεί «εκ του μη όντος» και σκοπός μας είναι η Βασιλεία των Ουρανών.

Προβληματίστηκε κάποτε ο αλήστου μνήμης Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αν πρέπει η Εκκλησία να «υιοθετήσει μια οικολογική θεολογία» κατά τα πρότυπα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Ύστερα από μια μακρά συζήτηση και με γνώμονα τους «μεγίστους φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος» κατέληξε ότι θα ήταν περιττή η ανάπτυξη μιας θεολογίας για το περιβάλλον. Στην Γένεση αναφέρεται: «και έλαβε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπος, ον έπλασε, και έθετο αυτόν εν τω παραδείσω της τρυφής, εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν». Ο άνθρωπος οφείλει μεν να αξιοποιεί και να καρπούται τα υλικά αγαθά που προσφέρει το περιβάλλον, αλλά ταυτόχρονα να το φροντίζει και να το προστατεύει.

Βεβαίως ο άνθρωπος είναι ο ιερέας της κτίσεως, ο ποιμήν της φύσεως! Ναι, έχει υποχρέωση να φροντίζει ενεργά η Εκκλησία για το οικοσύστημα, την διατήρηση του καθαρού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας.

Ωστόσο, σκοπός της Εκκλησίας είναι η σωτηρία του ανθρώπου. «Πάντα ηγούμαι σκύβαλα, ίνα Χριστόν κερδήσω» βροντοφωνάζει δια μέσου των αιώνων ο Απόστολος Παύλος. Γι’ αυτό υπάρχει στον κόσμο η Εκκλησία. Όχι για να υποκαθιστά το κοινωνικό κράτος και να μεταβάλλεται σε μία μεγάλη ΜΚΟ. Όχι για να  φροντίσει τα άλογα ζώα, αλλά να εργάζεται για  την θέαση του ανθρώπου.

Η Εκκλησία είναι εργαστήρι αγιότητας. «Η Εκκλησία είναι η ζωή των Αγίων και η ζωή των Αγίων είναι η ζωή της Εκκλησίας» τόνιζε με κάθε ευκαιρία ο μακαριστός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων ο Β΄ (Χρυσοφάκης).

Ο Χριστός δεν γεννήθηκε για τις αγελάδες που ρουθουνίζαν στη φάτνη, ούτε σταυρώθηκε για τα κυπαρίσια και τις γάτες! Ο Χριστός μας ήρθε στην γη και σταυρώθηκε για τον απάνθρωπο,  για σένα και για μένα!

Σήμερα υπέρ ποτέ άλλοτε οι χριστιανοί μας, όλοι εμείς που αποτελούμε το πλήρωμα της Εκκλησίας μας, έχουμε ανάγκη από νέους Πατροκοσμάδες,από Χρυσοστόμους και άλλους Αγίους Πατέρες που θα κηρύξουν πάλι

ότι «Χριστός και ψυχή σας χρειάζονται»,

ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να κάνει τον άνθρωπο θεό,

ότι ο Θεός είναι ζωή και όποιος χωρίζεται από τον Θεό, χωρίζεται από την ζωή.