Του π. Ηλία Μάκου

Μέσα στη φύση βρίσκεται μια μικρή εκκλησία στο μικρό χωριό της Φανερωμένης Φιλιατών στη Θεσπρωτία.

Τιμάται στ’ όνομα της αγίας Αικατερίνης. Κατά τον εορτασμό της στις 25-11-2022 κατακλύστηκε από κόσμο.

Ιερούργησε ο αρχιμανδρίτης της Μονής Γηρομερίου Αλέξιος, πλαισιούμενος από ιερείς της περιοχής.

Η ατμόσφαιρα κατανυκτική, οι στιγμές, στιγμές πίστης.

Όπως επεσήμανε και στο κήρυγμά του ο π. Αλέξιος η αγία Αικατερίνη υπήρξε καλή και ενάρετη Χριστιανή.

Όντως, να σημειώσουμε εμείς, είχε καθαρή την ψυχή της “από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος” και ανταποκρινόταν στο πανάγιο θέλημα του Θεού, που ήταν ο αγιασμός της, τον οποίο σφράγισε με το μαρτύριό της.

Όσο και αν έκρυβε την αρετή της, δεν ήταν δυνατόν να μη γίνει αντιληπτή από τους ανθρώπους. Και έλαμψε αυτή η αρετή όχι μόνο στα μάτια των ανθρώπων, αλλά και στα μάτια του Θεού.

Δυστυχώς σήμερα οι άνθρωποι εμφανίζουμε μια συμπεριφορά, που μοιάζει με αρετή, αλλά δεν είναι αρετή και στα μάτια του Θεού είναι “βδέλυγμα” (σίχαμα).

Πρόκειται για την προσπάθεια ευσεβοφάνειας, κυρίως από μας, που λέμε ότι είμαστε πιστοί, και παριστάνουμε τους ενάρετους, για να δημιουργήσουμε στους γύρω καλή εντύπωση για τον εαυτό μας. Δεν νοιαζόμαστε τόσο για να είμαστε ενάρετοι, όσο για να φαινόμαστε ενάρετοι. Και εκείνο, που επιδιώκουμε, πολλές φορές το κατορθώνουμε. Πετυχαίνουμε να ανέβουμε, και μάλιστα πολύ ψηλά στην εκτίμηση των ανθρώπων.

Οι πολλοί σχηματίζουν την γνώμη, την πεποίθηση, ότι είμαστε άνθρωποι “καθώς πρέπει”, ενάρετοι, θεοσεβείς, με λίγα λόγια άγιοι!

Παρασύρονται από την υποκρισία μας, από το φαινόμενο και μας εκτιμούν! Όμως, ο Θεός δεν πλανάται. Γνωρίζει τα αξιοκατάκριτα βάθη της ψυχής μας. Τα γνωρίζει και τα αποδοκιμάζει.

Η αγία Αικατερίνη μας δείχνει το δρόμο της διαφυγής από το οικτρό κατάντημα. Ποιος είναι ο δρόμος; Αυτό, που ακολούθησε εκείνη, που έφτασε μέχρι του σημείου να θυσιάσει τη ζωή της για τον Χριστό.  Να είμαστε ενάρετοι και όχι να φαινόμαστε. Ας είμαστε και ας μη φαινόμαστε. Αλλά αν είμαστε, πως δεν θα φαινόμαστε;