Το Σάββατο 15 Αυγούστου το πρωί εορτάστηκε με λαμπρότητα η θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στην Καστανιά του Βερμίου.

Στο πανηγυρικό συλλείτουργο προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος, ο οποίος νωρίτερα χοροστάτησε στον όρθρο της εορτής, ενώ έλαβαν μέρος οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Άρτης κ. Καλλίνικος, Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Αντώνιος, Τρίκκης και Σταγών κ. Χρυσόστομος και Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και το θείο Λόγο.

Μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκαν οι καθιερωμένες βραβεύσεις και δόθηκαν οι υποτροφίες σε αριστούχους του Μακροχωρίου εις μνήμη των αδικοχαμένων μαθητών του ατυχήματος των Τεμπών (2003).

Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Αλέξανδρου Υψηλάντη.

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων τόνισε:

«Ζωῆς ὑπάρξασα τέμενος, ζωῆς τῆς ἀϊδίου τετύχηκας· διά θανάτου γάρ πρός τήν ζωήν μεταβέβηκας, ἡ τήν ζωήν τεκοῦσαν τήν ἐνυπό­στατον».

Θεομητορική ἑορτή καί πανή­γυ­ρις σήμερα. Ἑορτή τῆς πανσέ­πτου Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου καί τῆς ἐνδόξου εἰς οὐρανούς Μεταστάσεώς της.

Ἀλλά ὁ λόγος δέν εἶναι γιά τόν θάνατο, εἶναι γιά τή ζωή. Δέν εἶναι γιά τόν χωρισμό ἀλλά γιά τήν ἑνότητα. Δέν εἶναι γιά τήν ἀπουσία ἀλλά γιά τή διαρκῆ πα­ρουσία.

Καί δέν θά μποροῦ­σε νά εἶναι διαφορετικά, ἐφόσον τό πρόσωπο τῆς σημερινῆς ἑορτῆς εἶναι ἡ Μη­τέρα τῆς Ζωῆς, εἶναι ἡ Ὑπεραγία Θεοτό­κος, αὐτή ἡ ὁποία κατά τόν ἱερό ὑμνογράφο, τόν μέγα θεολό­γο τῆς κατ᾽ Ἀνατολάς Ὀρθοδόξου Ἐκ­κλη­σίας καί ἐγκωμιαστή της ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, εἶ­ναι «ζωῆς τέμενος», καθώς εἶναι αὐτή ἐπί τήν ὁποίαν ἐπέβλεψε ὁ Θεός καί τήν ἀξίωσε νά γίνει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του, συνεργός του στό ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σωτη­ρία τοῦ ἀνθρώπου, συνεργός του στό σχέδιο τῆς κατα­λύσεως τοῦ θανάτου, πού εἰσῆλθε διά τῆς παρακοῆς καί τῆς ἁμαρ­τίας στόν κόσμο.

Μητέρα καί τέμενος τῆς Ζωῆς ἡ ἀπαίρουσα ἀπό τῆς γῆς εἰς τά ἄνω Κυρία Θεοτόκος, διά τῆς ἀπολύτου ὑπακοῆς της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀξιώθηκε νά γίνει γι᾽ αὐτήν ὁ θά­να­τος ὁ τρόπος τῆς διαβάσεώς της στήν ἀΐδιο ζωή, καί νά γίνει ἡ ἴδια ἡ ἀπόδειξη ὅτι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Υἱοῦ της ἀποτελεῖ γεγονός, γεγο­νός προσωπικό γιά κάθε ἄνθρωπο πού πιστεύει σ᾽Αὐτόν καί ἐναρμο­νίζει τή ζωή του μέ τόν λόγο του καί τό θέλημά του.

Γι᾽ αὐτό καί ἡ σημερινή ἑορτή δέν εἶναι ἀνάμνηση θανάτου, ἀλλά εἶναι διαρκής ὑπόμνηση ζωῆς, τῆς ζωῆς τήν ὁποία χάρισε σέ ὁλόκλη­ρο τό ἀνθρώπινο γένος ἡ Ὑπερα­γία Θεοτόκος, δανείζοντας στόν Μο­νογενῆ Υἱό καί Θεό της τήν ἀνθρώπινη σάρκα καί τήν κατά κόσμον ζωή, ἀλλά συγχρό­νως καί τῆς αἰωνίου ζωῆς τήν ὁποία ὑπό­σχεται νά χαρίσει διά τῆς μεσιτεί­ας καί τῆς προστασίας της σέ ὅλα τά εὐσεβῆ τέκνα της, τά ὁποῖα ἀνα­θέτουν στή μητρική της ἀγάπη καί στοργή τή ζωή ἀλλά καί τή σωτηρία τους.

Γι᾽ αὐτό καί τά πλήθη τῶν πι­στῶν συρρέουν αὐτή τήν ἡμέρα στούς ἱερούς ναούς καί στά ἁγια­σμένα ἀπό τήν παρουσία τῶν ἱερῶν καί θαυματουργῶν εἰκόνων τῆς ἁγνῆς Θεομήτορος προσκυνή­μα­τά της. Διότι ποιός ἄνθρωπος δέν ἐπιθυμεῖ τή ζωή; Ποιός ἄν­θρω­πος δέν ἐπιδιώκει νά τήν ἐπι­μηκύνει καί νά τήν καταστήσει, κατά τό δυνατόν, αἰώνια;

Ὅμως ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ μόνη ἡ ὁποία διά τῶν πρεσβειῶν της μπορεῖ νά μᾶς ἐξασφαλίσει τήν ὄντως ζωή, διότι ὁ Υἱός της εἶναι ὁ Ζωοδότης Κύριος, ὁ ὁποῖος ἦλθε στόν κόσμο διά τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτόκου «ἵνα ζωήν ἔχωμεν καί περισσόν ἔχω­μεν», ἐφόσον τῆς ζητοῦμε νά μεσι­τεύει στόν Υἱό της καί Κύριό μας γιά χάρη μας καί ἐφόσον εἴμεθα καί παραμένουμε πιστά τέκνα της, ἀκολουθώντας τήν εὐσεβῆ παρά­δο­ση τοῦ Γένους καί τῶν πατέρων μας, οἱ ὁποῖοι εὐλαβοῦντο καί τιμοῦσαν ἐξεχό­ντως τήν Παναγία Παρθένο ὡς μητέρα καί προστά­τιδά τους, περι­βάλλοντας μέ ἰδιαίτερο σεβα­σμό τίς ἱερές καί θαυματουρ­γές της εἰκόνες.

Γι᾽ αὐτό καί αὐτήν τήν ἡμέρα, ἑορ­τή τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτόκου, ὁ Ἑλληνισμός τοῦ Πόντου προσέτρεχε στήν παλαί­φα­τη καί ἱστορική Μονή τῆς Πα­ναγίας τῆς Σουμελᾶ, τῆς Μητέ­ρας καί Κυρίας του, γιά νά προ­σκυ­νή­σει τή χαριτόβρυτο εἰκόνα της καί νά τῆς ἐκφράσει τόν σεβασμό καί τήν ἀγάπη του.

Γι᾽ αὐτό καί μέχρι σήμερα δέν παραλείπει ποτέ νά φθάνει ἀπό τά πέρατα τῆς οἰκου­μένης ἐδῶ στό Βέρμιο, στό νέο κατοικητήριο τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Σουμε­λιώ­τισσας Παναγίας, γιά νά τῆς καταθέσει τόν ἀσπασμό τῆς ἀγά­πης καί τῆς ἀφοσιώσεώς του στή χάρη της καί νά τῆς ἐμπι­στευ­θεῖ τά μύχια αἰτήματα τῆς καρδιᾶς του.

Καί ἐάν οἱ συνθῆκες, τίς ὁποῖες δημιούργησε φέτος σέ ὅλον τόν κό­σμο καί στήν πατρίδα μας ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, δέν ἐπέ­τρεψαν τήν ἀθρόα, ὅπως ὅλα τά προηγούμενα ἔτη, συμμετοχή τῶν εὐσεβῶν προσκυνητῶν στόν πανη­γυ­ρικό ἑορτασμό τῆς Κοιμή­σεως τῆς Θεοτόκου, τόσο ἐδῶ στό Ἱερό Προσκύνημα τῆς Παναγίας τοῦ Πόντου ὅσο καί σέ ὅλα τά Ἱερά Προσκυνήματα τῆς Μεγαλό­χα­ρης, ὁ πόθος νά βρεθοῦν ἐνώ­πιον τῆς ἱστορικῆς καί θαυμα­τουρ­­γοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Σουμελιώτισσας, νά προσκυνή­σουν τή χάρη της καί νά ζητήσουν μέ δάκρυα στά μάτια τή βοήθειά της, παραμένει ἀσφαλῶς ἀμείωτος.

Ἄς μήν ἀμφιβάλλει ὅμως κανείς ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ὡς φιλό­στορ­γος μητέρα, γνωρίζει τόν πόθο, γνωρίζει καί τήν ἀγάπη ὅλων τῶν εὐσεβῶν τέκνων της καί τῶν εὐ­λα­βῶν προσκυνητῶν της, εἴτε εὑρί­σκονται ἐδῶ, πλη­σίον της, εἴτε μετέχουν νοερά στήν ἱερά αὐτή πανήγυρη. Γιατί ἡ Παναγία Παρθένος δέν περιορί­ζεται ἀπό τούς ὅρους τῆς φύσεως, καί ὅπως μέ τή ζωή καί μέ τήν Κοίμησή της τούς νίκησε, ἔτσι τούς ὑπερ­βαίνει καί μετά τήν Κοίμησή της, καί εὑρίσκεται δίπλα στόν καθένα ἀπό ἐμᾶς πού τήν ἐπικαλεῖται καί ζητᾶ τήν προστα­σία της.

Ἄς μή διστάζουμε, λοιπόν, καί ἄς μήν ἀμφιβάλλουμε, ἀλλά ἄς ἐμπι­στευόμεθα στήν Κυρία Θεοτόκο, τήν Παναγία μητέρα μας, μαζί μέ τήν  ἔκφραση τῆς ἀγάπης καί τοῦ σεβασμοῦ μας καί τά αἰτήματα τῆς ζωῆς μας.

Ἡ Παναγία μητέρα μας μᾶς παρακολουθεῖ πάντοτε στορ­γι­κά καί δέεται στόν Υἱό της καί Θεό μας γιά μᾶς. Ἀκόμη καί ἄν κά­ποιοι νόμισαν ὅτι μποροῦν νά μᾶς στε­ρήσουν τήν ἐπαφή μαζί της εἴτε καλύπτοντας τήν πάνσεπτη μορ­φή της στήν κόγχη τῆς Ἁγίας Σο­φίας εἴτε βεβηλώνοντας τίς πρόσ­φατα ἀποκατεστημένες τοιχο­γρα­φίες στήν ἱστορική μονή τῆς Πα­ναγίας Σουμελᾶ στόν Πόντο, ὅπου θά ἠχήσουν καί πάλι οἱ χαρμό­συνοι ὕμνοι τῆς ἑορτῆς της μετά ἀπό ­ἀναγκαστική σιγή πέντε ἐτῶν, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι ἀδιαλείπτως παροῦσα καί δεομένη ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Υἱοῦ της, γιά ὅλα ὅσα ἀναθέτουμε στήν πανσθενῆ δύναμή της, γιά ὅλα ὅσα τήν ἱκετεύουμε νά μᾶς χαρίσει.

Εἶναι παροῦσα ἡ Παναγία μας καί αἰσθάνεται τήν ἀγάπη μας, κατανοεῖ τή συνοχή τῆς καρδίας μας, βλέπει τά νέφη τῶν πειρα­σμῶν πού καλύπτουν τή ζωή μας, γνωρίζει τή δοκιμασία πού ὑφιστά­με­θα ἀπό τήν ἀπειλή τοῦ κορωνοϊοῦ, πού ταλαιπωρεῖ ὅλο τόν κόσμο καί τήν πατρίδα μας, γνωρίζει τή δοκιμασία πού ὑφι­στά­μεθα ἀπό τίς προκλητικές διεκ­­­δικήσεις τῶν γειτόνων μας καί μάλιστα αὐτές τίς ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταυγούστου.

Καί ἱκετεύουμε ὅλες τίς χάρες τῆς Παναγίας μας. Καί τήν παρα­κα­λοῦμε θερμότατα ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας, νά μήν παρίδει τή δέησή μας, ἀλλά νά ὑψώσει τεῖ­χος ἀπόρθητο, τεῖχος προστατευ­τικό σέ στεριά καί θάλασ­σα, ἀπό τή Θράκη μας μέχρι τό Καστελ­λόριζο. Νά προστατεύσει τά σύν­ορά μας πού κινδυνεύουν καί νά σκέπει τά παιδιά μας, τίς Ἔνοπλες δυνάμεις τῆς πατρίδος μας, πού ἀγρυπνοῦν γιά νά τά φυλάξουν.

Παρακαλοῦμε ἰδιαιτέ­ρως τήν Πα­ναγία τοῦ Ἕβρου, τήν Παναγία τῆς Ἴμβρου, ὅπου ὁ Οἰ­κουμενικός μας Πατριάρχης τε­λεῖ σήμερα Πα­τριαρχική θεία Λειτουρ­γία, τήν Παναγία τῆς Ἀγιά­σου, τήν Πανα­γία τῆς Τήνου, τήν Τηνια­κή Παναγία καί τήν Ἑκα­το­ντα­πυλιανή, τήν Παναγία τή Δια­σώ­ζουσα τῆς Πάτμου, τήν Παναγία τήν Τσαμπίκα καί τή Σκια­δενή τῆς Ρόδου, νά ἀποτρέψει κάθε ἄδικη ἐπιβουλή καί νά γαλη­νεύσει τίς ψυχές μας πού ἀγωνιοῦν γιά τίς ἐξελίξεις σέ μία τόσο κρίσιμη καί ἐπικίνδυνη συγκυ­ρία γιά τήν πατρίδα μας.

Καί νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ εὐσπλαγ­χνική μητέρα μας, θά σπεύσει σέ βοήθειά μας. Θά ἀποδιώξει τά νέφη τοῦ πειρασμοῦ τῆς πανδη­μίας πού σκιάζουν τήν ψυχή μας καί ἀπειλοῦν τή ζωή μας. Θά κατα­­παύσει τόν κλύδωνα τῶν προσ­βολῶν καί τῶν διεκδικήσεων πού ταλανίζει τήν πατρίδα μας. Θά ἀπομακρύνει μέ τή χάρη της «πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον» καί θά μᾶς προφυλάξει ἀπό κάθε ὁρα­τό καί ἀόρατο κίνδυνο στόν ὁποῖο εἴμεθα ἐκτεθειμένοι.

Ἕνα μόνο περιμένει ἀπό ἐμᾶς ἡ Παναγία μας, νά μήν τήν ἐγκαταλείπουμε ποτέ. Νά εἴμεθα πάντοτε κοντά της καί κοντά στόν Υἱό της, ἑνωμένοι καί ὁμονο­οῦ­ντες, ἀγωνιζόμενοι γιά τό κοινό καλό, ἀγωνιζόμενοι γιά νά τήν εὐαρεστοῦμε μέ τήν ὑπακοή μας στό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Υἱοῦ της καί Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί νά τῆς ἀναθέτουμε μέ ἐμπιστοσύνη τά αἰτήματα τῶν καρδιῶν μας, ἔχοντας τή βεβαιό­τητα ὅτι «οὐδείς προστρέχων» στή χάρη τῆς Ἁγνῆς Παρθένου καί Θεο­τόκου «κατησχυμμένος ἀπ᾽ Αὐτῆς ἐκπορεύεται».

Γι᾽ αὐτό καί ἄς τῆς ἀπευθύνουμε καί αὐτή τήν ἱερή ἡμέρα τῆς ἑορ­τῆς τῆς πανσέπτου Κοιμήσεώς της καί τῆς εἰς οὐρανούς Μετα­στά­­σ­εώς της, ἀπό τό Ἱερό Προ­σκύνημα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, ὅπου μᾶς ἀξίωσε νά τήν τιμήσου­με καί νά τήν πανηγυρίσουμε καί φέτος μέ τή σεπτή παρουσία τῶν Σεβα­σμιω­τάτων Ἁγίων καί πολυσεβάστων Ἀδελφῶν Δράμας κυρίου Παύλου, Ἄρτης κυρίου Καλλινίκου, Γλυφά­δος κυρίου Ἀντωνίου καί Τρίκκης κυρίου Χρυσοστόμου, τούς ὁποί­ους καί εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας, διότι ἐλάμπρυναν μαζί μέ τούς ἄρχο­ντές μας καί τίς Ἔνοπλες Δυνάμεις τήν πανήγυρη τῆς Πανα­γίας τῶν Ποντίων, τῆς Πανα­γίας Σουμελᾶ, ἄς τῆς ἀπευ­θύνουμε ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς της μυριό­στομη τή δέηση πού τῆς ἀπευθύνει καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος  «ὦ ἄχρα­ντε, ἱκέτευε ἐκτενῶς τόν Υἱόν σου καί Θεόν, τοῦ σῴζεσθαι» τόν Πο­ντιακό Ἑλληνισμό ὅπου γῆς καί τό εὐσεβές Γένος μας πού δοκι­μάζεται ποικιλοτρόπως, ἀλλά καί νά μᾶς διατηρεῖ ἑνωμένους ὑπό τήν κραταιά της σκέπη γιά νά τήν δοξά­ζουμε εἰς τούς αἰῶνες.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ