Σχόλιο του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Ανήκω στην κατηγορία ανθρώπων που εκ Θεού μου έρχονται πληροφορίες και γεγονότα τα οποία μπορεί να διαδραματίζονται ακόμη και πολύ μακριά μου και τα οποία άλλοι άνθρωποι τα μαθαίνουν σε πιο αργούς ρυθμούς και ίσως και καθόλου.
Και αυτό το θεωρώ ως προτέρημα και ευλογία Θεού ακόμη και όταν με βάζει στη δύσκολη θέση να πω ή να αποκαλύψω πράγματα.
Ηρεμώ , ωστόσο, γιαυτή μου την ιδιαιτερότητα σκεφτόμενος ότι αποτελεί σχέδιο του Θεού.
Και είναι τότε η ώρα που καταφεύγω στις παραβολές του Κυρίου αλλά
στους διδακτικούς παλαιούς μύθους, συνυφασμένους με τον λαό μας.
Ένας τέτοιος παλαιός μύθος, από εκείνους που φωτίζουν τον δρόμο μας και οι οποίοι κάποτε αφθονούσαν στα σχολικά εγχειρίδια, ενώ τώρα έχουν εξοβελιστεί από αηδίες, έλεγε το εξής:
«Εις τα άκρα των ορέων ανέρχονται οι αετοί. Ενίοτε, όμως και οι σαλίγκαροι. Με το γλύψιμο, το σύρσιμο και με τα κέρατά των».
Και ο μύθος αυτός μας δίνει με τον πιο άμεσο τρόπο την εικόνα της σύγχρονης πραγματικότητας…
Οι υψιπετείς αετοί είναι ατρόμητοι, πετούν ψηλά, πορεύονται με την αξία τους, αναπνέουν καθαρό αέρα και αγωνίζονται να προοδεύσουν, να κατακτήσουν κορφές…Γιατί είναι γεννημένοι για τις κορφές. Ακόμη και όταν πέσουν, πέφτουν πάνω στην κορφή και τους βλέπουν όλοι! «Είναι σαν τις κολόνες των ναών που ζούνε και καμμιά φορά πεσμένες αλλά είναι πάντα ολόρθες», όπως λέει ο ποιητής.
Οι άλλοι, οι χαμερπείς παίζουν συνήθως έναν απαίσιο ρόλο. Κολακεύουν, δωροδοκούν, αλλάζουν χιλιάδες ρόλους και πρόσωπα, ωσαν χαμαιλέοντες, επιβιώνουν με κάθε καθεστώς, φροντίζουν να τα έχουν καλά με την εξουσία- αλλά πίσω από την πλάτη της την υβρίζουν, την κουτσομπολεύουν, την διασύρουν και την λοιδορούν.
Συχνά οσφυοκάμπτες, φιλόφρονοι καιροσκόποι «σέρνονται και γλύφουν» για να πετύχουν τα σχέδια τους.
Πολλοί συνάνθρωποί μας ανήκουν στην μία ή στην άλλη κατηγορία του μύθου…
Ακόμη και κληρικοί. Και εάν μεν ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, τότε πρόκειται για πραγματικούς σταυραετούς που σχίζουν τους αιθέρες και εμπνέουν τον λαό του Θεού. Τους έχουμε μπροστά μας ως οδοδείκτες.
Αν όμως ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία, τότε δυστυχώς είναι μια μεγάλη πληγή για την Εκκλησία. Διπρόσωποι. Αυτοεπαινούνται ή χρηματίζονται. Πωλούν την ψυχή τους ακόμη και στον διάβολο για να πετύχουν τα σχέδιά τους. Ακολουθούν μισητές τακτικές παράξενων ανθρώπων που δημιουργούν από την θέση που κατέχουν προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν.Ρουφιανεύουν, κωλυσιεργούν καταστάσεις και σπρώχνουν τους άλλους να πέσουν ή να εκτεθούν για να φανούν αυτοί! Αλλά παρά την προσπάθεια, το σπρώξιμο και τις αγκωνιές βγαίνουν πάντα δεύτεροι και τρίτοι!
Και όπως έλεγε και ο Μακαριστός φίλος και αγαπημένος μου Λαγκαδά Ιωάννης για έναν κληρικό του που ανήκει στη δεύτερη κατηγορία της παγαποντιάς: αυτός αδελφέ μου είναι ικανός να τρέχει σε έναν διαγωνισμό εντελώς μόνος του και πάλι από την περιέργεια του για να βλέπει γύρω του και πίσω του αν τον ακολουθούν, να βγει δεύτερος! Και δεν είχε άδικο! Έχουμε γιομίσει από δαύτους. Ανθρωπάκια! Νομίζουν ότι είναι κάποιοι! Αλλά έρχεται η ώρα που τα χάνουν όλα. Ίσως γιατί την ρουφιανιά πολλοί ηγάπησαν, τον ρουφιάνο, όμως, κανείς!
Κάποτε όλα αποκαλύπτονται και τότε… «κάθε κατεργάρης στον μπάγκο του».
Είπα τίποτε που δεν καταλάβατε π.Α…;
Εγώ πάντως, την επόμενη φορά που θα ασχοληθώ με ένα τέτοιο θέμα θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον γιατί θα …γράψω και ονοματεπώνυμα!
